Wanneer voelt een dier zich wel? Voor Anna Krijger, campagnecoördinator bij Stichting Animal Rights, is dat niet het geval in de bio-industrie van vandaag. Dierenwelzijn is voor haar een tussenstap, op weg naar dierenrechten, verankerd in de grondwet.
Stel, je bent een koe. Een typisch Nederlandse melkkoe van het ras Holstein-Friesian, om precies te zijn. Ieder jaar baar je een kalf dat je wil verzorgen en voeden. Dat is als zoogdier immers je instinct. Maar vrijwel direct na de geboorte wordt je jong bij je weggehaald. Het is namelijk niet de bedoeling dat het bij jou gaat drinken. De moedermelk die jij nu produceert wordt twee keer per dag door een machine afgetapt. Dag in, dag uit. Er moet nu eenmaal bananenvla of straciatellayoghurt van gemaakt worden voor menselijke consumptie. Net als je buurvrouw loop je mastitis op, een pijnlijke bacteriële infectie aan de uier. Het hoort erbij.
Kalf snel weggehaald
Na een paar maanden word je geïnsemineerd met het zaad van een ‘superstier’ en negen maanden later baar je opnieuw een jong. Ook dat kalfje wordt, net nadat je het hebt kunnen schoonlikken, met een kruiwagen afgevoerd. Als je zes bent, en vier kalfjes hebt gebaard, begin je minder melk te geven. Je kunt wel twintig worden, maar als melkkoe ben je nu al uitgeput en niet meer ‘rendabel’. Je wordt naar het slachthuis vervoerd.
Daar sta je nu, in de rij te wachten tot er een stalen pin door je hoofd wordt geschoten. Je uier bungelt als een skippybal tussen je achterpoten. Morgen ben je een hamburger. Je loopt niet meteen door als je aan de beurt bent, maar de slachthuismedewerker slaat je niet. Er hangt namelijk een camera in de ruimte, die zijn handelingen registreert. En slaan mag niet. Dat is belangrijk, voor het dierenwelzijn. Je leeft immers in een beschaafd land. Opgelucht zet je je de laatste stappen: het luik valt achter je dicht.
Gelukkig ben jij een mens en hoef je niets van dit alles te ondergaan. Maar als burger en consument heb je wel de verantwoordelijkheid om goed over de bovenstaande gang van zaken na te denken. Hoe ‘natuurlijk’ is het voor een mens om moedermelk van een ander dier te consumeren? Klopt het eigenlijk wel dat een koe gewoon melk ‘geeft’? Is mijn griesmeelpuddinkje belangrijker dan het leven van een dier dat kan voelen en lijden?
Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet ‘tegen’ dierenwelzijn. Ik ben vóór iedere verbetering in het leven van een dier dat slachtoffer is in onze bio-industrie. Maar het is nooit een eindpunt. Dierenwelzijn is een tussenstation op de weg naar het einddoel: dierenrechten.
Dierenwelzijn halfslachtig lapmiddel
Het is mooi dat er camera’s hangen in het slachthuis waar je, als koe, een stalen pin door je hoofd gedreven krijgt. Ik ben blij dat je in je laatste minuten niet nóg meer onnodig lijdt doordat een ongeduldige slachthuismedewerker je met een stok op je botten slaat. Maar ik, en al die andere mensen die zich keihard inzetten voor dierenrechten, zullen pas opgelucht ademhalen als jij bevrijd bent uit de bio-industrie. Om dit voor elkaar te krijgen moeten we ons richten op systeemverandering. Geen halfslachtige lapmiddelen als ‘dierenwelzijn’, maar het verankeren van dierenrechten in de grondwet.
En tot het zover is: draag niet bij aan de exploitatie van moederkoeien. Kies voor plantaardige zuivel.
Dit artikel afdrukken
Kalf snel weggehaald
Na een paar maanden word je geïnsemineerd met het zaad van een ‘superstier’ en negen maanden later baar je opnieuw een jong. Ook dat kalfje wordt, net nadat je het hebt kunnen schoonlikken, met een kruiwagen afgevoerd. Als je zes bent, en vier kalfjes hebt gebaard, begin je minder melk te geven. Je kunt wel twintig worden, maar als melkkoe ben je nu al uitgeput en niet meer ‘rendabel’. Je wordt naar het slachthuis vervoerd.
Daar sta je nu, in de rij te wachten tot er een stalen pin door je hoofd wordt geschoten. Je uier bungelt als een skippybal tussen je achterpoten. Morgen ben je een hamburger. Je loopt niet meteen door als je aan de beurt bent, maar de slachthuismedewerker slaat je niet. Er hangt namelijk een camera in de ruimte, die zijn handelingen registreert. En slaan mag niet. Dat is belangrijk, voor het dierenwelzijn. Je leeft immers in een beschaafd land. Opgelucht zet je je de laatste stappen: het luik valt achter je dicht.
Daar sta je nu, in de rij te wachten tot er een stalen pin door je hoofd wordt geschoten. Je uier bungelt als een skippybal tussen je achterpotenMoedermelk van een ander dier drinken
Gelukkig ben jij een mens en hoef je niets van dit alles te ondergaan. Maar als burger en consument heb je wel de verantwoordelijkheid om goed over de bovenstaande gang van zaken na te denken. Hoe ‘natuurlijk’ is het voor een mens om moedermelk van een ander dier te consumeren? Klopt het eigenlijk wel dat een koe gewoon melk ‘geeft’? Is mijn griesmeelpuddinkje belangrijker dan het leven van een dier dat kan voelen en lijden?
Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet ‘tegen’ dierenwelzijn. Ik ben vóór iedere verbetering in het leven van een dier dat slachtoffer is in onze bio-industrie. Maar het is nooit een eindpunt. Dierenwelzijn is een tussenstation op de weg naar het einddoel: dierenrechten.
Dierenwelzijn halfslachtig lapmiddel
Het is mooi dat er camera’s hangen in het slachthuis waar je, als koe, een stalen pin door je hoofd gedreven krijgt. Ik ben blij dat je in je laatste minuten niet nóg meer onnodig lijdt doordat een ongeduldige slachthuismedewerker je met een stok op je botten slaat. Maar ik, en al die andere mensen die zich keihard inzetten voor dierenrechten, zullen pas opgelucht ademhalen als jij bevrijd bent uit de bio-industrie. Om dit voor elkaar te krijgen moeten we ons richten op systeemverandering. Geen halfslachtige lapmiddelen als ‘dierenwelzijn’, maar het verankeren van dierenrechten in de grondwet.
En tot het zover is: draag niet bij aan de exploitatie van moederkoeien. Kies voor plantaardige zuivel.
In Wat is ...? gaan we met bekende en minder bekende mensen op zoek naar wat hen motiveert om te ontdekken of we elkaar van daaruit weer kunnen vinden. Waarom we dit doen lees je in De ontdekking van de ander. Bekijk ook de introductie tot de dierenwelzijnsreeks of het overzicht van de serie.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Krijg toch tieten!
Doet Wakker Dier en in dit geval Animal Rights dit ook bij vrouwen met siliconenborsten? Bij botoxkoppen? (En piercings? Tattoo's?). Hoe de mens is of zich wenst te maken, wordt het dier blijkbaar (gemaakt). Vraagje dus voor oa Sjoerd vd Wouw en ook Anne?
Effe iets anders; Waarom hebben mannen eigenlijk tepels
Tepels... Ik heb ze, mijn vrouw ook en jij ook. En dus ook zelfs die SjoerdWouw en satiricus Dolfjansen. Wat zouden de dames er van zeggen als bijv. Lucille Werner,
Esther Ouwehand, Caroline zelf en Marjan Minnesma die ik noemde, maar ook Katja Schuurman, Kim Feenstra, Doutzen Kroes, Maan. We hebben ze allemaal ...Wie niet?
Piet, Anna is niet van Wakker Dier maar van de Stichting Animal Rights.
#2 Dick. Aangepast. Maar de kernvraag is maakbaarheid en beelden hierbij; Hoe de mens is of zich wenst te maken, wordt het dier blijkbaar (gemaakt). Zo zijn er verschillende soorten bloot bijv. het ideologische en het pronkerige. Eigenlijk gaat het om maatschappijvisies die je zelf op wilt leggen aan de ander en de wereld. 'Vee' is hier een hulpmiddel bij. Uiteindelijk zie we bij sommige milieugroepen tevens een streven naar een utopisch socialistische maatschappij, terwijl wij dan verweekt als we zijn vervolgens weggevaagd zullen worden als verweekt-woke decadent Westen door de revanchistische autocraten en autocratische regimes van deze wereld.
Een van mijn komende columns gaat hier ook over; Luddisme, weefgetouw stukslaanders omstreeks 1800 in Engeland, wat de anti-kernenergielobby van Greenpeace ook was en zo de fossiele sector wind in de zeilen gaf. Ook mbt landbouw willen tal van NGO's met een verdienmodel aan vijandbeelden maken dus utopisch socialistisch zijn, op zijn Meino Smits zeg maar. Nou is landbouw uiteraard gewoon tellen, net zoals de maatschappij dat is. Tellen! Zoveel mensen op aarde; zo veel nutriënten, mineralen, eiwitten, energie etc.... .
Veel emotie in dit stuk. Helemaal prima. Uiteindelijk is het doel: "dierenrechten". En dan houdt het artikel op. Terwijl ik zo benieuwd ben naar de visie op het hoe en wat van dierenrechten.
Gert, daar is in de afgelopen 15-20 jaar veel de debat geweest (o.m. over de vraag of een dier wel rechten kan hebben omdat het rechten hebben ook het moeten voldoen aan plichten met zich meebrengt). Ik hoop dat deze search het nodige oplevert.