3 min
Anesthesioloog Catherine de Jong zit in het bestuur van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Als mensen tegen beter weten in de verkeerde keuzes maken, dan is daar weinig tegen te doen. Om de mensen te bereiken die wel openstaan voor kennis over gezondheid, roept De Jong de hulp in van psychologen en communicatiedeskundigen.
Definities van gezondheid zijn aan verandering onderhevig. De oude definitie van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), 'gezondheid is een toestand van volledig fysiek, geestelijk en sociaal welbevinden en niet louter het ontbreken van ziekte of gebrek', voldoet niet meer. Deze definitie zou namelijk medicaliserend, te statisch en te veel op ziekte gericht zijn. Volgens deze oude definitie lopen er weinig gezonde mensen rond op deze wereld.
De artsenorganisatie KNMG hanteert deze definitie van gezondheid: ‘het vermogen van mensen om zich aan te passen en eigen regie te voeren, in het licht van de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen van het leven’. Dat doet recht aan het feit dat veel mensen met een chronische ziekte en een passende behandeling een goede kwaliteit van leven hebben en volwaardig in onze maatschappij kunnen meedraaien op alle vlakken van het leven.
Gezondheid laat zich moeilijk meten. Machteld Huber, promotor van ‘positieve gezondheid’ heeft het geprobeerd met haar spinnenwebmodel waarbij mensen op een 10 puntenschaal moeten aangeven hoe het is gesteld op 6 vlakken van het leven, te weten: lichamelijke functies, mentaal welbevinden, zingeving, kwaliteit van leven, meedoen en dagelijks functioneren. Zorgverzekeraars, reclamemakers en docenten zijn dol op het spinnenweb, want het levert een mooi plaatje en een concreet getal op. Maar brengt het ons verder? Kunnen we hier de volksgezondheid mee meten? Kan een huisarts de resultaten van zijn inspanningen hiermee vastleggen?
Verbeteren van de volksgezondheid is iets waar niemand van de 18 miljoen Nederlanders tegen kan zijn. Ons ministerie van VWS zet zich in “voor de gezondheid en kwaliteit van leven van alle Nederlanders. Door te werken aan goede, betaalbare, duurzame zorg en ondersteuning. Door preventie en goede voeding te stimuleren. En door ervoor te zorgen dat er goede (top)sportvoorzieningen zijn.”
We maken massaal de verkeerde keuzes
Als we die 18 miljoen mensen eens nader gaan bekijken dan zien we dat mensen heel verschillend met hun eigen gezondheid omgaan. Iedereen weet dat roken ongezond is, maar nog steeds rookt 18,9% van de bevolking en gaan 20.000 mensen gemiddeld 10 jaar te vroeg dood door roken. Iedereen weet dat alcohol en drugs gebruiken geen goed idee is, maar we doen het massaal. Hetzelfde geldt voor te veel en ongezond eten, risico’s nemen in het verkeer, kiezen voor gevaarlijke sporten en ander risicovol gedrag. Mensen maken keuzes die hun eigen gezondheid kunnen schaden en die risicovol zijn. Dat doen ze tegen beter weten in.
En daar begint het grote probleem van wat te doen, zeker in de gezondheidszorg. Als mensen door gebrek aan kennis foute keuzes maken betreffende hun gezondheid, dan is kennis verbeteren en mensen leren zichzelf te helpen de voor de hand liggende oplossing. Als mensen prima weten wat de gezonde keuzes zijn maar tegen beter weten in systematisch de foute keuze maken, dan valt daar weinig tegen te doen. We leven in een vrij land. Je mag alcohol en drugs gebruiken zolang je het niet te bont maakt met anderen lastigvallen. Je mag jezelf klem eten tot je niet meer uit je stoel op kunt staan. Je mag de K2 beklimmen en je tenen eraf laten vriezen. En als je in de problemen komt, mag je een beroep doen op de gezondheidszorg.
In dit kader is het bericht uit BN De Stem interessant: Ik citeer: “Campagnes voor gezonde voeding werken averechts bij grote groep: ‘Betuttelend en ongeschikt'”. Reclamecampagnes voor gezonde voeding werken vaak slecht bij lager opgeleide mensen. Zij wantrouwen de instituten die de voedingsadviezen geven en ervaren de adviezen als betuttelend en als een aanval op hun eigen keuzevrijheid. Daardoor werken veel voedingscampagnes contraproductief, blijkt uit onderzoek van de Erasmus Universiteit. “Een grote groep Nederlanders ziet de huidige adviezen over goede voeding eerder als een veroordeling, dan als hulpmiddel”, zegt onderzoeker Tim van Meurs over zijn proefschrift. “Keer op keer krijgen zij te horen dat ze op een verkeerde manier eten.’’ En dat klopt. Er zijn mensen die je met trots mededelen dat ze graag voor ‘bruin fruit’ (kroketten en bitterballen) kiezen.
We hebben inmiddels heel veel kennis over hoe we gezondheid kunnen bevorderen. Waar het aan schort is een manier om die kennis effectief te verspreiden. Hoe pakken we het aan dat deze kennis gemeengoed wordt bij de mensen die er het meeste van zouden kunnen profiteren? Ik doe hierbij een beroep op onze psychologen en communicatiedeskundigen, want daar moet de oplossing vandaan komen.
Dit artikel afdrukken
Zorgverzekeraars, reclamemakers en docenten zijn dol op het spinnenweb, want het levert een mooi plaatje en een concreet getal opEen betere definitie
De artsenorganisatie KNMG hanteert deze definitie van gezondheid: ‘het vermogen van mensen om zich aan te passen en eigen regie te voeren, in het licht van de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen van het leven’. Dat doet recht aan het feit dat veel mensen met een chronische ziekte en een passende behandeling een goede kwaliteit van leven hebben en volwaardig in onze maatschappij kunnen meedraaien op alle vlakken van het leven.
Gezondheid laat zich moeilijk meten. Machteld Huber, promotor van ‘positieve gezondheid’ heeft het geprobeerd met haar spinnenwebmodel waarbij mensen op een 10 puntenschaal moeten aangeven hoe het is gesteld op 6 vlakken van het leven, te weten: lichamelijke functies, mentaal welbevinden, zingeving, kwaliteit van leven, meedoen en dagelijks functioneren. Zorgverzekeraars, reclamemakers en docenten zijn dol op het spinnenweb, want het levert een mooi plaatje en een concreet getal op. Maar brengt het ons verder? Kunnen we hier de volksgezondheid mee meten? Kan een huisarts de resultaten van zijn inspanningen hiermee vastleggen?
Verbeteren van de volksgezondheid is iets waar niemand van de 18 miljoen Nederlanders tegen kan zijn. Ons ministerie van VWS zet zich in “voor de gezondheid en kwaliteit van leven van alle Nederlanders. Door te werken aan goede, betaalbare, duurzame zorg en ondersteuning. Door preventie en goede voeding te stimuleren. En door ervoor te zorgen dat er goede (top)sportvoorzieningen zijn.”
We maken massaal de verkeerde keuzes
Als we die 18 miljoen mensen eens nader gaan bekijken dan zien we dat mensen heel verschillend met hun eigen gezondheid omgaan. Iedereen weet dat roken ongezond is, maar nog steeds rookt 18,9% van de bevolking en gaan 20.000 mensen gemiddeld 10 jaar te vroeg dood door roken. Iedereen weet dat alcohol en drugs gebruiken geen goed idee is, maar we doen het massaal. Hetzelfde geldt voor te veel en ongezond eten, risico’s nemen in het verkeer, kiezen voor gevaarlijke sporten en ander risicovol gedrag. Mensen maken keuzes die hun eigen gezondheid kunnen schaden en die risicovol zijn. Dat doen ze tegen beter weten in.
En daar begint het grote probleem van wat te doen, zeker in de gezondheidszorg. Als mensen door gebrek aan kennis foute keuzes maken betreffende hun gezondheid, dan is kennis verbeteren en mensen leren zichzelf te helpen de voor de hand liggende oplossing. Als mensen prima weten wat de gezonde keuzes zijn maar tegen beter weten in systematisch de foute keuze maken, dan valt daar weinig tegen te doen. We leven in een vrij land. Je mag alcohol en drugs gebruiken zolang je het niet te bont maakt met anderen lastigvallen. Je mag jezelf klem eten tot je niet meer uit je stoel op kunt staan. Je mag de K2 beklimmen en je tenen eraf laten vriezen. En als je in de problemen komt, mag je een beroep doen op de gezondheidszorg.
Een grote groep Nederlanders ziet de huidige adviezen over goede voeding eerder als een veroordeling, dan als hulpmiddelBetuttelende adviezen
In dit kader is het bericht uit BN De Stem interessant: Ik citeer: “Campagnes voor gezonde voeding werken averechts bij grote groep: ‘Betuttelend en ongeschikt'”. Reclamecampagnes voor gezonde voeding werken vaak slecht bij lager opgeleide mensen. Zij wantrouwen de instituten die de voedingsadviezen geven en ervaren de adviezen als betuttelend en als een aanval op hun eigen keuzevrijheid. Daardoor werken veel voedingscampagnes contraproductief, blijkt uit onderzoek van de Erasmus Universiteit. “Een grote groep Nederlanders ziet de huidige adviezen over goede voeding eerder als een veroordeling, dan als hulpmiddel”, zegt onderzoeker Tim van Meurs over zijn proefschrift. “Keer op keer krijgen zij te horen dat ze op een verkeerde manier eten.’’ En dat klopt. Er zijn mensen die je met trots mededelen dat ze graag voor ‘bruin fruit’ (kroketten en bitterballen) kiezen.
We hebben inmiddels heel veel kennis over hoe we gezondheid kunnen bevorderen. Waar het aan schort is een manier om die kennis effectief te verspreiden. Hoe pakken we het aan dat deze kennis gemeengoed wordt bij de mensen die er het meeste van zouden kunnen profiteren? Ik doe hierbij een beroep op onze psychologen en communicatiedeskundigen, want daar moet de oplossing vandaan komen.
In Wat is ...? gaan we met bekende en minder bekende mensen op zoek naar wat hen motiveert om te ontdekken of we elkaar van daaruit weer kunnen vinden. Waarom we dit doen lees je in De ontdekking van de ander. Bekijk ook de introductie tot de gezondreeks of het overzicht van de serie Wat is gezond? met de drie thema's Wat is gezondheid?, Wat is gezonde voeding? en Wat is ultrabewerkt voedsel?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Eén van de door mij meest gewaardeerde artsen is Frank van Berkum. Hij weet wat het is om verantwoordelijk te zijn voor een menselijk leven, maar tevens wat 'medicine' is: de jongste fase van een HBO-consensus en de protocollen die daarop zijn gebaseerd.
Ik weet dat Catherine J. de Jong niet zo blij was met de conclusie die we uit Franks mond optekenden nav een gedenkwaardige debat in Museum Boerhaave in Leiden (2015): 'Ook dokters zijn kwakzalvers'.
Het was een conclusie van enig niveau. Artsen zijn slechts feilbare goden, maar horen wel te weten dat ze verantwoordelijk zijn voor ons leven. Dat maakt hen groots en kan de koekenbakkers onder hen gevaarlijk maken. Daar gaat de discussie binnen de antikwaks en tussen de antikwaks en de vernieuwers of juist gekkies over (want wie beslist over de categorie waarin de wappies vallen?).
De conclusies die Catherine hierboven trekt, zijn wat mij betreft die van een realistische arts die het beest in de bek durft te kijken.
Wat een redenering. Een stucadoor die eens in de zoveel duizenden wandjes een scheur krijgt is te vergelijken met een beun-de-haas die nog nooit heeft leren stucen en met beloftes van eindeloos strakwitte muren klanten weet te lokken die vervolgens met een hoopje hardgeworden Knauf Rotband in het midden van de kamer worden achtergelaten?
Natuurlijk is de weg naar beter niet volledig afgelegd. Dat geldt werkelijk voor elke wetenschap en alle kundes. Het kan en moet altijd beter. Geen enkele reden om dit soort praktijken te vergoeilijken. Bah.
#2 Sylvia Millecam was niet alleen doodziek van haar ziekte maar evenzeer van de reguliere medische bollebozen die het allemaal zo goed menen te weten. Haar dood werd door de Inspectie voor Volksgezondheid en toenmalig VTK voorzitter Cees Renckens volledig toegedicht aan het hele spectrum van alternatieve genezers en mevrouw Jomanda. ‘Door haar rug naar de academisch gevormde en officieel erkende genezers te keren had Sylvia haar kans op genezing door de handen laten glippen’ was hun krankzinnig betoog.
Over waaruit het succes van zo’n genezing dan had moeten bestaan verkeer ik na 22 jaar nog steeds in het ongewisse. Voor de duizenden andere aan kanker bezweken al dan niet bekende Nederlanders bestonden er in ieder geval géén succesvolle reguliere therapieën.
Dat Sylvia zich tot de door de regulieren verketterde alternatieven wendde heeft alles te maken met die regulieren zelf. Die presteerden het namelijk om op kwakzalveriaanse wijze een niet moeilijk te bestrijden infectie bij haar vader ten onrechte te diagnostiseren als kanker. Niet lang na een volslagen nutteloze toxische chemotherapie bezweek deze dan ook.
Dat zijn dochter, door zo’n ernstige medische misser wijs geworden, zich niet in de door de monopoliewet van Thorbecke tot stand gekomen medische slangenkuil begaf is daarom volkomen begrijpelijk. Deze officieel door de staat erkende ‘genezers’ die haar vader de dood hebben ingejaagd zijn vreemd genoeg nooit door de Inspectie voor Volksgezondheid bij justitie voorgedragen. Doden uit het reguliere rijk zijn vele malen minder dood.
Mag ik jou dan ook vragen irrelevante opmerkingen achterwege te laten, James?
Dit is geen café.
Er is niks aan te merken op haar stellingname welke ik volledig onderschrijf.
Opmerking over Trump en Poetin laat ik maar voor wat die is.