imageLeek het eetlabeldebat in het Verenigd Koninkrijk vorige week nog op ramkoers te staan, eind vorige week kwam de director general Josephine Wills van de European Food Information Council (EUFIC) met een door foodnavigator.com als 'thought-provoking' omschreven gedachte. Slimme dame, want wat blijkt? We weten eigenlijk helemaal niet of en hoe consumenten reageren op voedingsinformatie op verpakkingen. Mocht dat niet of slechts in heel beperkte mate het geval blijken te zijn, dan maken we ons druk om niks. Het is zo voor de hand liggend, maar er was iemand nodig om het te zeggen:

Although nutrition labelling has been a major instrument for providing consumers with information to help them make healthy, nutritionally appropriate choices, she told delegates at the recent CIAA conference in Brussels that there were indications that this information is often misunderstood.

What really struck home, she said, was the fact that there is still virtually no insight into how labelling information is, or will be, used in a real world shopping situation, and how it will affect consumers dietary patterns.

"We still have very little understanding into the cultural use of labelling," said Wills. "And very little is known about the long term indirect effects of labelling."

Understanding on-pack nutrition information in isolation is very different from understanding what this information means in the context of a weekly shopping excursion, she said. Addressing this last point should therefore be a key priority of future research.


En ... het haalt de angel uit de ramkoers tussen de stoplichten van de overheid en de ingewikkelder labels van de voedingsindustrie.

Dit onderzoek heeft vier mogelijke resultaten:
- labelling heeft geen zin omdat ze zonde zijn van de drukinkt en de verpakking ontsieren met informatie die consumenten in de praktijk helemaal niet gebruiken
- labelinformatie moet simpel, want consumenten kiezen in een oogwenk
- labelinformatie moet uitgebreid, want consumenten willen van de hemd en de rok weten
- labelinformatie moet een mix van simpel en uitgebreid zijn, want sommigen willen veel en anderen willen net genoeg informatie om snel te kunnen beslissen

Gokje wat het gaat worden: nummer 4. Ik ben er tamelijk zeker van en heb er geen onderzoek voor nodig.

Uitgaande van het feit dat er één verpakking voor heel Europa en alle sociale lagen van de bevolking wordt gemaakt (dat is efficiënt en de reden dat Wills zich met het debat bemoeit), kun je op je vingers natellen dat er een brede waaier aan wensen en gebruiken uit het onderzoek naar voren komt.
De hogere sociale klassen - die beter opgeleid zijn en het eigenlijk niet nodig hebben - kun je niet van uitgebreidere informatie beroven en dus komt die erop. Snelle en simpelere geesten zullen politiek correct aangeven dat een 'één oogopslag keuze' eigenlijk toch wel heel plezierig is. Of zouden ze aan eyetracking gaan doen en de consument niks vragen?

Hoe dan ook, een dergelijke 'dual mode labelling' biedt elk wat wils. Het biedt de ruimte voor onderhandeling om het systeem op te rekken en meer producten 'onder de stip' te krijgen dan nu het geval zou zijn. Daarmee redt het de gezichten van beide partijen in de vorm van een compromis dat ze beide thuis kunnen verkopen.

Het wordt een hele uitdaging voor verpakkingsdesigners om het er allemaal nog een beetje aardig uit te laten zien ;-)
Dit artikel afdrukken