Het woord obesitas veroorzaakt verwarring. Artsen definiëren het als een ziekte die wordt veroorzaakt door verschillende factoren zoals genen, fysiologie en omgeving. In de volksmond is het woord synoniem voor een (te) hoog lichaamsgewicht. Het resultaat van deze verwarring is dat wanneer artsen zeggen ‘obesitas is een ziekte’, de meerderheid van het brede publiek dit opvat als ‘dik zijn is een ziekte’.
Onderzoekers aan de University College Cork en University of Galway stellen daarom de betekenis van het woord obesitas ter discussie. Omdat het woord verschillende betekenissen heeft, vinden ze dat het vervangen moeten worden. Dat helpt obesitas in medische en dagelijkse zin beter te begrijpen, de behandeling te verbeteren en het stigma te verkleinen.
Een betere naam zou adiposity-based chronic disease kunnen zijn, ofwel ‘vetzucht-gerelateerde chronische ziekte’. Dat begrip sluit aan bij medisch denken. Obesitas is niet het gevolg maar de basis voor mechanismen die leiden tot overeten en gewichtstoename. Obesitas is niet domweg het gevolg van teveel eten en te weinig bewegen.
De onderzoekers stellen voor om de nadruk te leggen op de complexiteit van obesitas met verstoringen in de voedselinname, het vetweefsel en het metabolisme in plaats van op enkelvoudige factoren als gewicht of BMI.
Ziekte en geen vraatzucht
“Voor mensen met de ziekte obesitas is behandeling niet optioneel of cosmetisch” zegt een van de twee hoofdonderzoekers Margaret Steele. Door onderscheid te maken tussen obese, zieke mensen en dikke mensen kunnen medicijnen effectiever ingezet worden. Voor de behandeling van obesitas als ziekte is semaglutide, zoals het medicijn Ozempic, goedgekeurd. Onderzoeker Francis Finucane zegt daarover: “Voor mensen die lijden aan obesitas als ziekte, maken deze medicijnen gedragsverandering niet overbodig of gemakkelijk - ze maken het gewoon mogelijk". Met andere woorden: ze kunnen hun gedrag niet veranderen zónder, hameren op de wenselijkheid van gedragsverandering is zinloos zonder medicatie.
'Gebrek aan zelfbeheersing'
De medische wereld ziet obesitas als een ziekte, terwijl in de maatschappij obesitas het stigma van een gebrek aan zelfbeheersing met zich meedraagt. Maar het is geen kwestie van schaamteloze vraatzucht en 'eigen schuld, dikke bult'. Door obesitas anders te noemen verkleint zich het stigma en komt het ware karakter van de aandoening en zijn verschijningsvorm duidelijker naar voren.
Voorkomen
Als we als samenleving beter gaan snappen hoe obesitas ontstaat en zich ontwikkelt als de aandoening zich eenmaal bij iemand openbaart, gaan we ook beter snappen dat we actief moeten werken aan het veranderen van onze leefomgeving. De eigentijdse winkelstraat en het internet zijn omgetoverd tot een eetpaleis waarin je de hele dag wordt verleid tot dikmakend eten. Daar kunnen beleidsmakers wat aan doen en wij als publiek moeten onze vertegenwoordigers in het parlement vragen daar opdracht toe te geven nu we eindelijk snappen wat 'obesitas' is.
Dit artikel afdrukken
Een betere naam zou adiposity-based chronic disease kunnen zijn, ofwel ‘vetzucht-gerelateerde chronische ziekte’. Dat begrip sluit aan bij medisch denken. Obesitas is niet het gevolg maar de basis voor mechanismen die leiden tot overeten en gewichtstoename. Obesitas is niet domweg het gevolg van teveel eten en te weinig bewegen.
De onderzoekers stellen voor om de nadruk te leggen op de complexiteit van obesitas met verstoringen in de voedselinname, het vetweefsel en het metabolisme in plaats van op enkelvoudige factoren als gewicht of BMI.
Ziekte en geen vraatzucht
“Voor mensen met de ziekte obesitas is behandeling niet optioneel of cosmetisch” zegt een van de twee hoofdonderzoekers Margaret Steele. Door onderscheid te maken tussen obese, zieke mensen en dikke mensen kunnen medicijnen effectiever ingezet worden. Voor de behandeling van obesitas als ziekte is semaglutide, zoals het medicijn Ozempic, goedgekeurd. Onderzoeker Francis Finucane zegt daarover: “Voor mensen die lijden aan obesitas als ziekte, maken deze medicijnen gedragsverandering niet overbodig of gemakkelijk - ze maken het gewoon mogelijk". Met andere woorden: ze kunnen hun gedrag niet veranderen zónder, hameren op de wenselijkheid van gedragsverandering is zinloos zonder medicatie.
'Gebrek aan zelfbeheersing'
De medische wereld ziet obesitas als een ziekte, terwijl in de maatschappij obesitas het stigma van een gebrek aan zelfbeheersing met zich meedraagt. Maar het is geen kwestie van schaamteloze vraatzucht en 'eigen schuld, dikke bult'. Door obesitas anders te noemen verkleint zich het stigma en komt het ware karakter van de aandoening en zijn verschijningsvorm duidelijker naar voren.
Voorkomen
Als we als samenleving beter gaan snappen hoe obesitas ontstaat en zich ontwikkelt als de aandoening zich eenmaal bij iemand openbaart, gaan we ook beter snappen dat we actief moeten werken aan het veranderen van onze leefomgeving. De eigentijdse winkelstraat en het internet zijn omgetoverd tot een eetpaleis waarin je de hele dag wordt verleid tot dikmakend eten. Daar kunnen beleidsmakers wat aan doen en wij als publiek moeten onze vertegenwoordigers in het parlement vragen daar opdracht toe te geven nu we eindelijk snappen wat 'obesitas' is.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Nu nog een vriendelijk en begrijpelijk woord verzinnen voor 'vetzucht-gerelateerde chronische ziekte'.
Wouter, daar kunnen we hier meteen mee beginnen.
Het is typerend voor de tijdgeest waarin iedereen bang is om op andermans tenen te gaan staan en de pijnlijke waarheid te adresseren. Dat zie je overal. Van de opvoeding van onze kinderen tot aan de regering. We verzinnen liever mooie sprookjes dan de feiten onder ogen zien. Vraatzucht zegt precies wat het is. Het een ziekte noemen is een manier om de verantwoordelijkheid af te schuiven op iets wat zogenaamd buiten onze invloed staat. Daarmee schuif je het probleem alleen maar verder vooruit en los je helemaal niets op.
Een koe en een kalf en een heel paard half.
Het rijm over holle bolle Gijs is meer dan 150 jaar oud. Wat de schrijfster (m/v) er mee bedoelde weet niemand. Maar mogelijk illustreert het een geval van adiposity-based chronic disease.
Als de vrouw op de foto boven dit bericht aan de disease lijdt is het een Gijsmeisje of een Gijsmeid. Zo heb je ook een Gijsman of een Gijsjongen. Gijsvrouw kan ook.
Minder vriendelijk: Gijslijder.
Vraatzucht. En iemand die eraan lijdt een veelvraat...
Alles wat ons metabolisme aangaat is relatief.
Immers, als je tot de pechvogels met een traag metabolisme behoort en van 2 boterhammen per dag al dik wordt, dan zijn die bammetjes voor jóuw super energiefficiente lichaam ook al "veel".