Lees ook
Iedereen lijkt heel duidelijk te weten hoe je duurzaam eet. Mij verbaast de zekerheid waarmee mensen durven te beweren dat ze weten wat een duurzaam voedingspatroon is en hoe anderen dat ook moeten volgen.

De realiteit is veel complexer dan het lijkt vanuit ons keuken- of boodschappenperspectief. Daarom zou een bescheidener aanpak zoals Socrates' het enige dat ik weet is dat ik niets weet aan te raden zijn.

Maar gelukkig is er een eenvoudiger weg te vinden naar een meer duurzaam dieet. Het baanbrekende artikel Food in the Anthropocene: the EAT-Lancet Commission on healthy diets from sustainable food system stelde duidelijk dat een verschuiving naar een hoge consumptie van plantaardig voedsel, vooral peulvruchten, en mindering van dierlijk vlees noodzakelijk zijn om duurzamer te eten.

Als levensmiddelentechnoloog benadruk ik graag de voordelen van het verwerken van grondstoffen tot lang houdbare voedingsproducten
De Goedheidsparadox
Het meten van duurzaamheid is een stuk lastiger als we van het gehele dieet naar individuele voedingsmiddelen gaan.

Als consumenten worden we beïnvloed door de laatste elementen in de keten die de duurzaamheid van het product beïnvloeden. We vinden dingen als transport en plastic verpakkingen erg belangrijk. We geloven dat onverpakte goederen of lokaal geproduceerd voedsel de voorkeur zouden moeten hebben. Maar als je vanuit een breder perspectief naar het voedselsysteem kijkt, spelen andere elementen een belangrijke rol.

Het energie- en watergebruik tijdens de teelt van groenten of veeteelt hebben een veel grotere impact op de algehele duurzaamheid van het eindproduct. Het zal je verbazen dat het eten van een lam in Nederland dat is geslacht in Nieuw-Zeeland een lagere milieuimpact heeft dan het lam dat is opgegroeid bij je buurman-boer. Op een vergelijkbare manier weegt de vermindering van de voedselverspilling die je bereikt door een paprika in plastic te verpakken (die anders binnen enkele dagen zou bederven) op tegen de milieukosten van de productie en verwijdering van plastic.

Voedseltechnologie
Als levensmiddelentechnoloog benadruk ik graag de voordelen van het verwerken van grondstoffen tot lang houdbare voedingsproducten. Uit talrijke onderzoeken blijkt dat de bouw van een verwerkingsfabriek midden in een tomatenteeltgebied in Afrika de beste manier is om welvaart voor de hele gemeenschap van boeren te waarborgen. Daar worden jaarlijks tonnen tomaten verspild alleen omdat er geen verwerkingsfaciliteiten beschikbaar zijn. Varianten van dat principe gelden voor veel andere verse levensmiddelen die een langer en beter leven kunnen hebben dankzij verwerking. Veel mensen genieten ervan om jam te maken als de boom in hun tuin te veel fruit produceert op hetzelfde moment. Dit is een uitstekende manier om fruitverspilling te voorkomen. Op dezelfde manier maakt de industriële productie van soep het mogelijk om het overschot aan groente uit de zomer te gebruiken en het het hele jaar door beschikbaar te maken!

In Wat is ...? gaan we met bekende en minder bekende mensen op zoek naar wat hen motiveert om te ontdekken of we elkaar van daaruit weer kunnen vinden. Waarom we dit doen lees je in De ontdekking van de ander. Bekijk ook de introductie tot de duurzaam voedselreeks of het overzicht van de serie.
Dit artikel afdrukken