De ‘stille revolutie’ van kweekvlees is zeven jaar gaande en begon - na eerste stapjes in Utrecht - in Maastricht. Biotechnische verbeteringen en meer geld voeden de innovatie. Zal het er ooit van komen dat er geen dieren gedood hoeven te worden, maar we toch onbekommerd vlees (en vis) kunnen eten? Investeerders zetten volop in op dierloos vlees. Logisch, want de markt voor vleesvervangers groeit inmiddels jaarlijks tientallen procenten. Echt-vlees-zonder-dier belooft mogelijk nog meer groei.
De coronacrisis gaat de Maastrichtse Revolutie niet stoppen. Tim van de Rijdt, chief business officer van Mosa Meat, denkt in een interview in VMT dat deze crisis de komst en acceptatie van kweekvlees mogelijk zelfs gaat versnellen.
In 2018 kon de Maastrichtse start-up Mosa Meat, een commerciële afsplitsing van de universiteit van Maastricht, dankzij €7,5 miljoen aan investeringen serieus de commerciële productie van dierloos echt vlees gaan onderzoeken. Toen werd gemikt op 2021, maar misschien ligt de hamburger waarvoor geen koe gedood hoeft te worden al eerder in de supermarktschappen.
Groeiserum
“Eeuwenlang lag de definitie van vlees voor de hand: het eetbare vlees van een dier. Dat veranderde in 2013, toen de Nederlandse wetenschapper Mark Post de eerste in vitro hamburger openbaarde. Door dierlijke stamcellen te baden in groeiserum konden Dr. Post en zijn collega's een hamburger laten groeien in hun laboratorium.” Dat schrijft filosoof Andy Lamey in een opiniestuk in The New York Times. Lamey publiceert en doceert over dierenrechten.
De eerste koevrije hamburger van ‘Dr. Post’ werd voor het oog van de wereld door een chefkok gebakken en door kenners met smaak gegeten: echt vlees. De mediapresentatie trok veel aandacht, ook van investeerders. Het was een biotechnologische sensatie. In 2018 staken de investeringstakken van farmaceut Merck en van de Zwitserse vleesverwerker en marktleider Bell Food miljoenen in Mosa Meat.
Google
Eerder zag Sergey Brin, één van de twee oprichters van Google, al brood in de vinding van hoogleraar vasculaire fysiologie Post en zijn team. In januari 2020 stapten ook diervoedergigant Nutreco en de idealistische investeerder Lowercarbon Capital in.
De koe werd bij de hoorns gevat (pun intended) en Mosa Meat kon aan de slag om een productieproces te ontwikkelen dat betaalbaar kunstvlees oplevert. Die eerste hamburger kostte € 250.000, grapte Post bij de presentatie. Hoe lang gaat het duren voordat er een betaalbare hamburger in de winkels ligt? “Tien jaar is een goeie gok,” zei Post.
Concurrentie
Voor de labkweek was destijds nog een groeimiddel nodig dat verkregen werd uit kalfsfoetussen. Dat was omstreden. Het kalfsserum is inmiddels vervangen door een diervriendelijk middel, want dierloosheid is het streven. Voor de kweek zijn nu alleen nog stamcellen van een levend dier nodig. Die kunnen met een kleine ingreep uit een rund gehaald kunnen worden, onder verdoving. Het maakproces wordt (opvallend gedetailleerd) toegelicht op de website van Mosa Meat.
Van de Rijdt denkt op basis van een peiling te mogen zeggen dat de consument bereid is meer te betalen voor de Mosa-burger. Dat hangt allemaal van de markt af. De concurrentie op het gebied van vleesalternatieven is enorm toegenomen, denk alleen aan het enorme succes van de vegetarische Beyond Burger en andere vleesimitatieproducten.
Voorsprong
Post c.s. hebben met hun zoektocht naar grootschalig te produceren diervrij kweekvlees wereldwijd andere onderzoekers en ondernemers weten te inspireren. Misschien wel meer dan ze lief was. Ouderwets heet het dat ze last hebben van de wet van de remmende voorsprong. Een grote concurrent van Mosa in deze wedstrijd is het Californische Memphis Meat, waarin Bill Gates, Richard Branson, en de grote bedrijven Cargill (voeders) en Tyson (vlees) participeren.
Het tijdschrift Forbes kwam recent met een overzicht van de ‘stille revolutie’ en de ‘race’ die plaatsvindt in laboratoria, waar vlees (maar ook zeevruchten) uit enkele dierlijke cellen wordt opgekweekt. Een waaier aan start-ups trekt de aandacht en het geld van investeerders.
Visvlees
Want niet alleen rundvlees kan nagemaakt worden. Ook kippen, eenden en vissen. De exploderende ‘cultured meat arena’ kent bedrijven die het zoeken in ‘cellular aquaculture’, de kunstmatige kweek van visvlees. Aquacultuur van gewone vissen in netten op zee voorziet al in meer dan de helft van de wereldbehoefte van vis. Maar hoe mooi zou het zijn als ook die visfiletjes niet meer uit intensieve systemen voor dierhouderij hoeven te komen? Ook aquacultuur in open zee is gevoelig voor ziekten en brengt risico's voor milieu en biodiversiteit met zich mee. Bovendien staat viskweek er qua dierenwelzijn niet best op in de perceptie van het kritische publiek.
Dat de zeeën niet meer leeggevist hoeven worden, daar kan niemand op tegen zijn. Of er ooit kunstmatig reuzegambas, gerookte paling of Hollandse Nieuwe uit de fabriek zal komen, staat nog te bezien. Post c.s. hebben laten zien dat industriële kweek van dierlijke eiwitten op enige schaal echt mogelijk is, veel andere bedrijven nog niet.
Vooruitzichten
“We moeten vooruit leren denken”, zegt Andy Lamey in The New York Times. De vooruitzichten van Mosa en concullega’s zijn glorieus, als het allemaal lukt. De voordelen van het beschikbaar komen van vlees zonder dat daarvoor productiedieren nodig zijn, kunnen moeilijk overschat worden. Geen verlies van grondstoffen in de voederconversie, geen broeikasgassen, geen mestoverschot, geen waterverspilling, geen onnodig transport en vooral geen dierenleed.
En toch een ‘juicy burger’ kunnen eten zonder schuldgevoel, en zonder aan de verkeerde kant van de eiwittransitie te staan.
Ideaal, zou je zeggen, alle problemen die je in de krant leest opgelost. Ook omdat er geen genetische manipulatie bij komt kijken. Daar is onder het publiek veel om te doen en zijn zowel de technologische als de morele horizon nog niet in zicht. Hoeveel mag je sleutelen aan gewassen en aan dieren? Die vraag hoeft bij kweekvlees niet gesteld te worden, als we maar wennen aan het idee dat vlees niet meer van een dier komt, zegt Lamey. Dat dit 'echte' vlees een volstrekt zielloos industrieel product is, is gek genoeg geen punt van reflectie. De acceptatie van het onnatuurlijke van kweekvlees laat zich mogelijk verklaren door de moeite die we als samenleving hebben gekregen met het doden van dieren voor ons voedingsgenot, terwijl we toch vlees willen.
Mosa Trajectum
Want wat is vlees dan nog? Lamey licht het omdenken toe met voorbeelden. Vroeger was een T-Ford een auto, nu is een Tesla een auto. Vroeger was het huwelijk de heilige verbintenis tussen man en vrouw, nu is het niet meer zo heilig en iedereen mag ja zeggen.
In de toekomst zal iedereen eraan gewend zijn dat een hamburger van een koe ongeveer uit de tijd van het Romeinse Mosa Trajectum stamde.
Dit artikel afdrukken
In 2018 kon de Maastrichtse start-up Mosa Meat, een commerciële afsplitsing van de universiteit van Maastricht, dankzij €7,5 miljoen aan investeringen serieus de commerciële productie van dierloos echt vlees gaan onderzoeken. Toen werd gemikt op 2021, maar misschien ligt de hamburger waarvoor geen koe gedood hoeft te worden al eerder in de supermarktschappen.
Groeiserum
“Eeuwenlang lag de definitie van vlees voor de hand: het eetbare vlees van een dier. Dat veranderde in 2013, toen de Nederlandse wetenschapper Mark Post de eerste in vitro hamburger openbaarde. Door dierlijke stamcellen te baden in groeiserum konden Dr. Post en zijn collega's een hamburger laten groeien in hun laboratorium.” Dat schrijft filosoof Andy Lamey in een opiniestuk in The New York Times. Lamey publiceert en doceert over dierenrechten.
De eerste koevrije hamburger van ‘Dr. Post’ werd voor het oog van de wereld door een chefkok gebakken en door kenners met smaak gegeten: echt vlees. De mediapresentatie trok veel aandacht, ook van investeerders. Het was een biotechnologische sensatie. In 2018 staken de investeringstakken van farmaceut Merck en van de Zwitserse vleesverwerker en marktleider Bell Food miljoenen in Mosa Meat.
Eerder zag Sergey Brin, één van de twee oprichters van Google, al brood in de vinding van hoogleraar vasculaire fysiologie Post en zijn team. In januari 2020 stapten ook diervoedergigant Nutreco en de idealistische investeerder Lowercarbon Capital in.
De koe werd bij de hoorns gevat (pun intended) en Mosa Meat kon aan de slag om een productieproces te ontwikkelen dat betaalbaar kunstvlees oplevert. Die eerste hamburger kostte € 250.000, grapte Post bij de presentatie. Hoe lang gaat het duren voordat er een betaalbare hamburger in de winkels ligt? “Tien jaar is een goeie gok,” zei Post.
Concurrentie
Voor de labkweek was destijds nog een groeimiddel nodig dat verkregen werd uit kalfsfoetussen. Dat was omstreden. Het kalfsserum is inmiddels vervangen door een diervriendelijk middel, want dierloosheid is het streven. Voor de kweek zijn nu alleen nog stamcellen van een levend dier nodig. Die kunnen met een kleine ingreep uit een rund gehaald kunnen worden, onder verdoving. Het maakproces wordt (opvallend gedetailleerd) toegelicht op de website van Mosa Meat.
Van de Rijdt denkt op basis van een peiling te mogen zeggen dat de consument bereid is meer te betalen voor de Mosa-burger. Dat hangt allemaal van de markt af. De concurrentie op het gebied van vleesalternatieven is enorm toegenomen, denk alleen aan het enorme succes van de vegetarische Beyond Burger en andere vleesimitatieproducten.
Mosa heeft last van de wet van de remmende voorsprongDat hebben de ‘father of cultured meat’ Mark Post en de anderen van het Mosa Meat-management ook wel door. CEO Maarten Bosch en COO Peter Verstrate zijn beiden geen nieuwelingen in de wereld van startups. Hoe laat je een beginnend innovatief bedrijfje meedoen met de grote jongens? Zonder dat ze meteen opgevroten worden?
Voorsprong
Post c.s. hebben met hun zoektocht naar grootschalig te produceren diervrij kweekvlees wereldwijd andere onderzoekers en ondernemers weten te inspireren. Misschien wel meer dan ze lief was. Ouderwets heet het dat ze last hebben van de wet van de remmende voorsprong. Een grote concurrent van Mosa in deze wedstrijd is het Californische Memphis Meat, waarin Bill Gates, Richard Branson, en de grote bedrijven Cargill (voeders) en Tyson (vlees) participeren.
Het tijdschrift Forbes kwam recent met een overzicht van de ‘stille revolutie’ en de ‘race’ die plaatsvindt in laboratoria, waar vlees (maar ook zeevruchten) uit enkele dierlijke cellen wordt opgekweekt. Een waaier aan start-ups trekt de aandacht en het geld van investeerders.
Visvlees
Want niet alleen rundvlees kan nagemaakt worden. Ook kippen, eenden en vissen. De exploderende ‘cultured meat arena’ kent bedrijven die het zoeken in ‘cellular aquaculture’, de kunstmatige kweek van visvlees. Aquacultuur van gewone vissen in netten op zee voorziet al in meer dan de helft van de wereldbehoefte van vis. Maar hoe mooi zou het zijn als ook die visfiletjes niet meer uit intensieve systemen voor dierhouderij hoeven te komen? Ook aquacultuur in open zee is gevoelig voor ziekten en brengt risico's voor milieu en biodiversiteit met zich mee. Bovendien staat viskweek er qua dierenwelzijn niet best op in de perceptie van het kritische publiek.
Hoeveel mag je sleutelen aan gewassen en aan dieren? Die vraag hoeft bij kweekvlees niet gesteld te worden, als we maar wennen aan het idee dat vlees niet meer van een dier komtHet in San Diego gevestigde BlueNalu kreeg vorig jaar een groot bedrag van de investeerder New Crop Capital om verder te experimenteren met kunstmatig visvlees. New Crop Capital zit ook in Mosa Meat, trouwens.
Dat de zeeën niet meer leeggevist hoeven worden, daar kan niemand op tegen zijn. Of er ooit kunstmatig reuzegambas, gerookte paling of Hollandse Nieuwe uit de fabriek zal komen, staat nog te bezien. Post c.s. hebben laten zien dat industriële kweek van dierlijke eiwitten op enige schaal echt mogelijk is, veel andere bedrijven nog niet.
Vooruitzichten
“We moeten vooruit leren denken”, zegt Andy Lamey in The New York Times. De vooruitzichten van Mosa en concullega’s zijn glorieus, als het allemaal lukt. De voordelen van het beschikbaar komen van vlees zonder dat daarvoor productiedieren nodig zijn, kunnen moeilijk overschat worden. Geen verlies van grondstoffen in de voederconversie, geen broeikasgassen, geen mestoverschot, geen waterverspilling, geen onnodig transport en vooral geen dierenleed.
En toch een ‘juicy burger’ kunnen eten zonder schuldgevoel, en zonder aan de verkeerde kant van de eiwittransitie te staan.
Ideaal, zou je zeggen, alle problemen die je in de krant leest opgelost. Ook omdat er geen genetische manipulatie bij komt kijken. Daar is onder het publiek veel om te doen en zijn zowel de technologische als de morele horizon nog niet in zicht. Hoeveel mag je sleutelen aan gewassen en aan dieren? Die vraag hoeft bij kweekvlees niet gesteld te worden, als we maar wennen aan het idee dat vlees niet meer van een dier komt, zegt Lamey. Dat dit 'echte' vlees een volstrekt zielloos industrieel product is, is gek genoeg geen punt van reflectie. De acceptatie van het onnatuurlijke van kweekvlees laat zich mogelijk verklaren door de moeite die we als samenleving hebben gekregen met het doden van dieren voor ons voedingsgenot, terwijl we toch vlees willen.
Mosa Trajectum
Want wat is vlees dan nog? Lamey licht het omdenken toe met voorbeelden. Vroeger was een T-Ford een auto, nu is een Tesla een auto. Vroeger was het huwelijk de heilige verbintenis tussen man en vrouw, nu is het niet meer zo heilig en iedereen mag ja zeggen.
In de toekomst zal iedereen eraan gewend zijn dat een hamburger van een koe ongeveer uit de tijd van het Romeinse Mosa Trajectum stamde.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Stel nou dat het lukt, daadwerkelijk dierloos vlees en kunstmelk. (Want dat laatste wordt ook ontwikkeld om dezelfde redenen.)
Wie of wat gaat dan de vruchtbaarheid van akkers en weilanden op peil houden? Herkauwers zijn essentieel in de nutriëntenkringloop.
Wie herinnert zich nog hoe saai het bierschap was in de jaren '80? Vijf merken pilsener en Buckler. De industriële droom: puur kwantiteit, maar kwaliteit is ver te zoeken. Dit is onvermijdelijk de richting die deze gekweekte eenheidsworst neemt. Smaak kost tijd, en tijd is geld.
Waarom wordt verdere afhankelijkheid van industriële voedselvoorzieningen beschouwd als "de goede kant van de eiwittransitie"? Complete provincies drijven op de werkgelegenheid die de landbouw levert.
En tenslotte, wie gaat het kopen? De voormalige boeren, loonwerkers, slagers, veevoerproducenten, vissers, veeartsen?
De voormalige eigenaren en vakkenvullers van de supermarkt in het dorp, die failliet is gegaan omdat voorgaande mensen naar de stad moesten verhuizen voor werk?
Vegetarisme/veganisme heeft niet de morele high ground die Andy Lamey bepleit. "What if we could have meat without murder"? Kerel, je kunt nog geen plant eten zonder moord. Eet je tofu? Er eindigen een hoop konijnen en woelmuizen in de combine bij de oogst van je "diervriendelijke" sojabonen. Maar die bloedspetters worden er vóór verwerking afgewassen. (Meer info: The Vegetarian Myth van Lierre Keith)
Kweekvlees, jongens toch... Hypocriet geneuzel van een professor filosofie die nog nooit een weiland van dichtbij heeft gezien.
Overigens neem ik Mosa Meat en vergelijkbare producenten hun handel niet kwalijk. Bij de geldende prijzen voor landbouwgrond in Nederland kan ik het me indenken dat je alternatieven zoekt.
Kweekvlees is in ontwikkeling en gaat langzaam aan nu opschalen.
Een directe vergelijking met "regulier" vlees is niet te maken. De LCA van kweekvlees is niet bekend, maar zal ook fors zijn. De media om de cellen te groeien moeten gemaakt worden (plantaardig, dus land nodig en monoteelten zijn ook niet goed voor natuur), moet op temperatuur gehouden worden (37C). Veel energie en water (ultraschoon WFI) is nodig om te reinigen en steriliseren voor en na gebruik.
Een koe haalt zelf het voedsel op en zet het om (met darmflora), hier moet de mens dat doen met veel machinerie.
Meer achtergrond hierover is te vinden op het blog van Alison van Eenennaam.
Het is een interessante ontwikkeling die nu de opschalingsstap nog moet maken en dan nog de juiste verpakking (starten met "gehakt" en dan uitbreiden) vinden.
Dit zou goed gecombineerd kunnen worden met 3D vlees-printing techniek, zoals Redifine Meat al laat zien
De ontwikkeling van land- en dier onafhankelijk voedsel staat in de kinderschoenen. De argumenten zijn milieu, diervriendelijkheid en 9 miljard mensen. De argumenten zijn niet echt doorgerekend en gewogen #1 en #2 . Het is handel (wat nog moet blijken). De investeerders denken van wel. #pyramidespel.
#3 Weidegang is het meest diervriendelijk. Ik weet niet hoe een koe een haas vangt, maar een combine doet dat met gemak.
Vreemd dat het valse dilemma voorgeschoteld blijft worden: om de misstanden van de bio-industrie op te lossen gaan we geen dieren meer houden.
Alsof je in de strijd tegen beschonken chauffeurs, auto's verbiedt.
ECHT???? vlees zonder dieren, en die stamcellen dan?????????? Ik wil niet onbekommerd vlees eten, ik wil een normaal lekker stukje ECHT vlees eten van een dier dat niet ziek is en goed verzorgd wordt, of dat nu in een stal of weiland gebeurt maakt mij niet veel uit, als er maar goed voor gezorgd wordt.