Albert Heijn streeft naar duurzaamheid in het visvak. "Misschien komen we ooit zover dat we de tong en schol uit de winkel halen", zegt John Oosterhuis, kwaliteitsmanager van het supermarktconcern. Hij is onder andere belast met de kwaliteit van visproducten. Albert Heijn werkt al samen met het Wereld Natuurfonds en de stichting Noordzee en praat met het Wereld Natuur Fonds (WNF) over een tienpuntenplan om de visinkoop te verbeteren. Het concern wil onder andere maatjesharing en koolvis gaan verkopen voorzien van het duurzaamheidslabel Marine Stewardship Council (MSC).
Albert Heijn neemt ook deel in een WNF-project om de tonijnvisserij voor de kust van Indonesië te verbeteren, om de bijvangst van zeeschildpadden te voorkomen. En een paar jaar geleden staakte Albert Heijn al de verkoop van tong en schol in paaitijd, om deze bedreigde vissoorten de kans op nageslacht te bieden. Op dit moment staat binnen het concern de sliptong ter discussie, de tong die reeds is gevangen voordat deze voor nageslacht heeft kunnen zorgen. Ook tenaanzien van paling is het bedrijf kritisch. Wilde paling staat op uitsterven, kweekpaling is nauwelijks aan alternatief, aldus Oosterhuis.
Om over 5 jaar alleen nog maar vis met MSC-label te voeren is niet haalbaar, meent Oosterhuis. Wereldwijd is nog maar een paar procent van de wilde vis MSC-gecertificeerd. Dat supermarktketens de visindustrie kunnen beïnvloeden staat voor hem wel vast. Zo werkte hij samen met garnalenimporteur Heiploeg aan een pakket voedselveiligheidseisen voor de tropische kweekgarnaal. Ook bleek het ook mogelijk de productie van de kweekzalm te verbeteren. Samen met de leveranciers werden er Europese eisen geformuleerd. Dankzij die eisen daalde onder andere het gebruik van antibiotica met 90%.
Oosterhuis vindt de kritiek op kweekzalmproductie niet geheel terecht. Het voer dat wordt verstrekt bevat wel veel vismeel en visolie, maar 90% van deze bestanddelen vinden hun oorsprong in duurzame vis. Het voer wordt bovendien opgevangen in een zeil onder de netten van kweekvijver, en weer teruggepompt. Milieuverontreiniging blijft daardoor beperkt.
Bron: Trouw
Dit artikel afdrukken
Om over 5 jaar alleen nog maar vis met MSC-label te voeren is niet haalbaar, meent Oosterhuis. Wereldwijd is nog maar een paar procent van de wilde vis MSC-gecertificeerd. Dat supermarktketens de visindustrie kunnen beïnvloeden staat voor hem wel vast. Zo werkte hij samen met garnalenimporteur Heiploeg aan een pakket voedselveiligheidseisen voor de tropische kweekgarnaal. Ook bleek het ook mogelijk de productie van de kweekzalm te verbeteren. Samen met de leveranciers werden er Europese eisen geformuleerd. Dankzij die eisen daalde onder andere het gebruik van antibiotica met 90%.
Oosterhuis vindt de kritiek op kweekzalmproductie niet geheel terecht. Het voer dat wordt verstrekt bevat wel veel vismeel en visolie, maar 90% van deze bestanddelen vinden hun oorsprong in duurzame vis. Het voer wordt bovendien opgevangen in een zeil onder de netten van kweekvijver, en weer teruggepompt. Milieuverontreiniging blijft daardoor beperkt.
Bron: Trouw
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Niet zeiken Klootwijk. Maar toch even. Het MSC-keurmerk is prima. Ooit verzonnen door Unilever en het Wereldnatuurfonds samen.
Het zou moeten staan op visproducten uit een visserij die de visstand niet zoveel kwaad doet dat die er langdurig op achteruit gaat. De stand moet in stand blijven.
Controle op de visserij in grote wateren is hels moeilijk (zie Greenpeace over illegale kabeljauw uit de Barentszee), maar laten we optimistisch zijn, we krijgen ze wel de vuile vissers.
Maar nu.
In de supermarkt in het diepvriesmeubel zijn twee verpakkingen te koop met blokken koolvis, nader omschreven als Alaska Pollack. Daar zijn er immens veel van. Op de verpakking van Captain Iglo (niet meer van Unilever, zojuist verkocht) staat het MSC-keur. Op de andere niet. Wat is nu het verschil? In ieder geval de prijs. En daar gaan we weer, het wantrouwen: is het keurmerk niet ook een goede reden om een hogere prijs te vragen?
We kunnen het min of meer samen zelf controleren. In het bericht kondigt Heijn aan ook maatjesharing van het MSC-label te willen voorzien. Nou is de visserij op haring, ondanks de achterlijke mededeling van Wakker Dier dat haring op het dek ligt te stikken of levend wordt gevild, goed onder controle en elk maatje is verantwoord opgevisd. Het keur hoeft er helemaal niet op want er bestaat geen onverantwoord gevist maatje.
Nou opletten: gaat AH met het keur op de verpakking straks meer vragen voor een maatje?
PS: Haring overleeft de vangst niet en komt dood boven. En dan gevild? Schei toch uit Wakker Dier. Dat doet de visboer pas waar je bij staat. En die van Albert Heijn worden van hun huid ontdaan in IJmuiden, door een machine die de huid er af zuigt.
Ik vind dit een ander geval dan biologisch zoethout. Je stapt gemakkelijker over van vis op vis dan van zoethout op iets anders. De AH-klant wil graag weten of haring verantwoord is. Als hij de koolvis ziet mét label, en haring zonder zal hij misschien voor de zekerheid voor de koolvisblokjes kiezen (met minder marge?).
Het lijkt mij voor de hand liggen dat AH deze 'ethische principes' te gelde wil maken. Met artikelen erover in de Allerhande en Harry de manager die erover preekt in commercials. Een hogere prijs voor label-vissen zullen ze dan echt niet nalaten. Je legt iets neer voor de prijs die de klant ervoor wil betalen.
Is het ongeoorloofd om geld te verdienen aan de principes van je klanten?
Ik dacht dat het MSC keurmerk redelijk verdacht was? Opgezet door de grootindustrie zelve en 'gerubberstampt' door WWF.
Ondertussen spreekt inderdaad niemand over de haring, waarvan de stocks niet meer zo hoog zijn geweest sinds de wonderbaarlijke visvangst van 1943. Biologen vermoeden dat er zoveel haring (in de Noordzee!)gedijt omdat de Noordzeekabeljauw in een dipje zit. Kabeljauw eet babyharing.
Oude vissers vertelden mij bovendien dat er voor WWII helemaal geen kabeljauw zat in het zuiden van de Noordzee.
Kom op (Wouter vd L), een MSC-label op de haring is even absurd als een 'Gezonde Keuze'-label op de Paksoi of Boerenkool als je je op het standpunt stelt dat de consument zich bewust moet worden van wat hij eet.
Informeer mensen ipv ze te debiliseren. Dan gaan ze vanzelf meer vragen stellen.
Precies! Weg met die keurmerken!