1 min
Het woord obesitas veroorzaakt verwarring. Artsen definiëren het als een ziekte die wordt veroorzaakt door verschillende factoren zoals genen, fysiologie en omgeving. In de volksmond is het woord synoniem voor een (te) hoog lichaamsgewicht. Het resultaat van deze verwarring is dat wanneer artsen zeggen ‘obesitas is een ziekte’, de meerderheid van het brede publiek dit opvat als ‘dik zijn is een ziekte’.
Onderzoekers aan de University College Cork en University of Galway stellen daarom de betekenis van het woord obesitas ter discussie. Omdat het woord verschillende betekenissen heeft, vinden ze dat het vervangen moeten worden. Dat helpt obesitas in medische en dagelijkse zin beter te begrijpen, de behandeling te verbeteren en het stigma te verkleinen.
Een betere naam zou adiposity-based chronic disease kunnen zijn, ofwel ‘vetzucht-gerelateerde chronische ziekte’. Dat begrip sluit aan bij medisch denken. Obesitas is niet het gevolg maar de basis voor mechanismen die leiden tot overeten en gewichtstoename. Obesitas is niet domweg het gevolg van teveel eten en te weinig bewegen.
De onderzoekers stellen voor om de nadruk te leggen op de complexiteit van obesitas met verstoringen in de voedselinname, het vetweefsel en het metabolisme in plaats van op enkelvoudige factoren als gewicht of BMI.
Ziekte en geen vraatzucht
“Voor mensen met de ziekte obesitas is behandeling niet optioneel of cosmetisch” zegt een van de twee hoofdonderzoekers Margaret Steele. Door onderscheid te maken tussen obese, zieke mensen en dikke mensen kunnen medicijnen effectiever ingezet worden. Voor de behandeling van obesitas als ziekte is semaglutide, zoals het medicijn Ozempic, goedgekeurd. Onderzoeker Francis Finucane zegt daarover: “Voor mensen die lijden aan obesitas als ziekte, maken deze medicijnen gedragsverandering niet overbodig of gemakkelijk - ze maken het gewoon mogelijk". Met andere woorden: ze kunnen hun gedrag niet veranderen zónder, hameren op de wenselijkheid van gedragsverandering is zinloos zonder medicatie.
'Gebrek aan zelfbeheersing'
De medische wereld ziet obesitas als een ziekte, terwijl in de maatschappij obesitas het stigma van een gebrek aan zelfbeheersing met zich meedraagt. Maar het is geen kwestie van schaamteloze vraatzucht en 'eigen schuld, dikke bult'. Door obesitas anders te noemen verkleint zich het stigma en komt het ware karakter van de aandoening en zijn verschijningsvorm duidelijker naar voren.
Voorkomen
Als we als samenleving beter gaan snappen hoe obesitas ontstaat en zich ontwikkelt als de aandoening zich eenmaal bij iemand openbaart, gaan we ook beter snappen dat we actief moeten werken aan het veranderen van onze leefomgeving. De eigentijdse winkelstraat en het internet zijn omgetoverd tot een eetpaleis waarin je de hele dag wordt verleid tot dikmakend eten. Daar kunnen beleidsmakers wat aan doen en wij als publiek moeten onze vertegenwoordigers in het parlement vragen daar opdracht toe te geven nu we eindelijk snappen wat 'obesitas' is.
Dit artikel afdrukken
Een betere naam zou adiposity-based chronic disease kunnen zijn, ofwel ‘vetzucht-gerelateerde chronische ziekte’. Dat begrip sluit aan bij medisch denken. Obesitas is niet het gevolg maar de basis voor mechanismen die leiden tot overeten en gewichtstoename. Obesitas is niet domweg het gevolg van teveel eten en te weinig bewegen.
De onderzoekers stellen voor om de nadruk te leggen op de complexiteit van obesitas met verstoringen in de voedselinname, het vetweefsel en het metabolisme in plaats van op enkelvoudige factoren als gewicht of BMI.
Ziekte en geen vraatzucht
“Voor mensen met de ziekte obesitas is behandeling niet optioneel of cosmetisch” zegt een van de twee hoofdonderzoekers Margaret Steele. Door onderscheid te maken tussen obese, zieke mensen en dikke mensen kunnen medicijnen effectiever ingezet worden. Voor de behandeling van obesitas als ziekte is semaglutide, zoals het medicijn Ozempic, goedgekeurd. Onderzoeker Francis Finucane zegt daarover: “Voor mensen die lijden aan obesitas als ziekte, maken deze medicijnen gedragsverandering niet overbodig of gemakkelijk - ze maken het gewoon mogelijk". Met andere woorden: ze kunnen hun gedrag niet veranderen zónder, hameren op de wenselijkheid van gedragsverandering is zinloos zonder medicatie.
'Gebrek aan zelfbeheersing'
De medische wereld ziet obesitas als een ziekte, terwijl in de maatschappij obesitas het stigma van een gebrek aan zelfbeheersing met zich meedraagt. Maar het is geen kwestie van schaamteloze vraatzucht en 'eigen schuld, dikke bult'. Door obesitas anders te noemen verkleint zich het stigma en komt het ware karakter van de aandoening en zijn verschijningsvorm duidelijker naar voren.
Voorkomen
Als we als samenleving beter gaan snappen hoe obesitas ontstaat en zich ontwikkelt als de aandoening zich eenmaal bij iemand openbaart, gaan we ook beter snappen dat we actief moeten werken aan het veranderen van onze leefomgeving. De eigentijdse winkelstraat en het internet zijn omgetoverd tot een eetpaleis waarin je de hele dag wordt verleid tot dikmakend eten. Daar kunnen beleidsmakers wat aan doen en wij als publiek moeten onze vertegenwoordigers in het parlement vragen daar opdracht toe te geven nu we eindelijk snappen wat 'obesitas' is.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#50 Jan Peter, Ik ken de boeken van Gabor Mate niet (wel zijn naam) maar wel andere bronnen op het vlak van "brein-lichaam", "mind-body" processen, problemen en oplossingen.
In jouw stukje van #45 "obesitas is een oplossing voor een probleem.....enz." klonkt het mij te simpel in de oren, te makkelijk, te kort samengevat, te stigmatiserend ook.
Maar verder denk ik niet dat Gabor Mate " simpel denkt". Hij schrijft hele boeken en heeft zelf ook van alles meegemaakt zover ik weet.
En ik vermoed ook niet dat jij " simpel" denkt.
#49 en #50 ; " En " simpel" veranderen met wat wilskracht gaat zeker niet lukken." bij 49; "Het gaat om wat er onder ligt (de oorzaak en dat is niet teveel eten, dat is een gevolg) en waar wilskracht geen enkele invloed op heeft.", bij 50.
Ik denk dat het 'simpel' zo zit, en Ton gaf dat ook al aan in #48 : je hebt een 'potje wilskracht' en dat moet je verdelen. Dan kan het zijn dat er zaken bij inschieten, waar je bijvoorbeeld veel wilskracht voor nodig hebt, omdat je die al aan andere zaken hebt besteed.
Gelukkig dat die wond vanzelf geneest, hoef je daar geen wilskracht aan te besteden; stel dat dat niet zo gaat, dan wel. Je hebt dan ook geen verzadigingsgevoel bij eten....moet je 'extern', via je wil, ook aandacht aan besteden. Je loopt slecht...ook aandacht. Nog wat dingen, en dan kan het zijn dat het potje op is.
Als dat je conclusie is Barbara dan doe ik Gabor Mate te kort. In ieder geval houdt hij zich verre van het 'slappe mensen' oordeel. Tegenovergesteld zou ik zeggen. En Ton's reactie #48 is daar het bewijs van.
Het gaat om wat er onder ligt (de oorzaak en dat is niet teveel eten, dat is een gevolg) en waar wilskracht geen enkele invloed op heeft.
#48 Ton , ik vind het bewonderingswaardig wat je vertelt over jezelf, hoe je zoveel zelfbeheersing hebt om je goed te uiten in contact met anderen. Zo eerlijk ook ! Petje af !
Wat ik verder wil zeggen is dat we allemaal voor het grootste gedeelte geleefd worden door onbewuste patronen/ conditioneringen en processen waar we echt met onze wilskracht helemaal geen vat op hebben.
Heerlijk dat die wondgenezing vanzelf gaat, als ik mezelf verwond heb !
Heerlijk dat ik dorst krijg als mn lichaam meer vocht nodig heeft.
Heerlijk als ik pijn krijg als waarschuwingssignaal.
Heerlijk als ik moe wordt als mn lichaam slaap nodig heeft
Maar owee als die processen of signalen op de een of andere manier verstoord raken.
Zoals bv bij chronische pijn het geval is, of bij ME.
Het is heel moeilijk om onbewuste patronen in je systeem ( dat is een combi van lichaam en geest, brein-lichaam) te veranderen. Het gaat zeker niet alleen over "psychologische processen". Kennis daarover is nog heel beperkt.
Gabor Mate kan daar wel iets over geschreven hebben...over wat mogelijk ONBEWUST zou kunnen spelen zoals Jan Peter aangeeft #45. Het klinkt mij wat te makkelijk in de oren, te simpel. En " simpel" veranderen met wat wilskracht gaat zeker niet lukken.
#47 Jan Peter,
Dat snapte ik wel, en ik ben beslist niet “wakker”. Ik wilde eigenlijk alleen aangeven hoe gemakkelijk goed bedoelde reacties bij kunnen dragen aan het in standhouden van die vooroordelen. Dat het gewoon om slappe mensen gaat die aan obesitas lijden.
Neem mij nou, ik bij ongelofelijk wilskrachtig op vrijwel elk gebied, maar omdat ik zo vreselijk op moet passen met mij uiten, ben ik permanent met mezelf in de clinch. Mijn aandrang is a zeggen en dan moet ik toch ongeveer z zeggen, zoveel stappen kunnen er zitten wat ik wil en wat ik uiteindelijk doe of zeg. Als je dat bij elke interactie met een ander hebt moet je erg je best doen. En zelfs dan blijk ik niet altijd goed te begrijpen of begrepen worden. Misschien dat er dan te weinig overblijft van je energie om ook op voedsel inname altijd wilskracht te tonen. Door die gastric bypass is nu het zenuwcentrum van hongergevoel verdwenen. Als ik nu trek heb weet ik dat het in mijn hoofd zit en niet in mijn maag. Daarnaast ben je fysiek ook niet meer in staat om veel te eten, dus dat helpt ook.