Vandaag eerste oogstdag op Proefboerderij Scheveningen! 15 km varen naar het mooie #Noordzeewier @noordzeeboer @WUR @RIBActie #seaweedimpact #madeinholland pic.twitter.com/tqSwVESgAN
— Noordzeeboerderij (@noordzeeboer) 4 mei 2018
De Universiteit van Wageningen gaat de kwaliteit van het vers geoogste wier onderzoeken. De eerste indruk van de kwaliteit is op het oog goed. Zelfs dermate goed dat commerciële exploitatie van zeewier vermoedelijk al binnen drie jaar rendabel kan zijn, aldus Koen van Swam van Stichting Noordzeeboerderij in het AD. En dat terwijl de Stichting zich pas twee jaar geleden voor de eerste proeven vestigde in Scheveningen-Haven. Nederlandse eerste zeewierboerderij, opgericht in 2013, ligt in Zeeland.
Haagse zeewierpesto
Na de Zeeuwse zeewierkroepoek kunnen we wellicht binnen niet al te lange tijd ook Haagse pesto van zeewier op ons bord verwachten. "We naderen steeds meer het moment waarop we voor de consumptie van zeewier niet langer afhankelijk zijn van landen in Azië, die nu nog wereldwijd hofleverancier zijn. Dat is pure winst, want er is vanuit de voedingsmiddelenindustrie, de horeca en ook supermarkten een groeiende vraag naar hoogwaardig zeewier. Je kunt er niet alleen voedsel voor dieren van maken, maar bijvoorbeeld voor menselijke consumptie ook heerlijke pesto", zegt Van Swam.
Belgen
Ondertussen zitten onze zuiderburen ook niet stil. Het consortium SeaConomy onderzocht de economische haalbaarheid van zeewier in de Noordzee. Deze week presenteerden ze de resultaten: het (Belgische deel) van de Noordzee is uitermate geschikt voor de kweek van diverse soorten zeewieren, op een economisch rendabele manier. Het gaat dan onder meer om Atlantische wakame, suikerwier, blaaswier, zee-eik, zee-sla, dulse, nori en Iers mos. Die komen al voor in Vlaamse wateren en staan bijvoorbeeld bij de Belgische 'zeewierkok' Donald Deschagt al jaren op het menu.
Tijd voor een ambitieus innovatieproject om het gebruik van zeewieren op grote schaal als grondstof in de toekomst mogelijk te maken, vinden de initiatiefnemers van Seaconomy. Want ook in Vlaanderen neemt de interesse bij kandidaat-afnemers sterk toe. Zo zouden op korte termijn, rond 2025, lokale zeewieren gekweekt kunnen worden in het Belgische deel van de Noordzee. Deze kunnen dan als additief gebruikt worden in voedingsproducten en voeders. Supermarktketen Colruyt, die deel uitmaakt van het consortium, denkt aan onder meer brood en chocolade met zeewieradditieven. Als kweek op grote schaal mogelijk wordt dan kunnen de wieren na raffinage ook in biomaterialen toegepast kunnen worden. Bijvoorbeeld kleding, bekleding en verpakkingen van zeewier worden dan denkbaar als vervangers van wol, katoen, leer en plastic.
Zeeboerderij Value@Sea in Nieuwpoort startte recent een proefproject met zeewier. De kweek zou daar plaats kunnen vinden, maar ook rond bijvoorbeeld windmolenparken verder op zee. De Belgische staatssecretaris voor de Noordzee Philippe De Backer voorziet in ieder geval in zijn nieuwe Marien Ruimtelijk Plan al meerdere zones voor aquacultuur.
Het consortium #SeaConomy (@sioenindustries, POM, @colruytgroup, PURES en Lambers-Seghers) gaf in aanwezigheid van minister @JokeSchauvliege uitleg over het economisch potentieel van zeewier. Persbericht: https://t.co/CwkammzQpK pic.twitter.com/loe0whvPqX
— POM West-Vlaanderen (@POMWVL) 8 mei 2018
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Mag ik aannemen dat de touwtjes waar de wieren zich aan hechten, van natuurlijk materiaal zijn gemaakt?
Waarom Tom?
Misschien tijd voor een klein beetje nuance. 'De Noordzee is uitermate geschikt voor zeewierteelt'. Nou, het kan er prima, maar er zijn echt betere plaatsen te verzinnen. Plaatsen met warmer water en meer lichtinval bijvoorbeeld. 'Wij' halen nu zo'n 225 ton nat zeewier van een hectare, maar dat kan verdubbelen wanneer je het in Indonesië in een rivierdelta probeert.
Zeewierpesto, zeewierkroepoek, Dutch weedburgers. Er is enorm veel belangstelling voor de (directe) inzet van zeewier als humane voeding. Maar als we meer dan 1% van onze voeding uit zeewier halen, hebben we een jodiumvergiftiging. Hoewel er nu sprake is van een tekort door het broodmijdgedrag, is het toch wat te veel van het goede. De idee erachter is een economische: alleen als je zeewier teelt die geschikt is voor humane consumptie, kun je prijzen toucheren die de kostprijs dekken.
De toekomst van zeewierteelt ligt echter niet bij directe humane consumptie. Daarvoor is die tak te klein. Het wordt pas interessant bij grote arealen die worden verwerkt (bio-raffinage) tot puur eiwit, hydrocolloïden, stoffen specifiek voor de farmaceutische (het medicijn tegen Alzheimer is ontdekt in een bepaald type roodwier) en cosmetische industrie en fermentatie naar biogas. En dan niet één van bovengenoemde toepassingen, maar het hele gamma (waarbij hydrocolloïden en biogas op gespannen voet staan met elkaar).
Mark #2, omdat wanneer de bedradingen synthetisch zijn zoals nu gebruikelijk bij de MZI (mosselzaadinstallaties) en hangcultuur er aanzienlijke hoeveelheden kunsstofvezels, plastic, nylon enzomeer in het water komt door slijtage (uitspoeling), schade door stormen en lamlendig slordig gedrag. Touw en weefsels gemaakt van bv hennepvezels zou een oplossing kunnen zijn.
Tom, zullen we ons eerst richten op laaghangend fruit? Dan kunnen we ons later altijd nog bezig gaan houden met dergelijke finishing touches. Tenzij je een bron hebt die heeft uitgerekend dat een aanzienlijk deel van de (micro)plastics afkomstig is van teeltinstallaties, neem ik de vraag niet heel serieus. Sorry.