1 min
Nee, dit is geen verhaal over weer een geval van wordnapping. Het is slechts een vraag: hebben die produkten ooit bestaan. En, zo ja, waarom bestaan ze nu dan niet meer?Ze bestaan natuurlijk wel, maar alleen als zielloze soort- of merknaam.
Waarom hebben wij geen Parma- of Serranoham, maar alleen nog maar fabrieks- en loze eigennamen? De laatste ambachtslieden in ons land maken 'gewoon' ham. Of rookworst. Dat geldt zelfs voor die Gelderse slager die nog zelf worst maakt (of vergis ik me?).
Ossenworst maken die handwerkslieden vast wel, alleen niet van ossen, want die zijn er niet meer. Ik vraag me zelfs af of er vroeger zoiets bestond als die zachte ossenworst van tegenwoordig.
Hoe zit het met de kwade tongen die beweren dat bijv. de 'Maastrichtse Kalfspastei' die Slow Food als Nederlandse bijdrage aan de Ark van de Smaak heeft toegevoegd geen echt streekproduct is? Wel een goed ambachtelijk product en geen Unox, maar geen 'echt' product.'
Zouden al die producten dan nooit bestaan hebben? En hebben we zelfs het verleden opnieuw uitgevonden?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Sander, woordinflatie is hier een regelmatig terugkerend onderwerp - onder de namen wordnapping, nepwoorden, woordkaping en wat dies meer zij. Deze discussie is hier en op molblog.nl ooit uitgebreid aan de orde geweest.
De discussie die hier nu is ontstaan is er 1 van een hogere orde dan die van de roze plastic wolken van de industrie: wat is de basis van de verheerlijkingen van een product door organisaties als Slow Food?
Is daar enige historische basis voor? Of is eten gewoon een kind van zijn tijd en de ontwikkeling van decennia, en misschien wel eeuwen? Zo ja, hoe wil je het dan ooit 'bevriezen' zoals SF doet?
Is er niet veel eerder sprake van woordinflatie. Woorden krijgen steeds minder inhoud.
De bekende interieurverzorgster ipv schoonmaakster, student ipv leerling, terwijl de soort werkzaamheden niet wezenlijk anders is. Verwarrend voor de consument die niet meer kan vertrouwen op wat een woord betekend. Is gezond wel werkelijk gezond, is boerenkaas wel werkelijk boerenkaas.
Zelfregulering door de grote cobcerns die 80% vcan de voedelproductie in NL voor hun rekening nemen, tav voedselbenaming lukt maar matig. Zou de overheid daar geen regels, en adekwate naleving met sancties voor overtredingen moeten opstellen. Hoe moeilijk een formulering soms ook kan zijn. Voedsel gaat om vertrouwen. Als de consument er niet op kan vertrouwen wat authentiek is en wat niet wordt hij-zij onverschillig. En in dit land dat zijn voedsel vooral beschouwd als fuel voor lichaam en geest is dat stadium van onverschilligheid bij de meeste consumenten al heel ver gevorderd.
Trevor, jij gaat zeker liever koken ;-)
Wat kunnen jullie ontzettend over niets praten op deze site. Hebben jullie niets beters te doen? Get a life!
Wouter, thx, maar ik zou nog niet in de schaduw van zulke geleerde stellingen durven staan.
Culinaire cultuursociologie is een ontzettend ingewikkeld vak met een al even ingewikkelde wetenschappelijke methode. Hoe Johannes van D. daarmee is omgegaan, is zijn zaak ;-)