Miljoenen mosselen in een teiltje

Nederland weet te weinig van vis. Dat vindt Klootwijk en daarom mengde hij zich gisteren zomaar, met een grote klap in een politieke discussie over eten. Genoeg, vond hij. Het moest over echt eten gaan.
Na het gekrakeel, bleek hij spontaan bereid om dan ook maar meteen tot het uiterste te gaan. Hij beloofde in augustus een praktijkles te komen geven voor publiek in Utrecht: hoe kies en koop je vis op de markt? In Utrecht, op een zaterdag, op de Vredenburgmarkt. Nadere details volgen.

Het opvullen van die gebrekkige kennis staat centraal in de nieuwe 8-delige serie Klootwijk aan Zee. Afgelopen vrijdag was de perspresentatie, waar de eerste twee afleveringen werden vertoond. De eerste, te zien op donderdag 31 mei, gaat over mosselen. Over het tekort. Over de importen om die reden. Maar ook over mosselen die vanzelf aan een touwje komen als je dat in zee hangt. En, verbluffend, over de vele miljoenen mosselen die je uit één wasteiltje kunt halen en al na een jaar (!) kunt eten. Daarvan zegt hij dan ook: 'da's de toekomst'. Het zou zomaar kunnen. Wel een ander beeld van visserij. Niet dat van die leuke vissersbootjes, maar van een veel technologischer bedrijf. Gewoon aan land. Tonijn vormt de hoofdmoot van de tweede uitzending. Ik kreeg er zowaar antwoord op een vraag die ik me zelfs nog nooit had gesteld: hoe krijgen ze die mootjes zo netjes en strak in een blik tonijn gepuzzeld? Als je het wilt weten moet je kijken.

Even onderhoudende als informatieve eet-TV, die verfrissend blijft tussen alle 'topkoks-kook-TV'. Bondige teksten, treffend vaak in kleine zinnetjes of woorden, zoals in het fragment waarin de voice-over het heeft over de manier waarop de tonijnvisser de dieren snel en behendig doodt. De geroutineerde visser vaart normaal met miljonairs die een dagje stoer willen doen, maar hij slaat de dieren aan de haak en hij doodt de dieren zodra ze aan boord zijn. 'En dat is misschien maar goed ook', zegt de voice-over met een iets zachtere intonatie.

In de bioscoop-setting van vrijdag deden de beelden het uitstekend. Anders dan de somberende beelden van We Feed the World of Our Daily Bread. Er is veel leuks en positiefs te vertellen dat nog nieuwsgieriger makend is ook. Er is zelfs blij makende technologie in ontwikkeling.
Alleen geen woord in deze uitzendingen over hoe je die bij het publiek geaccepteerd krijgt. Misschien moeten de beelden dat doen en moet je er niet te lang over praten. Netzomin als over die maffe fiets die overal mee naar toe reist - een Sparta, ongesponsord zo werd me verzekerd, hoewel hij best goed zal gaan verkopen ;-)

En lof natuurlijk voor het lef waarmee een mosselboer durft te laten zien hoe hij Ierse mosselen in een handomdraai omdoopt tot Zeeuwse.