Albert Heijn streeft naar duurzaamheid in het visvak. "Misschien komen we ooit zover dat we de tong en schol uit de winkel halen", zegt John Oosterhuis, kwaliteitsmanager van het supermarktconcern. Hij is onder andere belast met de kwaliteit van visproducten. Albert Heijn werkt al samen met het Wereld Natuurfonds en de stichting Noordzee en praat met het Wereld Natuur Fonds (WNF) over een tienpuntenplan om de visinkoop te verbeteren. Het concern wil onder andere maatjesharing en koolvis gaan verkopen voorzien van het duurzaamheidslabel Marine Stewardship Council (MSC).
Albert Heijn neemt ook deel in een WNF-project om de tonijnvisserij voor de kust van Indonesië te verbeteren, om de bijvangst van zeeschildpadden te voorkomen. En een paar jaar geleden staakte Albert Heijn al de verkoop van tong en schol in paaitijd, om deze bedreigde vissoorten de kans op nageslacht te bieden. Op dit moment staat binnen het concern de sliptong ter discussie, de tong die reeds is gevangen voordat deze voor nageslacht heeft kunnen zorgen. Ook tenaanzien van paling is het bedrijf kritisch. Wilde paling staat op uitsterven, kweekpaling is nauwelijks aan alternatief, aldus Oosterhuis.
Om over 5 jaar alleen nog maar vis met MSC-label te voeren is niet haalbaar, meent Oosterhuis. Wereldwijd is nog maar een paar procent van de wilde vis MSC-gecertificeerd. Dat supermarktketens de visindustrie kunnen beïnvloeden staat voor hem wel vast. Zo werkte hij samen met garnalenimporteur Heiploeg aan een pakket voedselveiligheidseisen voor de tropische kweekgarnaal. Ook bleek het ook mogelijk de productie van de kweekzalm te verbeteren. Samen met de leveranciers werden er Europese eisen geformuleerd. Dankzij die eisen daalde onder andere het gebruik van antibiotica met 90%.
Oosterhuis vindt de kritiek op kweekzalmproductie niet geheel terecht. Het voer dat wordt verstrekt bevat wel veel vismeel en visolie, maar 90% van deze bestanddelen vinden hun oorsprong in duurzame vis. Het voer wordt bovendien opgevangen in een zeil onder de netten van kweekvijver, en weer teruggepompt. Milieuverontreiniging blijft daardoor beperkt.
Bron: Trouw
Dit artikel afdrukken
Om over 5 jaar alleen nog maar vis met MSC-label te voeren is niet haalbaar, meent Oosterhuis. Wereldwijd is nog maar een paar procent van de wilde vis MSC-gecertificeerd. Dat supermarktketens de visindustrie kunnen beïnvloeden staat voor hem wel vast. Zo werkte hij samen met garnalenimporteur Heiploeg aan een pakket voedselveiligheidseisen voor de tropische kweekgarnaal. Ook bleek het ook mogelijk de productie van de kweekzalm te verbeteren. Samen met de leveranciers werden er Europese eisen geformuleerd. Dankzij die eisen daalde onder andere het gebruik van antibiotica met 90%.
Oosterhuis vindt de kritiek op kweekzalmproductie niet geheel terecht. Het voer dat wordt verstrekt bevat wel veel vismeel en visolie, maar 90% van deze bestanddelen vinden hun oorsprong in duurzame vis. Het voer wordt bovendien opgevangen in een zeil onder de netten van kweekvijver, en weer teruggepompt. Milieuverontreiniging blijft daardoor beperkt.
Bron: Trouw
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Twee vragen nav van viskeurmerk discussie:
1. Is het technisch gezien mogelijk een keurmerk op Noordzeevis (schol, tong, kabeljauw) tot stand te brengen?
2. In de Goede Visgids worden bepaalde ver weg gevangen vissoorten (Stille & Atlantische Oceaan) als prima vis beschouwd. Gaat dit niet in tegen het principe van biologisch en slow food - liefst van eigen 'bodem'?
Alles is altijd gecompliceerder, Wouter. Toch hoorde ik in het begin van het haringseizoen behoorlijk hoera-geroep vanuit Nederland. Goed nieuws is natuurlijk slecht voor de werkingsmiddelen van beheersorganen. Als er geen probleem is hoeft er ook geen steun naartoe, en let niemand op MSC-percommuniqués. Ieder zijn markt.
Het is veel gecompliceerder, Nick, dan jij zegt dat biologen denken. Zo denken ze niet. Dat kabeljauw harinkjes eet klopt, maar weinig kabeljauw in de Noorzee betekent niet automatisch meer haring. Haring eet ook kabeljauweitjes. En er zijn legio beesten - vissen, zeezoogdieren en vogels - die haring eten, als je er een tussenuit haalt kan het ook dat er voor anderen meer haring is.
Het enige wat zeker is over de huidige haringstand (die niet echt zo heel uitzonderlijk goed is!) is dat lange tijd stilleggen van de visserij op haring en daarna gecontroleerde visserij geholpen heeft.
MSC. Binnenkort kunnen we ook MSC garnalen kopen. Let wel, de overheerlijke 'grijze' uit de Noordzee en de Wadden. Nou zijn die garnalen nooit door visserij bedreigd geweest. Dat kan niet, ze vermeerderen zich razendsnel (en gaan ook maar een jaartje mee).
Het probleem met de garnalenvisserij is de bijvangst. Die is op moderne garnalenkotters al behoorlijk teruggebracht, maar nog niet ideaal (er gaat veel jonge vis mee naar de bliksem). Ik ben benieuwd hoe dat zit met MSC-garnalen.
Nee Joep, wat mij betreft liever geen debiliserende keurmerken. Ik ben van informeren ipv debiliseren. Maar hoe je dat doet, is weer een volgende vraag. Klootwijk kwam een tijdje geleden met een aardige: kinderen op de lagere school verplicht garnalen laten pellen ipv smaaklessen met peper op de aardbeien. Doen doet denken. Consumeren leidt tot niks.
Zou best eens een begin kunnen zijn.Vele varianten zijn denkbaar. Moet je nagaan, legale, educatief verantwoorde kinderarbeid.
Nu maar weer terug naar het onderwerp: MSC.
Dat mensen dik worden ligt ook in de aard van opvoeding. Wie pap eet kan dik worden. Maar je hebt ook wel gelijk: want wie weet nog waar de mosterd vandaan komt... Daar zouden we wat aan kunnen doen. En dat gebeurd gelukkig ook wel. Maar daarom een keurmerk?