Ze bestaan natuurlijk wel, maar alleen als zielloze soort- of merknaam.
Waarom hebben wij geen Parma- of Serranoham, maar alleen nog maar fabrieks- en loze eigennamen? De laatste ambachtslieden in ons land maken 'gewoon' ham. Of rookworst. Dat geldt zelfs voor die Gelderse slager die nog zelf worst maakt (of vergis ik me?).
Ossenworst maken die handwerkslieden vast wel, alleen niet van ossen, want die zijn er niet meer. Ik vraag me zelfs af of er vroeger zoiets bestond als die zachte ossenworst van tegenwoordig.
Hoe zit het met de kwade tongen die beweren dat bijv. de 'Maastrichtse Kalfspastei' die Slow Food als Nederlandse bijdrage aan de Ark van de Smaak heeft toegevoegd geen echt streekproduct is? Wel een goed ambachtelijk product en geen Unox, maar geen 'echt' product.'
Zouden al die producten dan nooit bestaan hebben? En hebben we zelfs het verleden opnieuw uitgevonden?
Sander, woordinflatie is hier een regelmatig terugkerend onderwerp - onder de namen wordnapping, nepwoorden, woordkaping en wat dies meer zij. Deze discussie is hier en op molblog.nl ooit uitgebreid aan de orde geweest.
De discussie die hier nu is ontstaan is er 1 van een hogere orde dan die van de roze plastic wolken van de industrie: wat is de basis van de verheerlijkingen van een product door organisaties als Slow Food?
Is daar enige historische basis voor? Of is eten gewoon een kind van zijn tijd en de ontwikkeling van decennia, en misschien wel eeuwen? Zo ja, hoe wil je het dan ooit 'bevriezen' zoals SF doet?