De Franse visconservenindustrie heeft het economisch moeilijk en vreest zelfs voor zijn voortbestaan.
Eind december starten de jaarlijkse prijsonderhandelingen met de grote supermarktketens, die altijd op het scherpst van de snede gevoerd worden. Dit jaar moeten de visconservenfabrikanten prijsverhogingen doorberekenen om hun kosten goed te kunnen maken. De kosten van de grondstoffen, die 70% van de totale productiekosten, zijn met tientallen procenten gestegen. Het is echter de vraag of hun afnemers hogere inkoopprijzen zullen accepteren.
Grondstoffenprijzenstijging
Meestal geldt een dergelijke kostenstijging voor maar één van de drie meest verkochte soorten vis in blik, tonijn, makreel en sardines. Dit jaar ging de prijs van alle drie fors omhoog, zegt Pierre Commere, woordvoerder voor de Association des entreprises de produits alimentaires élaborés (Adepale), de verwerkende industrie.
De prijs van albacore tonijn ging met 30% omhoog. Makreel steeg met 35% en sardientjes werden gemiddeld 50% duurder ten opzichte van vorig jaar. Daar komt nog bij dat ook de prijs van olijfolie, essentieel ingrediënt voor de conservenindustrie, de afgelopen 2 jaar met 30% omhoog is gegaan.
Vorig jaar, waren tijdens de beruchte prijsonderhandelingen met de retail de visprijzen juist een paar maanden aan het dalen, dus was een prijsverhoging niet nodig. Sinds maart van dit jaar is dat anders. Daarom zien de visverwerkers met angst en beven de komende onderhandelingen tegemoet. Ze hopen de prijzen met een paar centen te kunnen verhogen, om de gestegen kosten te kunnen opvangen, zonder dat dit ten koste gaat van de consumptie van visconserven. Want, zegt Jean-François Hug van de bekende Connétable-sardientjes, "vis-in-blik is nog altijd één van de meest hoogwaardige en goedkoopste bronnen van dierlijk eiwit voor consumenten".
Als de visconservenproducenten hun prijs niet kunnen verhogen, dan leidt dat onvermijdelijk tot ontslagen in de sector, die werk biedt aan 2.500 mensen. Omdat de vis overal duurder is geworden, zullen - zo denken pessimistische Franse conservenfabrikanten - mogelijk ook consumenten merken dat er volgend jaar minder ingeblikte vis in de schappen ligt.
Dit artikel afdrukken
Grondstoffenprijzenstijging
Meestal geldt een dergelijke kostenstijging voor maar één van de drie meest verkochte soorten vis in blik, tonijn, makreel en sardines. Dit jaar ging de prijs van alle drie fors omhoog, zegt Pierre Commere, woordvoerder voor de Association des entreprises de produits alimentaires élaborés (Adepale), de verwerkende industrie.
De prijs van albacore tonijn ging met 30% omhoog. Makreel steeg met 35% en sardientjes werden gemiddeld 50% duurder ten opzichte van vorig jaar. Daar komt nog bij dat ook de prijs van olijfolie, essentieel ingrediënt voor de conservenindustrie, de afgelopen 2 jaar met 30% omhoog is gegaan.
Vis-in-blik is nog altijd één van de meest hoogwaardige en goedkoopste bronnen van dierlijk eiwit voor consumentenAngst en beven
Vorig jaar, waren tijdens de beruchte prijsonderhandelingen met de retail de visprijzen juist een paar maanden aan het dalen, dus was een prijsverhoging niet nodig. Sinds maart van dit jaar is dat anders. Daarom zien de visverwerkers met angst en beven de komende onderhandelingen tegemoet. Ze hopen de prijzen met een paar centen te kunnen verhogen, om de gestegen kosten te kunnen opvangen, zonder dat dit ten koste gaat van de consumptie van visconserven. Want, zegt Jean-François Hug van de bekende Connétable-sardientjes, "vis-in-blik is nog altijd één van de meest hoogwaardige en goedkoopste bronnen van dierlijk eiwit voor consumenten".
Als de visconservenproducenten hun prijs niet kunnen verhogen, dan leidt dat onvermijdelijk tot ontslagen in de sector, die werk biedt aan 2.500 mensen. Omdat de vis overal duurder is geworden, zullen - zo denken pessimistische Franse conservenfabrikanten - mogelijk ook consumenten merken dat er volgend jaar minder ingeblikte vis in de schappen ligt.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Maar het verschil in prijs tussen blikjes sardines van het Franse merk Connétable, waarvan hierboven een baas aan het woord komt, en blikjes uit Portugal, Marokko, Kroatie en verder weg, is onbegrijpelijk groot. En zijn Franse blikvisjes beter? Was het maar waar.
Mening: geef vissers en vrouwen (!) in de visconservenindustrie meer geld uit onze huishoudportemonnee. Dubbeltje er op per blikje helpt al, als de supermarkt er geen 8 cent van in pikt. Zo simpel, maar kom er maar eens om.
Wouter, ken jij het Portugese inblikbedrijf Tricana? In Nederland - en in Frankrijk waar ik hun producten voor het eerst proefde - gaan die blikjes voor ca. 5 euro. Ronduit duur, maar lekker. In supermarkten zie ik die blikjes nooit.
Ik was totaal verbaasd toen ik ze ooit geserveerd kreeg in een wat apart Frans restaurant: gewoon uit het half open getrokken blikje op een porseleinen bordje. Sindsdien vind ik ze hét conservengenot. Ik denk dus toch dat er smaak/kwaliteitsverschil is, al kan het tussen mijn oren zitten vanwege die verrassende ervaring.
Bij mijn Franse Lidl koop ik kleine inktvisjes in blik uit de Spaanse collectie. De inktsaus is geweldig om op te deppen met een knapperig korstbrood. Die blikjes kosten idd bijna niets. Als ik ze zie, koop ik er tien. Zó lekker en zó vriendelijk geprijsd (ik kan ze helaas zo snel niet vinden en linken).
Dick, er zijn er meer in Portugal, zo verschrikkelijk goed. Maar lees ook even terug het lijntje dat Nick Trachet begon op Foodlog (mei 2015) over sardines.
Visconserven verdienen meer aandacht. De zorg van de Fransoos hierboven, zal me betrekkelijk een zorg zijn.
er is een zeer wijd gamma blikjes vis, van armoedig (met de schubben nog aan!!!) tot subliem ("au champagne").
Kleine nuance: 'albacore' in een Franse tekst betekent geelvintonijn, een vrij gewone tonijn dus. de albacore van de amerikanen heet in Franse blikjes 'thon blanc' (germon) en is veel duurder.
Pilchards (westvlaams: ‘pielsjaars’) verdwijnen.
Van pilchards aten we de zachte graat niet op; van sardines wel.
Ik heb het gevoel dat jongere generatie s de verpakking (ingeblikt) afwijzen. Klein, en oncontroleerbaar wat je koopt. Vroeger geen trekdeksel, maar een roldeksel. Veel meegenomen door arbeiders naar het werk, omdat het ‘vers’ open ging op het moment dat je het nodig had, en zat je niet met een ‘versmeierde stuute’.
Door ons nog steeds veel gebruikt de ingeblikte ansjovis , die we pureren of in salades of op ovengerechten plaatsen.
Liever de ingeblikte dan die in glazen (*) potjes.
Maar echt mooie zie je niet.
Voor mijn werk in Barcelona, tijdens een paar vrije uur in de haven gezwalkt, en daar in een kroeg lagen ze achter glas. Mooie grote ansjovis filets. Zo lang als haringfilets, maar veel smaller. Met een smaak die die van hun blikbroertjes ver overtrof.
Eigenlijk valt met deze topic weer op, dat van een Europese voedselintegratie, buiten ‘mainstream’ producten, niet veel terecht gekomen is.
Alleen Lidl houdt t regelmatig een Franse, Italiaanse, Spaanse of Griekse week. Dan koop je conserven tegen de ‘locale’ prijs, waar ze hier als specialiteit over de toonbank gaan.
Kan iemand me uitleggen waarom ingeblikt langer houdbaar is dan glas ? Lichtdoorlating dat tot veroudering leidt ?
Als lichting 67-6 regelmatig tijdens bivak geconfronteerd met noodrantsoenen van tientallen jaren oud. Zelfs toen nog oorlogsrantsoenen. Niet dat ze lekker waren, maar nooit ziekteklachten gehoord. Heel zeldzaam stond er een bol, en dat was een teken dat hij slecht was.
#!1
"als de supermarkt er geen 8 cent van in pikt. Zo simpel, maar kom er maar eens om.'
Ja Wouter, zo werkt dat. Ik koop nooit Fairtrade na het lezen van ontluisterende artikelen. Supers promoten met sociaal beleid hun waren niet. Ik ken er maar 1: Colruyt koopt, zegt ze, met aandacht voor het die produceren, en dan bedoelen ze niet de aandeelhouders.
En inderdaad verdienen conserven meer aandacht.