1 min
... een kaasgrossier in Lyon. Die was in heel Nederland gaan zoeken naar authentieke boerenkaas en kwam dus in De Weere, bij Winkel, terecht. De Europese Beschermde Oorsprongs-benaming voor Edammer kaas was al vergeven, aan de gepasteuriseerde versie van Cono-Beemster.
Dus wat nou streekproducten, die lokaal zouden moeten worden afgezet?
Dat schrijft Diny Schouten hieronder. Schateren - of huilen, wat je wilt - moet je dan ook als je het bovenstaande berichtje leest (uit Nieuwe Oogst, een boerenblad). Schuttelaar, het bureau achter Ik Kies Bewust en de opiniemaker voor geraffineerd 'gezonde' industrieproducten voor wie het maar wil betalen, gaat een onderzoek doen naar een academie voor streekproducten.
Wat zou je daar moeten leren? De redactie kan maar 1 ding verzinnen: neppen.
Nederlanders die echt wat willen kopen het straks in Frankrijk, Italie en Spanje. De foodmiles donderen niet. Die mensen willen echt en echte nieuwe uitvindingen.
De boeren gaan leren hoe ze producten moeten maken die de grens niet over te krijgen zijn. Gelukkig is er AH die er wel een excellent nepstreekmerkje van wil maken. Komt het toch nog goed, maar verdienen ze weer geen lazer. De streeknep zit alweer in z'n varkenscyclus. Schuttelaar adviseert straks vrolijk hoe je daar uit moet komen. Een overnametje van de boeren door Unilever. Die moeten meer in vers om betrouwbaar over te komen bij het publiek.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
@Nick: "Voedingsgewoontes veranderen zo diep dat de buitenstaanders ook oneigenlijke verwachtingen krijgen over streekproducten.
Wat heet 'streek'? Tom Boonen is een Kempenzoon. En ik ben dat ook. Maar Balen heeft totaal niks met Houthalen en omgekeerd.
En wie creëert die verwachtingen? Niet de mensen die thuis uit gewoonte de traditie verderzetten, zonder zich iets van die traditie op zich iets aan te trekken. Ik vind het een verkoopverhaal. De eethuisjes in Sint-Truiden die 'streekgerechten' op het menu plaatsen schieten als paddestoelen uit de grond. Veelal blijft het bij lokaal geteeld fruit gebruiken. Dus wanneer ik mijn krieken door de yoghurt draai heb ik een streekproduct?
Nick, ik hoop dat de academie in Hasselt beter op haar plaats is. Het moet natuurlijk pas echt beginnen in 2009. Waarom Hasselt er zo op gebrand is het te huisvesten is om haar zichzelf toegeëigende titel 'hoofdstad van de smaak' eindelijk ook eens te kunnen liëren aan voeding/culinaire. Maar gelijkaardige initiatieven worden door het stadsbestuur veelal vakkundig afgeschermd voor de 'buitenwereld'. Kwestie zich vooral niet hoeven bezig te houden met andere zaken dan imago. De academie is hier heel erg welkom, maar ik krijg voorlopig 'niet thuis'.
Wat Jupille en Hoegaarden betreft: jij bent op dat terrein beter ingelicht dan ik, dus ga van jouw uitleg uit.
De ASG mag dan wat oubollig zijn, ze is een authoriteit omwille van haar grondigheid. Ze is ook een organisatie die van onderen uit is gegroeid, een vorm van huisvlijt voor deftige heren. Geen overheidsinitiatief, geen idee van een sectorfederatie of van een levensiddelen-multinational. En dat is goed, want ze werken onafhankelijk.
Stichter Jan Lambin had het eerste toeristische programma op de toenmalige BRT-radio (De Postiljon) en deze academie was zijn pensioensproject. De bibliotheek, vroeger in 'sGravenwezel, is wel interessant. Dat die nu naar Hasselt verhuist is een goede zaak, want 'sGravenwezel is een dorp dat (bewust) door de (rijke) bewoners onbereikbaar wordt gehouden.
Steven, water is nabootsbaar, je filtert eruit wat niet nodig is en je voegt toe wat je mist, daar zit de moeilijkheid niet. Wat Jupille de das omdeed in het Hoegaardenverhaal, was het schaalverschil. Zij konden in Jupille niet 'slordig' genoeg werken om er het juiste resultaat te bereiken.
Voedingsgewoontes veranderen zo diep dat de buitenstaanders ook oneigenlijke verwachtingen krijgen over streekproducten.
cfr; uitdrukkingen als: "die italianen weten niet hoe je pizza moet maken" ( een Amerikaan), "Brusselse wafels in Brussel zijn een teleurstelling" (een andere Amerikaan). Belgen die In Bologna "bolognaisesaus" bestellen zoeken vruchteloos naar de paddestoelen en de look in hun "ragu".
Gentse waterzooi is Gents omdat het daar door omstandigheden werd uitgevonden (ze gingen kip gebruiken omdat Schelde en Leie er té vervuild waren en geen vis meer leverden). GW was ook een typisch feestmenu voor de Gentse "sociëteiten". Vandaag organiseren we voor zoiets een spaghettiavond. Maar sla er het oude recept eens op na bij Cauderlier (een naar Gent uitgeweken, in Antwerpen geboren, Franstalige Brusselaar)? Het lijkt in niets op wat men vandaag als GW opdient.
Aantonen dat 'streek' een heel oneigenlijk begrip is in deze. Dat zou het resultaat kunnen zijn. En als het kaf dan echt van het koren is gescheiden, okee, dan kan ik er terug iets mee. Kriek is oorspronkelijk een Brussels bier met Schaarbeekse morellokrieken. Dat bier wordt ook in Limburg gebrouwen, maar is gewoon slecht. Licht ook aan de brouwerij. Zou er een goeie kriek in Limburg kunnen gebrouwen worden? Buh... Met Hoegaerden wilde het in Jupille ook niet echt lukken. Maar daar zou Nick Trachet dan weer op antwoorden: "ach, die ingenieurs zouden dat best kunnen." Ik weet dat niet zo zozeker.
Maar je weet ook dat het water dat je gebruikt de smaak van de koffie bepaalt. Heeft dan iedere streek zijn streekkoffie, omdat het water er anders smaakt? Hasselt heeft alvast een echte Hasseltse koffie. Jaja. Echt.
Documenteren. Niet teveel zeveren. Overleveren. Dat zou de functie kunnen zijn.
Maar het woord SMAAK is hier niet op zijn plaats.
Wat is er dan zo prima aan het idee?
Al die streekzever. Ik vertoef hier in de stad die de academie voor streekgebonden gastronomie huisvest in Vlaanderen huisvest. De idee op zich is prima, de uitwerking pure recuperatie.