Leblanc mailde een maand geleden. Of we hem konden helpen aan adressen waar hij langs zou moeten gaan om te zien hoe ons - in zijn ogen agrarisch heel bijzondere - land met landbouw omgaat. Ik vroeg hem of hij die vraag stelde naar aanleiding van de reportage in The National Geographic over ons 'tiny country that feeds the world' en vertelde hem dat we op dit moment alleen geen crisis (meer) hebben in de tuinbouw en dat verder in alle sectoren overproductie, gebrek aan maatschappelijk draagvlak en milieuvraagstukken spelen. Maar dat was de aanleiding voor zijn vraag niet. Hij wilde weten hoe we met de toekomst omgaan omdat hij vermoedde dat er iets moois vanuit Nederland te melden valt. Als straks zijn reportage verschijnt, zullen we die linken.

Na de nodige mails en telefoontjes spraken we elkaar gisteren in levende lijve, zaterdagmorgen 25 maart, in Utrecht. Leblanc wilde van mij weten hoe ik de toekomst van de Nederlandse land- en tuinbouw zie. Ik vertelde hem op de bloemenmarkt aan de Oudegracht over mijn kijk op stedelijke delta's en de geschiedenis van Nederland als uniek food-agri cluster dankzij onze havens en het Europese achterland.
De deal was dat hij me zou vertellen wat hij aan een weekje Nederland had overgehouden. Dit: "jullie zijn niet conservatief en lossen problemen op." Nederlandse boeren en tuinders en zelfs overheden maken van problemen kansen. Leblanc vertelde me over de milieuvervuiling die de landbouw in Canada veroorzaakt en dat hij onder de indruk was hoe Nederland juist die problemen aanpakt. Dat we nog met overproductie zitten in een land dat te duur is om naar verre buitenlanden te exporteren, vond hij veel minder boeiend. Dát we streven naar betere aanpakken, vindt hij nieuws voor zijn luisteraars op Radio Canada (de franstalige Canadese BBC). Vergeet de problemen, kijk naar de kansen, zei hij met zoveel woorden. Fransen kijken niet zo; een franstalige Noord-Amerikaan wel. Daar valt wat van te leren.

Het spijt Leblanc dat hij er niet meer bij kan zijn om mee te maken hoe Nederlanders aanstaande dinsdag en woensdag in de Rode Hoed en in Berkel en Rodenrijs - een gezamenlijke inspanning van Foodlog en It's the Food my Friend - proberen niet alleen zoveel mogelijk dodende stoffen uit het milieu te krijgen, maar dat ook als samenleving te doen. Dat is nog eens wat. Misschien moeten wat minder zaniken en kunnen we ergens trots op zijn.

Onderwijl gaat het geluid van het Dom-carillon met Bach door Malgosia Fiebig mee naar Canada:





Dit artikel afdrukken