1 min
Engeland's Children's Commissioner (hebben wij ook zo iemand?) Al Ainsley-Green deed kort geleden een opmerkelijk voorstel: obesitas aanpakken nog voor je kind geboren is.Oplossing: lessen voor a.s. moeders.
Het was niet zomaar een luchtballonnetje.
Ainsley-Green bracht zijn gedachte officieel onder de aandacht in een bijeenkomst voor een - wat wij zouden noemen - 1e en 2e Kamer-commissie op het gebied van Mensenrechten.
Obesitas is wat hem betreft het allergrootste probleem en sociale onrecht dat kinderen treft. Kinderen zouden hun slechte eetgewoonten leren van hun ouders, die hun kinderen daarmee met een letterlijk zware last opzadelen.
Er staat nog niet dat je eerst examen moet doen, voor je een kind mag krijgen. Nóg niet. Dat zoiets buiten de proporties van ons zelfbestemmingsrecht is, zullen vooral politici wel begrijpen. Hoewel.
Het ziet ernaar uit dat obesitas zich in het Verenigd Koninkrijk inmiddels heeft ontwikkeld tot een discussie over het recht op een goede eetopvoeding. Daarmee zijn 'goede eetgewoonten' een gepolitiseerd issue geworden. Agelopen juli verklaarde premier Tony Blair dat het mislukken van campagnes tegen verkeerde eetlifestyles zorgt voor 'toenemende druk' op het financieel functioneren van de gezondheidszorg én sociale ongelijkheid bevordert.
Na de export van Jamie Oliver en andere wettelijke 'voedingspolitieke' issues vanuit het VK naar ons land, lijkt het me een discussie die ook hier zou kunnen ontstaan.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_02_480_289_84_s_c1.jpg)
Maar wouter, als zelfs de arbeiders decadent zijn geworden, wie gaat er dan nog met Jan een cup of SoeP eten? De SP zal alles wat er over blijft toch niet weggooien? Nee, lever de SoeP dan maar af aan de poorten van de nieuwe varkensflat.
Groet,
Arnoud
Het is eigenlijk een klassiek socialistisch verhaal: er zou aan volksverheffing gedaan moeten worden. Het oude ideaal was dat elke arbeider van hoogcultuur zou genieten. Homerus en Shakespeare werden in goedkope edities verspreid en er werden op allerlei gebieden jeugdbewegingen opgericht om de arbeiderskinderen te laten wandelen en zingen en gezond te worden. De Nationaal Socialisten lieten zelfs Beethoven in de fabrieken spelen. Dat is heel iets anders dan je hard maken voor het behoud van Lingo. Misschien ligt daar de kern van de zaak: de arbeiders en hun voormannen zijn decadent en daardoor vadsig geworden.
Arnoud, in Frankrijk werd een paar jaar geleden een serieus debat gevoerd over het recht op de mobiele telefoon. Net zoals hier de PVDA in de jaren '50 en '60 een auto voor iedereen wilde. Vul maar verder in: 2 (of 3 of 4 vakanties) per jaar etc. Allemaal budgetslurpers. Nwe 'productiemethoden' zorgen ervoor dat alles relatief steeds goedkoper wordt en we collectief meer volume van meer producten en diensten kunnen consumerenl
Een kwestie van prioriteiten, zeker. Maar ook van de omgeving en het welvaartsniveau waarin je leeft.
@Dick,
Afgezien van de rekensommen over het aantal keren dat een product over de kop is gegaan besteden consumenten, ten opzichte van 50 jaar geleden, een veel kleiner deel van hun nettosalaris aan hun voeding.
Volgens mij is het gewoon een kwestie van prioriteiten stellen.
Groet,
Arnoud
Da's scherp gezien en neergezet! Ik had onze normaal zo lekker kibbelende politici nog niet helemaal in het vizier als eensgezinde technocraten op eetgebied, maar herken onmiddellijk wat je zegt.
Voor zover het over eten gaat, gaat het over geld.
Ik herinner me dat ik met verbazing zat te kijken naar Agnes Kant (SP) in haar live-debat met Floris Sanders bij Andries Knevel: goed eten zou te duur zijn voor 'gewone' mensen. Nonsens, want die zak chips is pas duur. Mevr. Kant had duidelijk geen enkel zicht op de dwaze 'normalcy' die zich inmiddels ook in haar voorhoofd heeft gevestigd: chips en frisdrank zijn gewoon (ook al is de prijs van de nutritieve inhoud waarschijnlijk meer dan 100x over de kop gegaan), en groenten en fruit zijn duur (die - even met een natte vinger - minder dan 15x over de kop gaan). Ik suggereerde toen dat ze misschien eens naar de markt moest gaan. Ook dat is gewoon: koken doe je bijna kant-en-klaar want zelfs als je de tijd hebt als 'gewoon' mens heb je wel wat anders te doen. Bizar!
Sanders was de geldman, en Kant stond correct aan de kant van de 'gewone' mensen met hun chips en frisdrank. Ze had niet door dat de financiële werkelijkheid achter haar positie ridicuul was.
De denkende bovenlaag van de bevolking - hoogopgeleid en beter verdienend - is al lang weer aan het zelf koken, of voelt zich op z'n minst moreel schuldig als ze dat alweer een keer niet doen. Dat wordt dan gecompenseerd met duur 'goed' gemakseten.