1 min
Anna van Montfort was hertogin van Bretagne van 1488 tot 1514 en twee maal koningin van Frankrijk. Haar opvoeding was degelijk, Latijn en Grieks waren niet haar enige dode talen. Ze was verder zeer artistiek bezig: muziek, dans, poëzie, borduurkunst en tapijtweven. Bovendien verdiepte zij zich in de rechten. Maar ze was nog niet van het type adel dat boodschappen gaat doen op de fiets. De fleur de sel uit de Guérande was voor haar en niet voor het plebs. Dat moest maar brioches eten. 1514 is echter heel lang geleden en nu kan iedereen genieten van boter, gezouten met datzelfde zout, met de onmiskenbare geur van viooltjes, gegarandeerd zuiver en toch vol oligo-elementen die zo noodzakelijk zijn voor onze gezondheid. Anna zelf stierf op 37-jarige leeftijd aan de gevolgen van nierstenen.
(zo leer je nog eens iets terwijl je in een restaurant je sneetjes stokbrood eet)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Nick, de Echiré is in Frankrijk weliswaar niet altijd maar toch regelmatig in de supermarkten te vinden. Deze maand zeker.
Een lekkere boter (hoewel ik me hem niet van heel recent herinner), maar wel eentje met bombarie. Verpakt in een soort oesterkratje. De site suggereert dat de boter fijner en subtieler is dan andere. De vrachtwagen laat zien dat het een merkboter is.
De goeie adressen moet je kennen. Woon je in de omgeving van Den Haag en Leiden, ga dan naar Nel en Trees van Leeuwen. Ze wonen bovendien in een betoverend mooi stukje Nederland (Noord Aa 4, Zoeterwoude, t (071)-580 14 81).
Ook daar uiterst schappelijke prijzen voor een boter die behoort tot de beste in Nederland.
Net als in het geval van de verse sperziebonen (de verse die je me gekookt in de mond wilde schuiven), had ik het niet over de afstand tussen adel en gepeupel, maar over de afstand tot de herkomst van eten.
Een Franse historica als Madeleine Ferri?res laat zien dat de oudere generaties dichter bij hun eten stonden dan de steeds verder verwijvende latere. Dat geldt sterker voor de boven- dan voor de onderlaag van de bevolking. De bovenlaag kan het zich immers permitteren om afstand te nemen. Massaal kan de onderlaag zich die afstand pas sinds de jaren '60 van de afgelopen eeuw permitteren.
Wouter VDL:
Isigny staat bekend als een grootboteraar. De maatschappij staat zelfs voorop in het uithollen van de rauwemelkse productie.
Hier, bij Yves Mattagne bijvoorbeeld, (Sea Grill in brussel) en bij Allain Troubat (Stirwenn) valt iedereen in katzwijm voor "Beurre d'Echire". 't Is goede boter, maar zo ken ik meerdere adresjes in Diksmuide en achter de Belgische kust, "van bij den boer!". Even lekker: halve prijs.
Weet iemand iets meer over Echire?
O, en over zout: in Denemarken is er een bedrijfje dat zoals in de vikingstijd zeewater uitdampt boven turfvuren. Zijn die dan ook exclusief?
@Dick, ik heb wel even gezocht, maar geen bevestiging gevonden voor de smakelijke, maar inderdaad irrelevante Anne-legende. De afstand tussen adel en het ongeletterde volk was in deze late middeleeuwen echter al gigantisch en ik vermoed groter dan 2 eeuwen later. Mijn leraren gebruikten juist deze tijd als voorbeeld om uit te leggen hoe wonderlijk goed en rechtvaardig het socialisme is.
Het zout was er niet opgestrooid, maar in opgelost. Ik proefde inderdaad niets van de beloofde viooltjesgeur. Evengoed was het wel lekkere boter.
Dit was, vanzelfsprekend, een grote marketingmallotigheid. De boter lag in een schaaltje en de bediening had het papiertje er los opgelegd als leesvoer. Maar alleen zo kunnen de makers concurreren met beurre Isigny, met z'n feestverpakkingen. Het is oorlog in boterland. Moet ik er nog bijvertellen dat het brood per schaaltje werd afgerekend?