2 min
Vanaf halverwege 2022 ligt in de Albert Heijn-schappen varkensvlees dat afkomstig is van de 100 deelnemers aan Albert Heijns 'Beter voor Varken, Natuur & Boer'-concept. Het wordt CO2-vriendelijk. Als AH het nog wat breder trekt, zou je het zelfs circulair mogen noemen en er ook aardappelen mee kunnen telen.
Tien jaar lang werkte Albert Heijn aan een duurzame, eigen varkensvleesketen. De eerste stap was de overschakeling op vers varkensvlees met het 1 ster Beter Leven Keurmerk, in 2011. Dat vlees werd geleverd door slachterij Vion, die in 2015 hiervoor 150 varkenshouders verenigde onder de naam StarFarmers. In navolging van het succesvolle zuivelprogramma 'Beter voor Koe, Natuur en Boer' van 2017, gaan Vion, Albert Heijn en StarFarmers aan de slag met het voorbereiden van een eigen keten die gekenmerkt wordt door een gezond verdienmodel voor iedereen. "Door een langdurige samenwerking met stabiele prijzen kunnen onze boeren op een verantwoorde manier verduurzamen met zorg voor dierenwelzijn, een beter klimaat en biodiversiteit', zegtzegt Brigitta Hogenes, unitmanager Vlees, gevogelte, vis, zuivel en diepvries van Albert Heijn.
Op dit moment ligt de varkensprijs in Europa voor de gemiddelde boer onder de kostprijs. Dat is onder meer het gevolg van de Afrikaanse varkenspest in Duitsland, het herstel van de Chinese varkensproductie en de coronacrisis. De 'Beter voor'-boeren hebben daar betrekkelijk weinig last van, omdat hun vergoeding voor de helft bestaat uit een vaste prijs en voor de andere helft uit de bestaande marktprijs plus de BLK-opslag. En dus melden zich regelmatig varkenshouders met de vraag of er nog ruimte is voor nieuwe leveranciers. "Het is een vraaggestuurde keten," luidt daarop het antwoord van Hogenes, "ruimte voor meer leveranciers hangt primair af van de klant." En die klant wil varkensvlees dat transparant, duurzaam en diervriendelijk is geproduceerd, zegt Hogenes. "Wij willen varkensvlees uit de anonimiteit halen" en de klant van zoveel mogelijk informatie voorzien. Over hoe de varkens zijn gehouden, het transport naar de slachterij, de herkomst van het voer, maar vooral ook de CO2-footprint van het vlees. Voor Hogenes staat het als een paal boven water: "in de beleving van de klant wordt de CO2-footprint een belangrijk koopcriterium."
Op dat vlak hebben de partners dan ook forse ambities. In 5 jaar moet de CO2-footprint met 18,5% omlaag. Hoe? Vooral door het gebruik van reststromen uit de voedingsmiddelenindustrie. Dat betekent dus oud en onverkocht brood, taart, crackers en winegums verzamelen en die aan het varken voeren. Helemaal mooi zou het zijn om de resten uit de winkels - en zélfs het voedselafval (swill) van klanten - aan de eigen varkens te voeren. In het Limburgse Veulen is Nijsen gevestigd, een veevoerbedrijf dat zich van oudsher richt op zulk circulair varkensvoer. Zo hoort het eigenlijk: mensen gingen ooit varkens houden om van het voedsel dat ze over hadden of niet meer wilden eten mest voor de moestuin en akker te maken en wat vlees over te houden. Gek genoeg werd het primair op varkensvoer gerichte bedrijf bekend door Kipster, de eerste eierboer ter wereld die 'circulair varkensvoer' aan de legkippen geeft.
Het footprintvarken wordt nog circulairder als de mest van de dieren wordt gebruikt om - bijvoorbeeld - de akkers waarop AH's aardappelen groeien van mest te voorzien. Op Texel woont varkensboer Marcel Wijtten die tevens aardappelboer is omdat de mest van zijn varkens heel geschikt is voor de teelt van zijn pootaardappelen. Wie zo gaat denken over voedsel begint met de voedselcirculairiteit zoals Henk Breman en Jeroen van Buuren die in hun zojuist afgesloten 7-delige serie over groene circulaire meststoffen bedoelden.
Dit artikel afdrukken
Op dit moment ligt de varkensprijs in Europa voor de gemiddelde boer onder de kostprijs. Dat is onder meer het gevolg van de Afrikaanse varkenspest in Duitsland, het herstel van de Chinese varkensproductie en de coronacrisis. De 'Beter voor'-boeren hebben daar betrekkelijk weinig last van, omdat hun vergoeding voor de helft bestaat uit een vaste prijs en voor de andere helft uit de bestaande marktprijs plus de BLK-opslag. En dus melden zich regelmatig varkenshouders met de vraag of er nog ruimte is voor nieuwe leveranciers. "Het is een vraaggestuurde keten," luidt daarop het antwoord van Hogenes, "ruimte voor meer leveranciers hangt primair af van de klant." En die klant wil varkensvlees dat transparant, duurzaam en diervriendelijk is geproduceerd, zegt Hogenes. "Wij willen varkensvlees uit de anonimiteit halen" en de klant van zoveel mogelijk informatie voorzien. Over hoe de varkens zijn gehouden, het transport naar de slachterij, de herkomst van het voer, maar vooral ook de CO2-footprint van het vlees. Voor Hogenes staat het als een paal boven water: "in de beleving van de klant wordt de CO2-footprint een belangrijk koopcriterium."
Op dat vlak hebben de partners dan ook forse ambities. In 5 jaar moet de CO2-footprint met 18,5% omlaag. Hoe? Vooral door het gebruik van reststromen uit de voedingsmiddelenindustrie. Dat betekent dus oud en onverkocht brood, taart, crackers en winegums verzamelen en die aan het varken voeren. Helemaal mooi zou het zijn om de resten uit de winkels - en zélfs het voedselafval (swill) van klanten - aan de eigen varkens te voeren. In het Limburgse Veulen is Nijsen gevestigd, een veevoerbedrijf dat zich van oudsher richt op zulk circulair varkensvoer. Zo hoort het eigenlijk: mensen gingen ooit varkens houden om van het voedsel dat ze over hadden of niet meer wilden eten mest voor de moestuin en akker te maken en wat vlees over te houden. Gek genoeg werd het primair op varkensvoer gerichte bedrijf bekend door Kipster, de eerste eierboer ter wereld die 'circulair varkensvoer' aan de legkippen geeft.
Het footprintvarken wordt nog circulairder als de mest van de dieren wordt gebruikt om - bijvoorbeeld - de akkers waarop AH's aardappelen groeien van mest te voorzien. Op Texel woont varkensboer Marcel Wijtten die tevens aardappelboer is omdat de mest van zijn varkens heel geschikt is voor de teelt van zijn pootaardappelen. Wie zo gaat denken over voedsel begint met de voedselcirculairiteit zoals Henk Breman en Jeroen van Buuren die in hun zojuist afgesloten 7-delige serie over groene circulaire meststoffen bedoelden.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#38 Kees, je hebt daar zeker een punt. Ik ben dat ook met jouw eens. Maar in de discussie waar onze sector nu in zit, krijgen wij 'ons gelijk' zo helaas niet verkocht in de maatschappij. Terecht of niet terecht het draait nu om stikstof, CO2 en dierwelzijn.
Wij verwerken al 30 jaar producten uit de levensmiddelen industrie. Toen wij daarmee begonnen werden wij neerbuigend als 'afval verwerkers' gezien. Al 30 jaar promoten wij deze producten als een gezond en goed alternatief voor traditionele grondstoffen. de laatste jaren is daar duidelijk een kentering gekomen en zien een aantal ketenpartners (o.a. AH en Lidl) hier ook het positieve van in.
Natuurlijk is het 'product' niet helemaal nieuw, maar wel de verpakking. En die verkoopt...
Jack 10 a 20 jaar geleden heb ik grondstoffen gereden naar veevoerderfabrieken. Toen gingen we al koekjes en snoep mixen laden voor deze veevoerderfabrieken. Nu het ineens hot wordt om zogenaamde duurzaam te zijn . Wordt het aan de grote klok gehangen . Als ze nu zonodig willen dat ze duurzaam dan moeten ze het hele verhaal vertellen wat de veehouderij voor grondstoffen uit de menselijke voedings industrie omzetten in een waardevolle voedingsmiddelen. En dit met een berekening wat het zou kosten als deze producten niet meer naar de veehouderij zou gaan .
Zoals Carolien #34 terecht aangeeft zijn er meerdere bedrijven (in Europa) die voormalige levensmiddelen (V.L.) verwerken. Ook b.v. in de Verenigde Staten en Canada. Dit is dus niet uniek. Nijsen company is dus niet het enige bedrijf in deze sector. Als mengvoerbedrijf is Nijsen company wel de eerste geweest die voormalige levensmiddelen zelf inzamelde, bewerkte en verwerkte in haar eigen voeders. Maar dit terzijde
#11 Gert
Al jaren worden er koekmixen en broodmeel verwerkt, met name in voeding voor jonge dieren. Dit vanwege o.a. goede verteerbaarheid en smakelijkheid. Koekjes e.d ruiken en smaken nu eenmaal beter dan b.v. pure gerst of tarwe. Het woordje 'meuk' vind ik - wellicht zo niet bedoelt - wel erg denigrerend. Daarmee diskwalificeer jij met één woord alle toeleveranciers van V.L. in de gehele sector. Denk aan bedrijven als Ferrero, Mars, Mondelez (o.a. Milka, LU) en vele anderen
#26 Kees
het is taak om onze sector op alle mogelijke manieren positief te promoten. Herverwerking van V.L. behoort daar ook toe. Waarom mag dat niet vermeld worden? Of in een mooier jasje gestoken worden? Al het negatieve wordt extra uitvergroot. Het is toch een goede zaak dat AH varkensvlees op deze manier in een positief daglicht zet i.p.v. weer twee meter schapruimte in te ruilen voor vleesvervangers. Een conservatieve houding helpt daar zeker niet bij.
#20 Kees
De CO2 van V.L. begint af de Levensmiddelenproducent op 0. De CO2 wordt voor productie van het koekje dus toe berekent aan de levensmiddelenproducent. Mijn collega Karel van der Velden kan dat desgewenst toelichten.
Dick dit zal bij de varkens niet spelen daar volgens mij de slachterij en de varkenhouders kortere lijnen hebben. Maar ben bang als het nieuwtje er af is en er komt weer wat anders dat deze varkenhouders bedankt worden en overgestapt wordt naar het volgende. Zo als we vaker gezien hebben . Dit is te begrijpen ze moeten geld verdienen en als de klant er geld voor over heeft, zijn ze gek als ze het niet doen .
Dat het antwoord niet eenvoudig is, realiseer ik me terdege Carolien! Dank daarom!