Zwijnen op de Nobelstraat

Vrijdagmiddag laat wilde ik nog even snel naar het buurtpostkantoor aan de kop van de Oude Gracht/Ledig Erf. Wat ik er wilde doen bleek niet te kunnen, dus ik moest toch naar het hoofdpostkantoor. Daar had ik de pest over in. Maar het kwam toch nog goed.

In het Postkantoor trof ik Jacob Six, cardioloog en publicist, telg uit een bekende Nederlandse familie, en eigenaar van een prachtig militair gewelf dat hij ons in het verleden wel eens ter beschikking stelde om wijn te laten proeven.
Six is altijd goed voor een even scherpe als relativerende opmerking. Ondanks de regen, klaarde mijn ongenoegen meteen op.

Omdat ik hem al een tijd niet gezien hadden, wist ik niet dat er sinds we elkaar de laatste keer ontmoetten een boek was ontstaan. Onderwerp: de sociale geschiedenis van het corporale studentenleven in Utrecht tussen 1966 en 2006.

Zwijnen op de Nobelstraat verscheen op 3 november jl. Bijzonder is de ruime aandacht voor eten, de kleine winkels waarin je dat kocht, de ontdekking van het kook- en drinkexperiment door jong-volwassen zwijnen (zoals het boek uitlegt: geluksvogels) en de rol van dat al in het sociale verband van het huis van de Nobelboys aan de Utrechtse Nobelstraat. Als je het ruimer denkt: de rol van samen eten, experimenteren met 'leven' en samen leven, zorg nemen voor elkaar, elkaar corrigeren en ... het verdwijnen van dit sociale cement.

Om het bij eten te houden: prachtig is een foto waarop 2 studenten te zien zijn in de basale keuken met een varkenskop in de pan, het kookboek van Bocuse ligt op de vuilnisbak. De kop kwam ongetwijfeld van de allang verdwenen slager van Bekkum aan de Nieuwegracht. Zwijnen op de Nobelstraat - sociale geschiedenis van een tamleijk elitaire studensamenleving in Utrecht tussen 1966 en 2006 is een unieke geschiedenis waarin buitenstaanders zelden een kijkje krijgen. Met een vette knipoog gebiedt de inleiding hen dan ook het boek onmiddellijk terzijde te leggen. Vrouwen worden gewaarschuwd voor de kwetsuren die zij door lezing zouden kunnen oplopen. Het corps hanteert tenslotte nog altijd een stricte scheiding der sexen.

Het boek is met gevoel voor studententaal door goeie observatoren geschreven, met humor en zo boeiend dat je het boek uit hebt voor je het weet.

Een aanrader omdat het voor het klootjesvolk verboden lectuur uit een andere, 'tamelijk elitaire' klasse is ;-)
Maar vooral om het tussen de regels door een scherpe, humoristische en louter constaterende analyse geeft van een scharnier-periode in onze jongste geschiedenis: die waarin we onze band met onze geschiedenis doorsneden en waarin functionaliteit in de plaats is gekomen van zelfontdekking binnen een geheel dat we maatschappij noemen - met al zijn facetten, eten en gezondheid incluis.

Lees door de 'petite histoire' van een stel bevoorrechte studenten - voor een belangrijk deel uit adelijke families - heen en ga op zoek naar een uniek document over de onthechting van ons intermenselijk contact en het contact met ons eten.

Een citaat uit de brief waarmee Six en zijn jongere companen Bronkhorst en Zelders het boek aan 40 jaar Nobelboys en hun aanhang aanbieden:

"Intussen zijn de meest vertrouwde winkels in de stad verdrongen door supermarkten. Binnen de singels van Utrecht is het aantal slagers gereduceerd van pakweg een dozijn tot nog maar één. Dat brengt ons op vragen over het leefpatroon: wat schafte de pot destijds en nu? Hoe organiseren de studenten hun dagelijkse samenleving? Waar komt het geld vandaan en hoe geeft men het uit?".

Mijmeringen van een stel oude ballen over dingen die voorbij zijn? 'Nee', zegt Six, ik laat er geen traan om, maar constateer het wel'.

Het boek is prachtig uitgegeven (hard kaft, goudopdruk op stof, rijk geillustreerd met fotomateriaal, twee stoffen bladwijzers in de kleuren van de das van de Nobelboys). Het is niet in de winkel te koop maar wel te bestellen via de Redactie Nobelboek: www.nobelboys.nl. (€ 52,00 incl. verzendkosten)

Jacob en de anderen: het boek verdient een breder publiek. Doe nét een beetje minder elitair en geef het goede voorbeeld, want het kan zo naar Broese (zoals dat vreselijke "Selexyz" vroeger heette - gelukkig is de winkel nog dezelfde). Br(a)vo voor jullie prestatie!