Als we het volume aan vis dat we jaarlijks vangen voortaan op zee kweken, dan zou dat minder dan 0,015% van het totale oceaanoppervlak in beslag nemen.
Dat berekenden Amerikaanse onderzoekers die het wereldwijde potentieel voor mariene aquacultuur - viskweek in zee - in kaart brachten. Hun studie verscheen deze week in Nature Ecology and Evolution.
In de 70% van het aardoppervlak dat door oceanen bedekt wordt, is meer dan genoeg ruimte voor viskweek. Nu zijn er nog maar een paar landen die het merendeel van de wereldwijde viskweek voor hun rekening nemen. De wereldvoedselorganisatie FAO voorspelt dat aquacultuur wereldwijd snel in belang toeneemt. "Wij laten zien dat aquacultuur veel breder over de wereld verspreid zou kunnen worden, en dat ieder land dat aan zee grenst de mogelijkheid heeft aquacultuur te ontwikkelen", zegt hoofdauteur Rebecca Gentry.
De onderzoekers brachten de wereldzeeën in kaart op grond van diepte, temperatuur en de biologische omstandigheden die passen bij 180 soorten vis en schelpdieren. Drukbevaren scheepsroutes en mariene reservaten schrapten ze uit het beschikbaarheidsoverzicht, net als gebieden dieper dan 200 meter. Ze constateerden onder meer dat voor de kust van landen als India en Kenia, waar de bevolking snel groeit, weinig gebruikte gebieden met veel potentie liggen.
Ruimte is dus niet de beperkende factor voor viskweek op zee. Bestuur en economie zijn wel onderwerpen om goed in de gaten te houden, vindt Gentry. De onderzoekers benadrukken dat wetenschap, natuurbeheer, beleid en industrie samen zullen moeten werken om er proactief voor te zorgen dat de viskwekerijen niet alleen op de juiste locatie ingericht worden, maar ook verantwoord gemanaged worden. Dat is nodig om de voer- en afvalstromen in balans te brengen en om vervuiling en ziekten te voorkomen. Met hun onderzoek hopen de wetenschappers bij te dragen aan de eerste stap in zo'n samenwerkende richting.
In De Volkskrant wijst aquacultuurexpert Marc Verdegem (WUR) op een aantal van de hobbels. "Dat het ergens klimatologisch gezien ideaal is om te kweken, is wel iets anders dan dat het daadwerkelijk gaat gebeuren", zegt hij. Het ontwikkelen van infrastructuur en kennis vereist investeringen van landen en industrie. Over de belangrijkste vraag "Waar moet al die vis mee worden gevoerd?" is hij positief: "Er zijn een heleboel ontwikkelingen die erop duiden dat het op lange termijn gaat lukken om het voederprobleem rond te krijgen." Voor veel kweekvis wordt nu nog vis gevangen dat als voer moet dienen. Dat hoeft niet. Vis die dient om vis te voeren kan gekweekt worden. Alternatieven worden daarom gezocht in vissenvoer dat komt uit de verwerking van zeewier, restafval uit de landbouw en door bacteriën geproduceerde eiwitten.
Dit artikel afdrukken
In de 70% van het aardoppervlak dat door oceanen bedekt wordt, is meer dan genoeg ruimte voor viskweek. Nu zijn er nog maar een paar landen die het merendeel van de wereldwijde viskweek voor hun rekening nemen. De wereldvoedselorganisatie FAO voorspelt dat aquacultuur wereldwijd snel in belang toeneemt. "Wij laten zien dat aquacultuur veel breder over de wereld verspreid zou kunnen worden, en dat ieder land dat aan zee grenst de mogelijkheid heeft aquacultuur te ontwikkelen", zegt hoofdauteur Rebecca Gentry.
De onderzoekers brachten de wereldzeeën in kaart op grond van diepte, temperatuur en de biologische omstandigheden die passen bij 180 soorten vis en schelpdieren. Drukbevaren scheepsroutes en mariene reservaten schrapten ze uit het beschikbaarheidsoverzicht, net als gebieden dieper dan 200 meter. Ze constateerden onder meer dat voor de kust van landen als India en Kenia, waar de bevolking snel groeit, weinig gebruikte gebieden met veel potentie liggen.
Ruimte is dus niet de beperkende factor voor viskweek op zee. Bestuur en economie zijn wel onderwerpen om goed in de gaten te houden, vindt Gentry. De onderzoekers benadrukken dat wetenschap, natuurbeheer, beleid en industrie samen zullen moeten werken om er proactief voor te zorgen dat de viskwekerijen niet alleen op de juiste locatie ingericht worden, maar ook verantwoord gemanaged worden. Dat is nodig om de voer- en afvalstromen in balans te brengen en om vervuiling en ziekten te voorkomen. Met hun onderzoek hopen de wetenschappers bij te dragen aan de eerste stap in zo'n samenwerkende richting.
In De Volkskrant wijst aquacultuurexpert Marc Verdegem (WUR) op een aantal van de hobbels. "Dat het ergens klimatologisch gezien ideaal is om te kweken, is wel iets anders dan dat het daadwerkelijk gaat gebeuren", zegt hij. Het ontwikkelen van infrastructuur en kennis vereist investeringen van landen en industrie. Over de belangrijkste vraag "Waar moet al die vis mee worden gevoerd?" is hij positief: "Er zijn een heleboel ontwikkelingen die erop duiden dat het op lange termijn gaat lukken om het voederprobleem rond te krijgen." Voor veel kweekvis wordt nu nog vis gevangen dat als voer moet dienen. Dat hoeft niet. Vis die dient om vis te voeren kan gekweekt worden. Alternatieven worden daarom gezocht in vissenvoer dat komt uit de verwerking van zeewier, restafval uit de landbouw en door bacteriën geproduceerde eiwitten.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Als (kweek)vis zich van nature voedt met viseiwitten, dan is dat uitgangspunt voor de nutritionele behoefte van die vis. Natuurlijk is dat allemaal te vervangen door -plantaardige- alternatieven. Het heeft alleen consequenties voor de vis en de uiteindelijke eetkwaliteit en smaak.
Vis kweken die als voedsel dient voor kweekvis kan ook, Marc van der Lee. Hele ketens zijn mogelijk. Bijvoorbeeld mosselen. Die planten zich makkelijk voort in gevangenschap. Een miljoen larfjes per moedermossel. Garnalen eten de larfjes, wijting eet garnalen, kabeljauw eet wijting.
En die mosselen? Die eten algen. Algen kunnen uitstekend gekweekt worden.
Wouter, de vraag is: hoeveel kilo uiteindelijk menseneten houd je in die keten over van een kilo algen? Die kunnen we nl. ook direct eten als we ze handig verwerken. De vraag is dan weer: hoeveel energie kost dat, want beestjes hebben geen fossiele CO2-uitstoot?
Ik weet het: op die vragen zijn geen fatsoenlijke antwoorden. Ik vroeg het nl. laatst aan iemand die het weten kan.
#2 interessante keten Wouter en een die potentie heeft mits de ketenspelers met elkaar als partners willen opereren. Dan zijn er kansen en die schat ik hoger in dan dat we algeneters worden. Laten we die afspraak met de mosselen maken: jullie blijven van ons eten af en wij van dat van jullie. Iedereen blij en lekker te eten
In experimentele viskweek werd nogal eens de fout gemaakt om eerst te bezien of het bevruchten van eieren in gevangenschap wou lukken. Maar als het lukte was er voor de enorme aantallen larfjes (een kabeljauw produceert tot wel drie miljoen eieren) geen voer. Ook dat moest 'gemaakt' worden.
Paling wil ook al wel in gevangenschap verder, maar hoe palinglarfjes in leven te houden is nog niet goed bekend.