Dat zegt de Belgische voetbalosteopaat Thomas D'havé. Opvallend. De drinkflesjes zijn niet meer uit ons straatbeeld weg te denken. Bezorgde overheidsinstanties adviseren zodra het een beetje warm wordt toch vooral voldoende te drinken.
Volgens Thomas D'Havé, internationaal voetbalosteopaat en adviseur van sporters en beroemdheden, is al dat extra drinken helemaal niet nodig.
'Mediatisering'
De bekende adviezen waar we ons allemaal aan houden ("drink 1,5 tot 2 liter per dag", "drink nog vóór je dorst krijgt" en "als je een inspanning doet, drink dan niet alleen nà maar ook vóór en tijdens je inspanning") zijn pas sinds een jaar of dertig gemeengoed. Waren er voor de jaren '80 zoveel mensen met een watertekort - vóór de tijd dat die richtlijn van 8 glazen per dag breed uitgedragen werd - dat er een richtlijn nodig was?, vraagt D'Havé. Kregen onze verre voorouders wel genoeg water binnen zonder al die adviezen? - vraagt D'havé uitdagend.
D'Havé is ervan overtuigd dat we, door continu te drinken, ons lichaam van slag maken. Hij legt daarvoor vier argumenten op tafel.
1. Kijk naar het drinkgedrag van baby's
Baby's beschikken over een goede regulering van de vochthomeostase. "Hebben ze dorst (een homeostatische prikkel zoals honger, koude, pijn,...), dan huilen ze en drinken ze tot ze verzadigd zijn. Ze huilen dus niet omdat ze willen drinken omdat ze straks dorst zouden kunnen krijgen, maar wel omdat ze op dat moment dorst hebben."
Volgens D'Havé is een dorstgevoel een signaal voor het hele lichaam om zich voor te bereiden op de aankomende inname van water, van de maag tot het immuunsysteem. "Dat laatste [activering van het immuunsysteem, red.] is logisch, ter bescherming, want ons lichaam weet niet of we water zullen drinken uit een fles of uit een bron of een rivier waarin zich potentiële ziekteverwekkers bevinden." Door te drinken vóór je dorst hebt, wordt de maag iedere keer "onprettig verrast", met milde maagdysfuncties tot gevolg (dat merkt hij in zijn praktijk).
3. Verstoor het vochtregulatiesysteem niet
Door steeds een beetje te drinken creëren we stress voor het lichaam. We verstoren het natuurlijke vochtregulatiesysteem en ontregelen de natuurlijke mineralen/vochtbalans. Dat uit zich in symptomen als (te) vaak urineren, 's nachts urineren of krampen, hoofdpijn, misselijkheid en verwarring.
D'Havé: "Evolutionair dronken we omdat we dorst hadden. En niét omdat we iets moeten drinken tijdens het eten, of omdat we ons vervelen op ons werk, of omdat we een vergadering hebben en iederéén dan drinkt, of... En we dronken ook nooit heel de dag door kleine hoeveelheden! Als we dorst hadden, dan gingen we water zoeken en dronken we (in bulk) tot we volledig verzadigd waren. Dat deden we nul, één of verscheidene keren per dag, afhankelijk van de klimatologische omstandigheden: wandelen in de bergen bij 45 graden Celsius of binnen een hele dag aan een bureau zitten, dat betekent een andere behoefte."
4. (Geen) wetenschappelijke onderbouwing
Tim Noakes, emeritus hoogleraar inspanningsfysiologie en sportgeneeskunde, stelt in een recent artikel de vraag of het drinken van zoveel water niet een myth ripe for busting? is. Noakes gaat zelfs zo ver dat hij lezers oproept hem de wetenschappelijke onderbouwing van 'drink at least 8 glasses of water a day' te sturen, omdat hij die zelf nergens kan vinden.
De wetenschap is inmiddels tot de conclusie gekomen dat de mens "het zoogdier is met de grootste capaciteit om inspanningen te leveren in extreme hitte". Uitdroging is in die omstandigheden niet het grootste gevaar, (preventieve) overhydratie juist wel. Ook daar voert D'Havé voorbeelden van aan.
'Metabool flexibele mensen'
De boodschap? Herstel je normale, evolutionair ingebakken, ritme om water in te nemen. Weg met de richtlijnen, luister naar je lichaam:
- pas drinken als je dorst hebt en dan drinken tot je verzadigd bent;
- af en toe als je dorst hebt eens een paar uur (maximum 8 à 10 uur) helemaal niéts drinken.
Volgens D'Havé maakt dat ons weer 'metabool flexibele mensen'. Die prima prestaties kunnen leveren zonder voortdurend aan een flesje water te lurken. Ook achter hun bureau. Ook als het warm is. Zo simpel kan het zijn.
Dit artikel afdrukken
'Mediatisering'
De bekende adviezen waar we ons allemaal aan houden ("drink 1,5 tot 2 liter per dag", "drink nog vóór je dorst krijgt" en "als je een inspanning doet, drink dan niet alleen nà maar ook vóór en tijdens je inspanning") zijn pas sinds een jaar of dertig gemeengoed. Waren er voor de jaren '80 zoveel mensen met een watertekort - vóór de tijd dat die richtlijn van 8 glazen per dag breed uitgedragen werd - dat er een richtlijn nodig was?, vraagt D'Havé. Kregen onze verre voorouders wel genoeg water binnen zonder al die adviezen? - vraagt D'havé uitdagend.
D'Havé is ervan overtuigd dat we, door continu te drinken, ons lichaam van slag maken. Hij legt daarvoor vier argumenten op tafel.
1. Kijk naar het drinkgedrag van baby's
Baby's beschikken over een goede regulering van de vochthomeostase. "Hebben ze dorst (een homeostatische prikkel zoals honger, koude, pijn,...), dan huilen ze en drinken ze tot ze verzadigd zijn. Ze huilen dus niet omdat ze willen drinken omdat ze straks dorst zouden kunnen krijgen, maar wel omdat ze op dat moment dorst hebben."
Evolutionair dronken we omdat we dorst hadden. En niét omdat we iets moeten drinken tijdens het eten, of omdat we ons vervelen op ons werk, of omdat we een vergadering hebben en iederéén dan drinkt2. Drink als je dorst hebt
Volgens D'Havé is een dorstgevoel een signaal voor het hele lichaam om zich voor te bereiden op de aankomende inname van water, van de maag tot het immuunsysteem. "Dat laatste [activering van het immuunsysteem, red.] is logisch, ter bescherming, want ons lichaam weet niet of we water zullen drinken uit een fles of uit een bron of een rivier waarin zich potentiële ziekteverwekkers bevinden." Door te drinken vóór je dorst hebt, wordt de maag iedere keer "onprettig verrast", met milde maagdysfuncties tot gevolg (dat merkt hij in zijn praktijk).
3. Verstoor het vochtregulatiesysteem niet
Door steeds een beetje te drinken creëren we stress voor het lichaam. We verstoren het natuurlijke vochtregulatiesysteem en ontregelen de natuurlijke mineralen/vochtbalans. Dat uit zich in symptomen als (te) vaak urineren, 's nachts urineren of krampen, hoofdpijn, misselijkheid en verwarring.
D'Havé: "Evolutionair dronken we omdat we dorst hadden. En niét omdat we iets moeten drinken tijdens het eten, of omdat we ons vervelen op ons werk, of omdat we een vergadering hebben en iederéén dan drinkt, of... En we dronken ook nooit heel de dag door kleine hoeveelheden! Als we dorst hadden, dan gingen we water zoeken en dronken we (in bulk) tot we volledig verzadigd waren. Dat deden we nul, één of verscheidene keren per dag, afhankelijk van de klimatologische omstandigheden: wandelen in de bergen bij 45 graden Celsius of binnen een hele dag aan een bureau zitten, dat betekent een andere behoefte."
4. (Geen) wetenschappelijke onderbouwing
Tim Noakes, emeritus hoogleraar inspanningsfysiologie en sportgeneeskunde, stelt in een recent artikel de vraag of het drinken van zoveel water niet een myth ripe for busting? is. Noakes gaat zelfs zo ver dat hij lezers oproept hem de wetenschappelijke onderbouwing van 'drink at least 8 glasses of water a day' te sturen, omdat hij die zelf nergens kan vinden.
We doen er goed aan het normale, evolutionair ingebakken, ritme van water drinken te herstellen. Weg met de richtlijnen en luisteren naar je lichaam: pas drinken als je dorst hebt en dan drinken tot je verzadigd bentD'Havé ondervond zelf aan den lijve dat de mens best zonder continu drinken kan. Hij deed mee aan de 'Study of Origin', "waarbij we in de Pyreneeën werden blootgesteld aan 'oude, bekende gevaren' zoals hitte, honger en dorst. Urenlang wandelden we onder de bloedhete zon van bron naar bron ('waterholes') zonder te beschikken over drinkflessen." Dat bleek juist gunstig uit te pakken voor verschillende gezondheidsparameters.
De wetenschap is inmiddels tot de conclusie gekomen dat de mens "het zoogdier is met de grootste capaciteit om inspanningen te leveren in extreme hitte". Uitdroging is in die omstandigheden niet het grootste gevaar, (preventieve) overhydratie juist wel. Ook daar voert D'Havé voorbeelden van aan.
'Metabool flexibele mensen'
De boodschap? Herstel je normale, evolutionair ingebakken, ritme om water in te nemen. Weg met de richtlijnen, luister naar je lichaam:
- pas drinken als je dorst hebt en dan drinken tot je verzadigd bent;
- af en toe als je dorst hebt eens een paar uur (maximum 8 à 10 uur) helemaal niéts drinken.
Volgens D'Havé maakt dat ons weer 'metabool flexibele mensen'. Die prima prestaties kunnen leveren zonder voortdurend aan een flesje water te lurken. Ook achter hun bureau. Ook als het warm is. Zo simpel kan het zijn.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Kan Foodlog in dit hete weer geen betere waterverhalen bedenken?
Dat te veel water drinken niet goed is, en je er zelfs aan dood kunt gaan als je zo'n 13 liter water drinkt, is dat nu echt nieuws?
Of free publicity voor merkwaardige lieden die zich in de kijker willen spelen?
Deze meneer en zijn PsychoNeuroImmunologieclub lijken me een uiterst interessant gevalletje voor de antikwakclub. Catherine J. de Jong ? Nu is dat "kPNI"wel geen Nederlandse club, maar dat was dat "Biologische behandelcentrum" met zijn 3-BP-infusen evenmin.
De heer d’Havé presenteert zich zeer veelzijdig en allround als "O-PNI Osteo-Psycho-Neuro-Immunoloog & Football Consultant"... Een hele mond vol!
Er wordt verwezen naar een flutartikeltje dat zonder enige argumentatie stelt dat mensen de zoogdieren zouden zijn met de "greatest capacity for exercising in extreme heat".
En kamelen dan?, ga je denken als eenvoudige leek.
Ons immuunsysteem krijgt door al die kleine slokjes water telkens weer een optater
"want ons lichaam weet niet of we water zullen drinken uit een fles of uit een bron of een rivier waarin zich potentiële ziekteverwekkers bevinden." Door te drinken vóór je dorst hebt, wordt de maag iedere keer "onprettig verrast", met milde maagdysfuncties tot gevolg (dat merkt hij in zijn praktijk). "
Uiteraard wordt de evolutie er weer bijgehaald, meneer d'Havé weet dat '... "wij" vroeger water "gingen zoeken en (in bulk) dronken ...". Alsof de locatie van meeste nederzettingen vroeger niet juist door de nabijheid van water werd bepaald.
In het OKPNI-"kennisblog" lees je dan onder een artikeltje over
"de echte impact van vlees op ons lichaam":
"Mensen hebben namelijk op elke cel in hun lichaam ingebouwde suikerstructuren (Neu5AC). Deze structuren trekken de goede bacteriën aan die horen bij de mens, zoals Bifido, Lactobacillus, etc.
Zoogdieren daarentegen hebben andere structuren op hun cellen (Neu5GC) die op hun beurt ook bacteriën aantrekken, maar dan eerder voor de menslichaamsvreemde bacteriën.
Zo heeft elk organisme de bacteriën die bij hem passen (dit wordt zoönose genoemd)."
Met al zijn osteopathische psychoneuroimmunologie-expertise was het de heer d'Havé dus ook nog steeds niet eens opgevallen dat mensen ook zoogdieren zijn, en dat "-nosen" ziekten zijn?
Ook grappig te zien dat de heer d'Havé in al zijn wijsheid een geheel nieuwe en
uiterst originele definitie van zoönosen heeft bedacht.
Verder trekt Neu5AC ook pathogene bacteriën aan.
Say no more...
Dick, wat een leuke reactie. Tim Noakes die jij een fluttert noemt en - dat vergat je nog in je rant- die in Z-Afrika is aangeklaagd wegens het adviseren van een high fat menu voor een baby, geldt in de paleo-wereld als een grootheid. Hij bezocht afgelopen jaar Nederland, werd met alle égards ontvangen en debatteerde met hooggeleerde Nederlanders.
Maar terzake: kun je de gedachten over water van D'havé en Noakes wellicht ook feitelijk weerleggen?
Ik zou zeggen: lees #1 nog eens, Dick.
Het is niet aan mij om te bewijzen dat die D'havé en Noakes hier fout zitten, het is aan hen te bewijzen dat hun stelling "'Humans are the mammals with the greatest capacity for exercising in extreme heat.'" klopt. Ik heb in dat artikel geen splinter aan bewijs voor die conclusie gezien.
BTW: heb je dat vleesverhaal gelezen, Dick? Hoe serieus is een club te nemen die in zijn "kennisblog" o.m. schrijft:
"Zo heeft elk organisme de bacteriën die bij hem passen (dit wordt zoönose genoemd)."
"De bacteriën verplaatsen zich ook door de bloed-hersenbarrière in de schedel en zijn mede-oorzaak van angstaanvallen, migraine en zelfs depressie."
"De Neanderthaler dwong de (kleinere) Homo Sapiens naar de kustlijn. Uit noodzaak zijn we hier vis beginnen eten en zijn onze hersenen beginnen groeien."
Vlees en melk(producten) worden in de kPNI-"wetenschap" "onafhankelijke risicofactoren" genoemd, die - i.t.t. roken en alcohol - "altijd en bij iedereen vroeg of laat tot problemen leiden".
In kan het in elk geval met één opmerking in dat stukje eens zijn: storytelling zit ons in de genen.
P.S.: Ik hoor graag een uroloog of internist/gerontoloog over het advies om naar je lichaam te luisteren en desalniettemin zo nu en dan bij dorst tot 8 a 10 uur helemaal niets te drinken.
En ja hoor, daar gaan we weer: de innige banden tussen dat "kPNI", de "Natura Foundation", en de voedingssupplementen van Bonusan.
Ook nog grappig: de titel van het ene onderzoek van Noakes luidt:
"Trained humans can exercise safely in extreme dry heat when drinking water ad libitum",
die van een ander onderzoek, een paar jaar later:
"Exercise-associated hyponatremic encephalopathy and exertional heatstroke in a soldier: High rates of fluid intake during exercise caused rather than prevented a fatal outcome."
Heeft hij misschien ook wat beweerd over het verminderen van dorstgevoel bij mensen van 50 jaar en ouder, waarvan gezegd wordt dat ze een hogere kans op uitdroging hebben?
#3, Dick, ik heb het gelezen. Uiterst vermakelijke flauwekul. Maar je geeft geen antwoord op de vraag: drinken mensen te weinig?
We moeten je wat bekennen. Mensen moeten meer naar hun lichaam leren luisteren, werd hier beweerd door commentatoren in een lange, ingewikkelde en deels verwarde (of misschien wel verwarrende) maar prachtige discussie. Daar vonden we dit stuk prachtig bij passen (dat heb je wellicht gezien want je was in die draad aanwezig) en we hoopten op discussie erover. D'havé werkt voor Ajax en West Ham United. Het is niet onaannemelijk dat hij in de praktijk resultaten boekt
Hij vertelt iets dat volstrekt logisch is: als je dorst hebt, ga je vanzelf drinken. Ik denk dat fysiologen het daar allemaal mee eens zijn. Wellicht wil Peter Voshol daar iets over zeggen.
Dat experiment van 8 uur niet drinken, zou ik niet graag voor mijn rekening nemen. Al is het als experiment best aardig. Ik deed het laatst per ongeluk. 40 kilometer stevig gefietst in de zon en warmte en ik moest om redenen die er niet toe doen even wachten tot ik kon drinken. Er zat een dik uur tussen. Mijn acute zin om te drinken nam af - ervoer ik al 'luisterend' (even wachten is best te hebben; en: er zat nog wat best geels in mijn blaas ook, bleek) - maar eenmaal thuis dronk ik het gat weer vol tot het genoeg was. Helemaal vanzelf. Daarna was alles weer goed: mooi licht plasje.
Het tegenovergestelde is deze flauwekul: een beker die voor je uitrekent hoeveel je moet drinken (iets wat helemaal niet kan, omdat zo'n ding geen rekening houdt met de tomaten en watermeloenen die je eet).
Wat mij vooral opvalt: al die rationalisaties om heel gewone processen van een 'bewijs' of een dienst te voorzien.