2 min
Ik was deze week zo druk serieus te zijn, dat de vermakelijke ruzie tussen de NY Times restaurantbeoordelaar Frank Bruni en de New Yorkse horeca-ondernemer in-het-groot Jeffrey Chodorow er bij inschoot. Het draait om The Kobe Club, kennelijk een tent voor 'toch-wel-een-beetje-foute-mensen-met-teveel-geld' (wat schijnt te passen bij Chodorow's eigen stijl en achtergrond)
Het is heel wat anders dan lullig doen over Johannes van Dam als die vervelend doet, of het stellen van de vraag naar diens pensioen. Het voorbeeld biedt geschut voor gedupeerde, maar wel handige restaurantondernemers. Sterker nog: als je de media goed gebruikt, kun je de rollen zo omdraaien. Dat gaat heel eenvoudig. Chodorow speelt dat hij zo teleurgesteld en boos is dat hij een blog heeft geopend waarop hij voortaan de recensies van critici, en die van Bruni in het bijzonder, aan de hand van zijn eigen ervaringen naloopt en bespreekt.
Wat schoot hem zogenaamd in het verkeerde keelgat in de stad waar de 'beau monde' nog meer dan hier gezien wil worden op de plek die in de goeie bladen als goed te boek staat?
Een paar vileine woorden: The Kobe Club "presents too many insipid or insulting dishes at prices that draw blood from anyone without a trust fund or an expense account."
Chodorow heeft het tegenoffensief geopend door middel van 'een ingezonden brief' in de eetrubriek van de NYT. Betaald. Het is dus een advertentie (wat er in piepkleine letters ook boven staat, zie de doorklik). Hij speelt er de zieligerd die nu gelukkig een lange neus kan maken naar de criticus die het getuige de stroom klanten toch echtbij het verkeerde eind heeft. Op zijn blog trekt hij z'n verhaal verder.
Het blog van Chodorow is een succes, in die zin dat er maar een paar postings op staan, maar wel heel veel commentaar. Waaronder een paar heel treffende over een ' kennelijk' publiek. Voor- en tegenstanders buitelen over elkaar. Leuk om te lezen.
Chodorow's publiciteitsstunt heeft ontwikkelingspotentieel voor Handige Horeca Harry's. Als hij doorzet met z'n blog is hij plotseling DE criticus die je moet lezen. Hij krijgt het druk, maar heeft er waarschijnlijk de middelen en mensen voor.
Probleem is nu wel: wie moet je nog geloven, de criticus, de kok of de ondernemer?
Toch wel een serieus onderwerp eigenlijk. Stel je voor dat Herman den Blijker (met zijn imperium aan 'tenten' vergelijkbaar met Chodorow, verder houdt iedere vergelijking op) dit zou doen. Hij zou er dé restaurantcriticus van Nederland mee worden, er als uitgever geld mee kunnen verdienen en de uitgrage eter prachtig kunnen manipuleren. Je zou er een schitterende keten aan 'toptenten' mee kunnen bouwen. De sterren en kritieken kunnen in de la. Weet het publiek veel en de TV heeft hij al mee. Met Postbank en al als sponsor.
Het eerste prille experiment in NY staat in ieder geval. Let maar op Lekker, Iens, GaultMillau en al die andere bladen en websites: misschien vindt het navolging. Dan zitten jullie toch met een probleem, want waarom zijn jullie eigenlijk autoriteiten en de kok niet?
Nou even niet zo serieus: zou het heel veel uitmaken voor de consument? - die moet gewoon iemand als Carla lezen of zelf gaan proeven ;-)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Simone (sorry, ik las over je punt tav autoriteit heen), inderdaad - want je hebt helemaal gelijk - Iens is gebaseerd op de mening van het publiek en ontleent dus zijn autoriteit aan de mening van dit 'social network' niet aan die van een handjevol individuen.
Dat laatste is een prima initiatief! Hoewel een kok die zichzelf moet verdedigen natuurlijk altijd vanuit een achterstand begint.
Iens is een autoriteit door zijn gasten, niet door eigen inspecteurs of iens' eigen mening. wie vraagt er niet aan etende vrienden wat ze van een restaurant vinden, al dan niet aan virtuele vrienden via iens. restaurants letten overigens wel degelijk op wat gasten vinden en eventueel schrijven, daar koken ze immers voor, ook al hebben ze hun eigen waarheid. koks hebben binnekort hun eigen mogelijkheid om hun zegje te doen op iens.
@Dick, ik heb er even over na moeten denken of dit in Nederland ook succesvol zou zijn. Ben er inmiddels zeker van dat dit niet zo zal zijn. De meeste restaurateurs die ik ken leggen dit soort commentaar naast zich neer en gaan over tot de orde van de dag. Immers als je voldoende gasten hebt, en over dit soort bedrijven hebben we het hier, dan is de inkomstenstroom gegarandeerd.
Hoe minder je op dit nieuws ingaat hoe sneller het publiek het vergeten is. Morgen is de vis er weer in verpakt, of wordt het gebruikt in de kattenbak.
Uiteraard doet het pijn en is het vervelend als je weet en ervaart hoeveel inspanning het kost om iets succesvol te maken. Ook is het een lastig gegeven dat men vaak maar een keertje zo'n bedrijf komt bezoeken en daarop alles concludeert, een grote fout in mijn ogen. Dat uiteraard ligt aan het beperkte budget van de schrijvende pers. Minimaal twee tot drie bezoeken aan een bedrijf zijn er voor nodig om een gewogen en een te verdedigen oordeel te komen over de keuken, bediening en kwaliteit van het eten.
Het feit blijft dat de restaurants niet zonder de culinair recensent kunnen, en omgekeerd, ze zijn aan elkaar overgeleverd.;-)