Kabinet: Percentage jeugdigen met overgewicht moet dalen

Hans, dank voor de achtergrond. Ben erg blij te horen dat deze uiting kennelijk niet was besproken met onderzoekers en dat sommigen er krachtig tegen hebben geageerd.

Ik betwijfel eerlijk gezegd of jullie inderdaad volledig onafhankelijk (kunnen) zijn van belanghebbende partijen die geld in het onderzoek steken. Jou persoonlijk geloof ik op je woord, al was het alleen maar omdat je columns deugen (-: Mijn argwaan richting 'Wageningen' komt mede voort uit een persoonlijke ervaring. Toen ik dat verhaal over n6/n3 aan het maken was, belde ook een niet door mij geconsulteerde Wageningse hoogleraar met betreffende redactie om de inmiddels ernstig verwarde dames uit te leggen wat er allemaal wel niet aan het stuk mankeerde. Waarom deed hij dat? Wat voor belang diende hij? Uit kringen rond Michèl de Lorgeril vernam ik vervolgens dat die hoogleraar erg hartelijke contacten onderhield met Unilever (nu hoeft ook daar niet per sé iets op tegen te zijn), dus de link was snel gelegd.

Paranoïde? Ik hoop het. Ik hoop ook dat Johanna Geleijnse een goede reden heeft om de samenstelling van de interventiemargarines in Alpha&Omega niet met geinteresseerde collega's (Vos en Cunnane) te willen delen.

Groet,

Melchior.

@Melchior: Ik werk bij een 'Wageningen' onderdeel, neem het niet op voor WUR, wel, ad-hoc, voor delen van het werk dat er vandaan komt.

Tegen die inderdaad walgelijke foto (ik zal hem nog eens zoeken) heb ik ook venijnige mails gewisseld met de verantwoordelijken, mensen uit de hoek van de 'Communicatie-staven'. Daar verandert een onderzoeker dus niets aan. Maar om dan te moeten oordelen dat je er beter niet moet blijven werken leek mij een domme capitulatie.

Als jouw vertrouwen in de managers van WUR wegvalt door zo'n advertentie wegvalt, best, maar de output van de onderzoekers staat niet onder toezicht van die managers!

En NB WUR doet niet aan publieksvoorlichting. Als ze die rol voor zich zien, zouden ze niet met een mond moeten willen spreken, iets dat ook weer een brug te ver was voor de managers (ten tijde van de dierziekten was dat erg actueel).

Een hoopgevend berichtje: de presentatie van het boek ‘Actie in balans’. Hierin staan de acties die de voedingsmiddelenindustrie tot nu 'al' genomen hebben in het kader van zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid. Met name in het kader van de reclamecode. Wel merkt de consumentenbond op dat er nog veel te verbeteren valt!

Wouter, je hebt gelijk. 'Spijswetten' worden per definitie uitgevaardigd door instanties met boter op het hoofd. Zelfs patiënten-organisaties zitten zo in de tang van de gevestigde belangen, dat ze adviezen die hun achterban zieker maken, niet beter. Ze zijn daar zo fanatiek in, dat je bijna opzet gaat vermoeden (veronderstel dat we straks te weinig diabeten hebben).

Dick, de materie is inderdaad veel te complex. Een oplossing lijkt me uitgesloten. Zolang zelfs Wageningen niet te vertrouwen is (ik wijs nog één keer op die rare advertentie, maar ga er inmiddels vanuit dat iedereen op dit forum zich afvraagt 'waar heeft die jongen het over, wat is er in's hemelsnaam mis met een ontbijttafel vol zoete merkproducten'), is er geen zicht op eerlijke basisvoorlichting. Helaas is het publiek nauwelijks gevoelig voor argumenten.

De Britse zorgverzekering 'dreigt' overigens een maatregel af te kondigen die wel eens zoden aan de dijk zou kunnen zetten. Verreweg de beste voorspeller van typisch hedendaags gezondheidsleed is de hoeveelheid 'visceral fat', het vet rond de organen in de buikholte. De ook bij ons inmiddels endemische 'protruding potbelly' - liefst op een verder slecht in de spieren zittend mannetje - is een betrouwbaar teken van insulineresistentie en metabole chaos. Meet dat abdominale vet (let op, heeft niets, maar dan ook niets te maken met BMI en de hoeveelheid subcutaan vet, dat nauwelijks metabole effecten heeft) en laat degenen die hoog scoren alvast gaan betalen voor de gigantische hoeveelheid zorg die binnen afzienbare tijd aan hen besteed zal moeten worden.

Als deze mensen de officiële voedingsadviezen gaan volgen om van die 'dure' potbelly af te komen, zullen ze ze hem alleen maar zien groeien. Gedreven door hun beurs zullen ze vervolgens de wetenschap ontdekken, de officiële adviezen in de wind slaan, en de simpele maatregelen nemen die het metabole syndroom daadwerkelijk - en snel - tackelen.

Misschien iets voor Hans Hoogervorst die tijdens een glucosemeting met Journaal-camera's erbij vrijwel nuchter 9,8 mmol/L scoorde en de voor een minister van VWS onsterfelijk achterlijke woorden 'Is dat hoog?' sprak.

Melchior.

Wou je dan gezellig om de tafel gaan zitten om niet alleen-cross-industry maar ook nog cross-stakeholder dit probleem op te lossen? Heb je enig idee hoe groot het politieke probleem binnen een ondernemening als P&G of Unilever alleen al is? Laat staan als je daar ketenrelaties met al hun tegengestelde belangen én de (ambtelijke) overheid bij haalt.

Ik ben uiterst sceptisch: het hele probleem stuit vlgs mij niet op de onwil van individuen, maar op de complexiteit van organisaties en hun interrelaties.
Dooddoener? Praat daar eens over met een organisatie-adviseur en vraag die waarom een advies altijd maar voor 15% wordt ingevoerd én met precies de verkeerde twist. (Ja, dat was mijn werk, ik ben dus gekleurd)