De boeren bespaarden zo vele duizenden euro’s per jaar. De pakkans was gering. Maar de dieren, die volgens de autoriteiten niet bestaan, scheidden wél ammoniak, fosfaat en nitraat uit.
Dat schrijft De Groene Amsterdammer. Uit het artikel blijkt ook dat in plaats van de 49 megastallen die volgens het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) in Nederland staan, ons land 110 grote stalcomplexen telt. Het RIVM blijkt een foutje te hebben gemaakt met coderingen en daardoor verkeerde cijfers aan de Europese autoriteiten te hebben doorgegeven.
Woordvoerder Maarten Leseman van boerenkoepel LTO reageert ingehouden op het nieuws omdat zijn organisatie naar haar eigen mening overreageerde bij recente fraudes. Andere deskundigen wijzen op de aard van de cijfers. Die zijn niet representatief voor de dierlijke sector als geheel, omdat fysieke controles door de NVWA risicogestuurd (alleen bij een reëel vermoeden van fraude) worden uitgevoerd. Ze kunnen daarom een ernstiger beeld geven dan de werkelijkheid.
In verband met sterfte van jonge dieren is een hogere bezetting tot 15% toegestaan. Als er echter procesverbaal is opgemaakt, moeten de geconstateerde fraudes significant zijn, aldus de ook op Foodlog bekende CLM-landbouwexpert Frits van der Schans.
Deltaplannen gaan daar geen verandering in brengen om een heel simpele reden: sectoren zijn niet te redden, alleen ondernemers gesteund door goed flankerend beleid kunnen nieuwe wegen inslaanSchurende krachten omdat intensieve landbouw te duur is geworden in Nederland
De winsten voor frauderende boeren zijn groot. De Groene rekent het voor. Het maximum aantal dierproductierechten in Nederland is in 1987 vastgesteld bij de invoering van de Meststoffenwet. Op internet wordt er actief gehandeld: een varkensrecht kost ongeveer 90 euro, zo’n recht leasen 1,50 tot 4,50 euro per jaar, een pluimveerecht doet op dit moment 22 euro. Een boer die 20.000 kippen te veel heeft, bespaart zich een eenmalige investering van 440.000 euro aan dierrechten. Dat scheelt jaarlijks aan afschrijving en rente ongeveer 35.000 euro. "Voor deze bedragen loont het om een vrachtlading dieren niet op te geven. Zeker als de pakkans gering is", concludeert het blad. De juristen die het blad citeert geven aan dat de pakkans door intensievere controles van onder meer de NVWA recent vergroot is. Die aanpak moet een signaal geven naar de boeren dat ze geen vrij spel meer hebben.
De NVWA bracht onlangs zelf een rapport uit over de mate waarin de slachtkuikensector zich aan de normen houdt. Zeventig procent van de dieren wordt niet conform de normen gehouden. Die conclusie verraste omdat een toezichthouder doorgaans niet optreedt als een activistische NGO. De organisatie handelde vanuit een motief dat zij niet hardop uitsprak, maar zich laat raden: 'hier is geen handhaving, maar een structurele verandering nodig'. De NVWA gaf stil een duidelijk signaal naar publiek en politiek dat ze haar handen in onschuld wast.
In het tv-programma De Monitor ging het gisteravond ook over mest en de daaraan gekoppelde aantallen dieren op Nederlandse boerenbedrijven. Het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) wees op de schurende krachten die ontstaan zijn tussen de intensieve Nederlandse landbouw en de strenge Nederlandse milieuwetten. Het intensieve boerenproduct is op de markt een grondstof als iedere andere en kan in andere landen goedkoper gemaakt worden. Rendabele intensieve landbouw in Nederland is daarom een contradictio in terminis geworden. Niettemin blijft de gemiddelde Nederlandse boer trots op de duurzaamheid van zijn intensieve bedrijfsvoering omdat die elders land- en natuurgebruik zou sparen; die benadering van landbouw is voor ons land echter domweg te duur geworden. Een advies- en accountskantoor rekende daarom alvast uit hoelang een Nederlandse melkveehouder het volhoudt als de melkprijs een tijdje laag is: 11 maanden. Daarna moet hij naar de bank om zijn verlies te financieren en de bank langzaam de baas te laten worden van zijn land.
"Al die bedrijven zoeken de grenzen van de regels op om een inkomen te genereren", zegt een landbouwexpert van het PBL volgens de Volkskrant. PBL-directeur Hans Mommaas pleitte gisteravond in De Monitor voor een Deltaplan voor de landbouw om te vermijden dat die nog langer "van het ene incident in het andere fietst."
De Monitor gaat vanavond over invloed van intensieve landbouw op biodiversiteit. Alvast een voorschot op de uitzending met directeur #PBLNL Hans Mommaas https://t.co/lkX68UFdyh via @de_monitor
— PBL (@Leefomgeving) May 8, 2018
Kijken! NPO2, 21.25 uur.
Vermaak of goed flankerend beleid
Het houdt niet op met de kritiek, de affaires, de voorstellen voor Deltaplannen of het 'draaien aan knoppen van ons voedselsysteem'. Foodlog schrijft al ruim 10 jaar over het probleem. De conclusie is zonneklaar: de Nederlandse agroketen is in eigen land uit zijn krachten gegroeid omdat boeren en beleidsmakers niet wisten hoe geld verdiend kon worden met productie op eigen bodem. Kansen zijn er genoeg, maar ze worden niet waargemaakt omdat eerst het inmiddels forse gezwel moet worden verwijderd. Deltaplannen gaan daar geen verandering in brengen om een heel simpele reden: sectoren zijn niet te redden of veranderen. Alleen ondernemers gesteund door goed flankerend beleid kunnen voor een nieuwe dynamiek zorgen door nieuwe wegen in te slaan. Tot die tijd loopt het verleden de toekomst voor de voeten en zijn al die schandalen vermaak voor de media.
De vraag wat goed flankerend beleid is, wordt zelden of nooit gesteld. Let maar eens op; daarom is er volgende week, die daarop en ook daarna weer een nieuw schandaal.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
geloof mij maar, de meeste bedrijven die doorgaan na 2020 zitten al op ruim 50% reductie, Als ze de keuze krijgen om met minder dieren de i.p.v. technische maatregelen de reductie te realiseren tekenen ze ervoor. Voor veel bedrijven betekent dat simpelweg het buiten bedrijf stellen van een oude stal. Maar ergens is er toch weer gekozen voor technische maatregelen ik begin me steeds vaker af te vragen waarom??
John van Kessel,
Alles kan en kon altijd anders, heeft weinig nut om dat allemaal te benoemen de huidige werkelijkheid (qua regelgeving) verander je er niet mee.
Nb! actief vergunningen qua ammoniak voor 50% intrekken doet een overheid natuurlijk nooit, dan zijn ze immers verplicht tot een schadevergoeding. Via een verordening en met een bepaalde uitlooptijd (runderen 20 jaar, I.v. 15 jaar) waarin bestaande investeringen terugverdiend kunnen worden komt er ook ammoniakreductie en het kost de overheid nagenoeg niets.
Marco Maas
de ammoniak die vrijgemaakt wordt met de technische maatregelen kan prima gebruikt worden voor uitbreiding in dieraantallen. De wet grondgebonden groei en het teruggeven van de niet gebruikte stikstofruimte na 3 jaar maken dit voor de melkveehouderij echter onmogelijk net zoals de staldering bij de varkens en kippen het moeilijker maakt om de vrijgekomen ammoniak opnieuw in te vullen.
Als het zo zijn dat er gewoon 50% van de ammoniak geschrapt zou worden van de vergunning in 2020 zou het houden van minder dieren ook een mogelijkheid worden maar die mogelijkheid is er nu niet. De technische oplossing (50 of 85% reductie per dierplaats is de eis).
zie maar als oost europeaan te concurreren met die afgeschreven stallen en bedrijven die makkelijk 2 jaar slechte prijzen kunnen overbruggen hier. Wat ik met die ractopamine aan wil geven is dat er met die middelen een gebrek aan vakmanschap gemaskeerd wordt. Als het middel eruit gaat loopt de kostprijs voor een boer die dat middel genoodzaakt is te gebruiken gigantisch of de opbrengstprijs naar beneden als de kwaliteit niet gehaald wordt.
Frans Aarts, Agnes Jansen,
Inhoudelijk onvoldoende informatief de uitzending.
Bij rundveestallen v.a. 20 jaar moeten er in 2020 ammoniakreducerende maatregelen genomen worden in Brabant, bijv. een luchtwasser. Systemen met veelvuldig de vloer schoonmaken krijgen wellicht ook een goedkeuring in combinatie met speciale roosters. De reducering van ammoniak door technische maatregelen kan niet opnieuw gebruikt worden voor extra vee, dus de ammoniak van 100 koeien op roosters kan niet gebruikt worden om 200 koeien in een stalsysteem met 50% reductie te houden. Kon voorheen wel, men had een ammoniakplafond op bedrijfsniveau.
Een rundveehouder moet dus wel ammoniakmaatregelen treffen en bij groei via de PAS ammoniak krijgen van de Provincie. De ammoniakmaatregelen moeten ook voor alle stallen genomen worden, de boer Hans in het filmpje heeft dus een behoorlijke kostenpost (allemaal losse oudere stallen en ook nog asbest lijkt het) te verwachten. Ammoniak op bedrijfsniveau reduceren door het veebestand te verminderen of door bijv. 1 stal zeer ammoniakarm te maken (dicht met luchtwasser) mag niet. Effect stikstof vanuit de veehouderij daalt op termijn, de buurman maakt zich onterecht zorgen lijkt mij.
LTO zet vol in op technische maatregelen en niet op het reduceren van de veestapel, zal zich ook niet willen branden (in ieder geval niet in het openbaar) aan welke boeren/bedrijven wel en geen toekomst hebben. Sommige sprekers gaven ook aan minder vee niet als doel maar als neveneffect, logisch opschalen (om de kosten die niet in de markt zijn terug te halen terug te verdienen) is maar voor een beperkt aantal locaties en bedrijven mogelijk.
Vergrassing van de natuurgebieden door stikstofdepositie lijkt mij ook een halve waarheid, deze gebieden werden ooit (over)begraast daardoor bleef het gras kort en kreeg de heide meer kans. Stikstofdepositie zal wel bijdragen aan de ongewenste groei van de grassen.
Dun schijtende koe, suikerrijk voorjaarsgras en weinig structuur.