Volgens vakbond FNV heeft de Duitse discounter Lidl zijn Nederlandse bakker door prijsdruk in het faillissement gebracht. Is dat zo of ligt het aan andere zaken?
"Volgens bestuurder Leo van Beekum van FNV Bondgenoten voeren Lidl en de andere ketens voortdurend de prijsdruk op. De werknemers bij de bakkerijen merken dat dagelijks. Ze worden steeds meer opgejaagd (door de eisen van de afnemers) en de productietijd neemt af (omdat het brood niet te lang van te voren gebakken mag worden). Ook de leveranciers van de bakkerijen moeten steeds meer inboeten op hun marge. Bijvoorbeeld omdat supermarkten in toenemende mate de grondstoffen inkopen waarmee de bakkerij moet bakken. Ook dit heeft gevolgen voor de werknemers daar.
De toenemende concurrentiedruk tussen leveranciers en de sterke onderhandelingspositie van supermarkten en inkoopcentrales pakken slecht uit voor de werkers."
Dat schrijft Rob Bleijerveld, die er onze aandacht voor vroeg, op de website Supermacht. Het totale bericht is op de website te lezen.
Op dit moment wordt er in de politiek overlegd over een Gedragscode die zou moeten voorkomen dat leveranciers moeten werken tegen kortingen die ze niet vol kunnen houden. Het stuk stelt de vraag of zo'n code gaat werken en suggereert dat de grootte van de afnemer altijd in zijn voordeel zal uitwerken. Leveranciers van m.n. huismerken en versproducten zijn immers vrijwel altijd aanmerkelijk kleiner en afhankelijker dan supermarktketens. De facto gaat de vraag dus over een politieke wens: kleine winkels en kleinere leveranciers moeten kunnen blijven bestaan omdat ze ons leven verrijken. Zorgen we daar niet voor dan ontstaat naast grote retailers een handjevol grote toeleveranciers.
De vraag is wiens probleem dat is: dat van de supermarkt of dat van de consument? Als het dat van de consument is - en daar lijkt het op - dan is de gedragscode noch de uitdaging noch het probleem. De kleinere producent en winkelier zullen de consument meer waarde moeten leveren dan de super. Als ze dat niet overtuigend kunnen, redden ze het niet. Tenzij we het een overheidstaak vinden om economisch onhaalbaar aanbod geholpen in de benen te houden. Dat leidt tot de kernvraag waar dit alles om draait: welke redenen zouden we daar maatschappelijk voor kunnen verzinnen? Kunnen we die niet verzinnen, dan moet geconstateerd worden dat de bakker te dom is om zich een verdedigbare marktpositie te verwerven.
Fotocredits: Reeperbahn, uitsnede, Rauter25
Dit artikel afdrukken
De toenemende concurrentiedruk tussen leveranciers en de sterke onderhandelingspositie van supermarkten en inkoopcentrales pakken slecht uit voor de werkers."
Dat schrijft Rob Bleijerveld, die er onze aandacht voor vroeg, op de website Supermacht. Het totale bericht is op de website te lezen.
Op dit moment wordt er in de politiek overlegd over een Gedragscode die zou moeten voorkomen dat leveranciers moeten werken tegen kortingen die ze niet vol kunnen houden. Het stuk stelt de vraag of zo'n code gaat werken en suggereert dat de grootte van de afnemer altijd in zijn voordeel zal uitwerken. Leveranciers van m.n. huismerken en versproducten zijn immers vrijwel altijd aanmerkelijk kleiner en afhankelijker dan supermarktketens. De facto gaat de vraag dus over een politieke wens: kleine winkels en kleinere leveranciers moeten kunnen blijven bestaan omdat ze ons leven verrijken. Zorgen we daar niet voor dan ontstaat naast grote retailers een handjevol grote toeleveranciers.
De vraag is wiens probleem dat is: dat van de supermarkt of dat van de consument? Als het dat van de consument is - en daar lijkt het op - dan is de gedragscode noch de uitdaging noch het probleem. De kleinere producent en winkelier zullen de consument meer waarde moeten leveren dan de super. Als ze dat niet overtuigend kunnen, redden ze het niet. Tenzij we het een overheidstaak vinden om economisch onhaalbaar aanbod geholpen in de benen te houden. Dat leidt tot de kernvraag waar dit alles om draait: welke redenen zouden we daar maatschappelijk voor kunnen verzinnen? Kunnen we die niet verzinnen, dan moet geconstateerd worden dat de bakker te dom is om zich een verdedigbare marktpositie te verwerven.
Fotocredits: Reeperbahn, uitsnede, Rauter25
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Brood van de Lidl is niet lekker. Als je je als leverancier niet kunt onderscheiden in kwalitatief opzicht en je je ook niet onderscheid door dicht bij je klant of de consument te staan, dan blijft alleen concurreren op prijs over.
Wat ik me trouwens afvraag: volgens onderzoek van de Consumentenbond zijn de groenten van de Lidl kwalitatief het beste vergeleken met de andere supermarkten in Nederland. Zijn die groenten dan toevallig het beste en ook het goedkoopst qua inkoop? Is het bij de andere supermarkten zo slecht gesteld? Of is het puur marketing, dat de Lidl bereid is meer uit te geven aan 1 (marketinggevoelige) productgroep, om meer mensen naar de winkel te krijgen? Of willen consumenten op groenten niet besparen? Of..?
In ieder geval: zou de bakker niet eenzelfde positie hebben kunnen verwerven?
Ik ben best wel benieuwd naar het antwoord van insiders hierop
Ik zou het niet weten, ik eet geen brood en voor mijn man haal ik het altijd bij Klootwijk, die heeft 2 soorten die hij wel lekker vndt vergeleken met al het overige wat te koop is.
Katja, de groenten van discounters zijn uitstekend en niet anders dan in andere supers. Ze zijn zo uitstekend omdat ze goedkoper zijn. Daarom vliegen ze de winkel uit en zijn ze verser. Let maar eens op de snijvlakken van bijv. de kolen of sla. Lidl betaalt er dezelfde prijs voor als de Jumbo, maar verkoop ze minder duur omdat ze er een andere margemix op na houden. Dat is moeilijk woord voor het gebruik van lokkertjes die verlieslatend zijn en andere producten die je dan ook meeneemt. Bij 'gewone' supers moeten m.n. de vleeswaar, verse groenten en gesneden groenten het verlies op het te goedkope bier en waspoeder goed maken. Lidl doet dus juist niet wat je verwacht. Het houdt alle prijzen laag.
Maar zo komen we natuurlijk niet tot het antwoord op de door de redactie gestelde vraag: waarom zouden we winkels en leveranciers in de benen houden die zelf geen marktpositie weten te pakken?