Lees ook
Dat vindt het Pesticide Action Network (PAN) naar aanleiding van een uitspraak van het Europese Hof van Justitie in Luxemburg. Het College moet rekening houden met alle recente wetenschap, ongeacht de bron, maar zou dat niet doen.

Volgens PAN zegt de Advocaat-Generaal van het Hof in Luxemburg dat het Ctgb "het voorzorgsbeginsel niet hanteert en niet beoogt een hoog beschermingsniveau voor mens en milieu te realiseren. In de conclusie van vandaag van advocaat-generaal Medina van Luxemburg zegt de Advocaat Generaal in drie zaken op basis van prejudiciële vragen gesteld door een Nederlandse administratieve rechtbank (CBB) dat het beleid van de Nederlandse pesticiden-autoriteit Ctgb niet deugt."

In het oordeel van het Hof is die conclusie als volgt verwoord: "de betrokken lidstaat [...] mag afwijken van de beoordeling van de zonaal rapporterende lidstaat". Leden van de EU hebben volgens "het recht om een gevraagde toelating te weigeren wanneer uit de stand van de wetenschappelijke of technische kennis blijkt dat voor het betrokken gewasbeschermingsmiddel niet of niet meer wordt voldaan aan de eis dat er geen schadelijk effect op de gezondheid van mens of dier noch enig onaanvaardbaar effect op het milieu mag zijn.”

Dat betekent dat het Hof zegt dat nieuwe wetenschappelijke inzichten onmiddellijk moeten worden vertaald in beleid. Ze moeten wel op een voldoende mate van 'stand' in de beschikbare kennis berusten.

Een kwestie van meningen
Pikant: het Ctgb vindt dat zich verspreidende gifstoffen bij het spuiten geen volksgezondheidsprobleem vormen. Het activistische TV-programma Zembla verzet zich tegen die gedachte en maakte er een spraakmakende uitzending over. Zodra er voldoende onderzoek is dat in die richting wijst heeft Zembla al gelijk, ook al blijft het bij wijzen en bestaat het bewijs de facto slechts uit de mening van onderzoekers in plaats van hun onderzoeksresultaten. Dus ook als er ander onderzoek is dat niet zo stellig kan worden verkocht of al wat ouder is. Jammer genoeg bestaat wetenschap uit twijfel omdat de resultaten van onderzoek zelden eenduidig zijn. Het Ctgb kan dan ook niet anders dan concluderen dat het op deze manier nooit meer iets kan beslissen. Het College zette zijn oordeel naar aanleiding van vragen van Zembla in een schriftelijke reactie beleefd op een rij.


Het voorzorgsbeginsel in handen van de wetgever, en daarmee ook de rechter, is een politiek principe. Het legt de bewijslast voor de onschadelijkheid of aanvaardbare schade bij de voorstanders van - zoals in dit geval - bijvoorbeeld gifstoffen die gebruikt worden in het milieu. Zij moeten bewijzen dat die geen negatieve milieu- en gezondheidsimpact kunnen hebben als er geen wetenschappelijke consensus bestaat over de te verwachten schade. De rechter kan geen feitelijke uitspraak over de mogelijke schade doen. Het oordeel of een schade kan ontstaan is dan ook een kwestie van meningen die leidt tot ruzie en aantasting van de autoriteit van het Ctgb en mensen die het voor het College opnemen. Gesprekken op X bewezen gisteren die stelling.


Dit artikel afdrukken