Honig’s truffeloffensief

Sinds een aantal maanden worden wij nu en dan in de reclameblokken getracteerd op een merkwaardige reclame: Een doorsnee Honig familie zit aan tafel, moeder deelt de soep uit en het zoontje van naar schatting acht of negen jaar roept vol culinaire extase uit ' Lekker mam, met die truffel!'. De eerste keer dat ik deze reclame zag, heb ik mij een rolberoerte gelachen, want jongetjes van die leeftijd, komende uit een doorsnee Nederlands gezin, kunnen werkelijk álles zeggen, maar weten niets te vertellen over de kwaliteit van truffel. De tweede keer begon ik mij ernstig zorgen te maken over het verstand van de Honig smaakmakers en marketeers.

Waarom Honig zijn nieuwe soep '' Champignon Soep met truffel en bosui' in de markt wil zetten via een enthousiast jongetje, waarvan ik 100% zeker weet dat hij nog nooit een truffel heeft gezien/geproefd/beoordeeld en dat waarschijnlijk ook nooit in zijn leven zal doen, is mij een raadsel. Zouden nu alle Honig-families zich op deze soep storten en vervolgens het idee hebben dat ze truffel hebben geproefd? Om vervolgens tegen elkaar te zeggen 'Goh, Honig is toch wel goed bezig met het upgraden van zijn assortiment, deze soep zullen we ook serveren als jouw baas komt eten'. 'Ja, goed idee, en het is ook zo leuk dat de kinderen het lekker vinden, die lusten anders nooit iets'. Ik zie deze dialogen al over de ontbijttafel gaan en verkneukel mij om de totale nonsens van Honig's project.

Zou de smaakmaker van Honig ooit zélf wel eens een echte truffel hebben geproefd? Dat kan haast niet, want anders zou hij niet het truffelstof uit een potje aan het mengsel hebben toegevoegd - zeker geen 0,01%. Ja, je leest het goed: éénhonderdste procent! En kleine Piet maar roepen hoe lekker die truffel in de soep is!



Deze smaakperikelen leidden natuurlijk tot een proef op de som in onze eigen keuken. Behalve het pakje soep moet je 150 gr. kastanjechampignons en 1/2 courgette toevoegen.
Het poeder dat je aan 1.5 liter water moet toevoegen bevat de volgene ingrediënten:
Bouillon (soja), geharde plantaardige olie, tarwebloem, champignons 1,1%, zout, bospaddestoelen (bruine ringboleet, eekhoorntjesbrood), gemodificeerd zetmeel, aroma's (bevatten gerst,selderij), aardappelzetmeel, lactose, bosuit 0,3% glucosestroop, kruiden (knoflook, bieslook, peterselie), rijstebloem, smaakversterker (E621), suiker, voedingszuren (E331, E330), plantaardig vet, melkeiwit, stabilisator (450), truffel 0,01%, kurkuma.

Goh, mijn soepen zijn toch heel wat eenvoudiger, vooral omdat ik er geen suiker, vetten, E's en allerlei soorten meel in doe. Wat zich achter de E's verschuilt weet ik helaas niet, maar het resultaat op mijn bord smaakte naar een gewone champignonsoep met een extra pittig smaakje door de kastanjechampignons en de gedroogde paddestoelen (percentage niet genoemd). De courgette is typisch een poging om op de trendy markt in te spelen, net als de bosui, die, zoals wij weten, vooral rauw of kort roergebakken lekker is, maar niet in gedroogde vorm uit een pakje. Beide voegen absoluut niets toe. Wat de smaakmakers bezield heeft om als zevenklapper op het eind nog kukuma toe te voegen is een raadsel - je vindt het niet terug en het is niet bevorderlijk voor de smaakontplooiïng van die ene honderdste procent truffel. Wie zich wel eens in de wereld van de truffel heeft verdiept, weet dat er talloze soorten presentaties van deze goddelijke onderaardste paddestoel zijn. Je mag dus eigenlijk niet zomaar 'truffel' op je ingrediëntenlijstje zetten, want dan doel je op de echte, verse truffel à raison van 800 euro per kilo. Die komt nooit in een pakje. Daarnaast heb je truffelolie in een stuk of zes kwaliteitscategorieën, schillen op olie en truffelpoeder. Dat wordt natuurlijk ook niet van de zuivere truffel gemaakt, maar van de schillen. Niets op tegen, je kunt er heerlijk een risotto mee oppeppen, maar niet een soep uit een pakje mee verheffen, zeker niet met een onder de loep nauwelijks zichtbaar aantal korreltjes. Verwerpelijk is ook het plaatje op de verpakking, waarop een aantal fijn geraspte plakjes struffel staan afgebeeld naast twee bosuitjes. Ik krijg er de rillingen van: wat een valse suggesties!

Maar de beker is nog niet tot de bodem geledigd: De opwekkende begeleidende tekst op de verpakking vermeldt: 'de truffel is een aromatische paddestoel en wordt veel gebruikt in de Italiaanse keuken.' Wie doet de research bij dit concern??? Wie truffel zegt, zegt Frankrijk, en dan nog maar in bepaalde gebieden. In Italië wordt de truffel zoals bekend alleen in Umbrië en Piemonte gevonden, de witte truffel wel te verstaan, die zeer kostbaar is en al helemáál nooit in een soeppoeder wordt gestopt. Hij wordt ook absoluut niet 'veel' in de Italiaanse keuken gebruikt, want voor de Italianen is hij ook heel duur. Bovendien hebben de Italianen de gewoonte alleen producten uit hun provincie te eten, dus van 'heel Italië' is ook geen sprake. Er is eigenlijk geen ''Ítaliaanse keuken' maar een serie regionale keukens, zo'n twaalf stuks.



Wie heeft er nog zin om de andere 'verrassende smaken' van Honig te proeven? Ze hebben nog Rundvlees Soep met Tomaat en Rozemarijn, Groente Soep met Courgette en Tijm, Tomaten Soep met Olijf en Basilicum, Kippensoep met Citroengras en Shiitake. Gewoon vier basissoepen die Honig allang in zijn aanbod heeft en waar een 'bijzonder' ingrediënt aan toegevoegd. In poedervorm natuurlijk.