Vandaag beginnen de gesprekken over het Landbouwakkoord dat minister Piet Adema wil sluiten. Voorzitter Roy Meijer van het Nederlands Agrarisch Jongeren Kontakt (NAJK) maakt voorafgaand aan de gesprekken over het akkoord duidelijk waar hij het over wil hebben. Geen detailgeneuzel, maar lange strategische lijnen vanuit een gezamenlijke visie en praktische antwoorden op een aantal cruciale vragen. Blijven die lijnen, visie en antwoorden uit dan ziet hij weinig toekomst voor jonge boeren.
Op vrijdag 26 november kwam minister Piet Adema met zijn landbouwbrief. Hierin kondigde hij aan dat hij wil werken aan een landbouwakkoord dat hij wil sluiten met een hoofdtafel waaraan de belangrijkste bestuurlijke vertegenwoordigers het gesprek voeren, ook vanuit de boerenstand. Ook wij jonge boeren en tuinders zijn gevraagd om plaats te nemen. Dat gaan we doen, maar we gaan niet muggenziften.
Kaderstellend voor aanstaande ruilverkaveling
Inmiddels twee maanden geleden kwam de redder van het politieke midden, Johan Remkes, met zijn advies Wat kan wel. In zijn rapport, maar vooral in zijn optredens wist hij feilloos te raken waar politiek Den Haag het platteland was kwijtgeraakt en mogelijk, niet meer terug zou vinden. Hij stelde voor om een landbouwakkoord te sluiten dat generieke kaders voor de toekomst van de landbouw definieert. Die moeten op hun beurt kaderstellend zijn voor de puzzelopgave in het Nationaal Plan Landelijk Gebied (NPLG), de grootste ruilverkaveling van onze tijd in Nederland.
Op de dag waarop Remkes zijn advies presenteerde schreef ik in Trouw een opinie van min of meer gelijke strekking. De overheid, de voedselketen en jonge boeren en tuinders moeten een gedeelde visie ontwikkelen van waaruit ze de kernvraag voor de keten als economische sector kunnen beantwoorden: wat zijn de functie en meerwaarde van onze land- en tuinbouw op wereldwijde, Europese, nationale en regionale schaal, zowel nu als in 2040?
Dat antwoord is nodig om de samenleving mee te nemen naar wat ondernemers nodig hebben om ook na de grootste ruilverkaveling uit onze geschiedenis hun bijdrage te leveren aan de Nederlandse economie en het Nederlandse landschap.
Als we niet tot een gezamenlijke visie komen, dan betekent dit dat onze sector geen bestaansrecht meer heeft. Een landbouwakkoord is dan zinloos. Jonge boeren en tuinders hebben een gezamenlijke strategie met lange lijnen naar de toekomst nodig tussen hen, de voedselketen en de overheid, zodat zij met vertrouwen en passie hun bedrijven door kunnen ontwikkelen.
De hoofdtafel moet gaan definiëren hoe de weg naar die gezamenlijke visie ingezet kan worden. Ik zet een vijftal vragen op het menu:
1. Wat hebben we nodig om geld te blijven verdienen, zodat we de gezamenlijke opgestelde visie kunnen realiseren?
2. Hoeveel grond hebben we nodig om onze gezamenlijke visie te realiseren en hoe komen we hieraan?
3. Hoe borgen we juridische zekerheid voor onze boeren en tuinders, zodat onze bedrijven ook vergunningstechnisch bestaanszekerheid krijgen en houden?
4. Hoe versnellen we in hoog tempo duurzamere productie, zodat we onze bijdrage aan de maatschappelijk gestelde opgaves beter kunnen realiseren en onze concurrentiepositie in de wereld als koploper doorontwikkelen?
5. Hoe zorgen we dat de Nederlandse land- en tuinbouw aantrekkelijk blijft om in te werken en ondernemen, gezien het geringe aantal bedrijfsopvolgers en aanstormende jonge arbeidskrachten?
Met antwoorden op die vragen zetten we stappen. Ze bieden het duidelijke kader om de discussie over de hernieuwde ruimtelijke ordening van Nederland zinvol te voeren met andere sectoren. Wanneer het akkoord enkel gaat over detailvoorschriften op het boerenerf om milieudoelen te halen, dan zijn we aan het muggenziften in plaats van het schetsen van lange strategische lijnen met de bijbehorende uitvoeringsacties van iedere partij binnen een structuur die dit mogelijk maakt. Zonde van onze tijd en niet in lijn met Remkes. Als het daar niettemin op uitdraait, weten wij jonge boeren en tuinders hoe laat het is, namelijk te laat!
Dit artikel afdrukken
Kaderstellend voor aanstaande ruilverkaveling
Inmiddels twee maanden geleden kwam de redder van het politieke midden, Johan Remkes, met zijn advies Wat kan wel. In zijn rapport, maar vooral in zijn optredens wist hij feilloos te raken waar politiek Den Haag het platteland was kwijtgeraakt en mogelijk, niet meer terug zou vinden. Hij stelde voor om een landbouwakkoord te sluiten dat generieke kaders voor de toekomst van de landbouw definieert. Die moeten op hun beurt kaderstellend zijn voor de puzzelopgave in het Nationaal Plan Landelijk Gebied (NPLG), de grootste ruilverkaveling van onze tijd in Nederland.
Op de dag waarop Remkes zijn advies presenteerde schreef ik in Trouw een opinie van min of meer gelijke strekking. De overheid, de voedselketen en jonge boeren en tuinders moeten een gedeelde visie ontwikkelen van waaruit ze de kernvraag voor de keten als economische sector kunnen beantwoorden: wat zijn de functie en meerwaarde van onze land- en tuinbouw op wereldwijde, Europese, nationale en regionale schaal, zowel nu als in 2040?
Dat antwoord is nodig om de samenleving mee te nemen naar wat ondernemers nodig hebben om ook na de grootste ruilverkaveling uit onze geschiedenis hun bijdrage te leveren aan de Nederlandse economie en het Nederlandse landschap.
Als we niet tot een gezamenlijke visie komen, dan betekent dit dat onze sector geen bestaansrecht meer heeftHet landbouwakkoord moet allereerst antwoord geven op de door mij hierboven gestelde vraag. De gezamenlijke visie die daaruit voortvloeit, moet jonge boeren en tuinders weer trots maken op hun werk. We willen niet langer het gevoel hebben dat we het afvoerputje voor alle problemen van dit kabinet en de politiek zijn.
Als we niet tot een gezamenlijke visie komen, dan betekent dit dat onze sector geen bestaansrecht meer heeft. Een landbouwakkoord is dan zinloos. Jonge boeren en tuinders hebben een gezamenlijke strategie met lange lijnen naar de toekomst nodig tussen hen, de voedselketen en de overheid, zodat zij met vertrouwen en passie hun bedrijven door kunnen ontwikkelen.
De hoofdtafel moet gaan definiëren hoe de weg naar die gezamenlijke visie ingezet kan worden. Ik zet een vijftal vragen op het menu:
1. Wat hebben we nodig om geld te blijven verdienen, zodat we de gezamenlijke opgestelde visie kunnen realiseren?
2. Hoeveel grond hebben we nodig om onze gezamenlijke visie te realiseren en hoe komen we hieraan?
3. Hoe borgen we juridische zekerheid voor onze boeren en tuinders, zodat onze bedrijven ook vergunningstechnisch bestaanszekerheid krijgen en houden?
4. Hoe versnellen we in hoog tempo duurzamere productie, zodat we onze bijdrage aan de maatschappelijk gestelde opgaves beter kunnen realiseren en onze concurrentiepositie in de wereld als koploper doorontwikkelen?
5. Hoe zorgen we dat de Nederlandse land- en tuinbouw aantrekkelijk blijft om in te werken en ondernemen, gezien het geringe aantal bedrijfsopvolgers en aanstormende jonge arbeidskrachten?
Met antwoorden op die vragen zetten we stappen. Ze bieden het duidelijke kader om de discussie over de hernieuwde ruimtelijke ordening van Nederland zinvol te voeren met andere sectoren. Wanneer het akkoord enkel gaat over detailvoorschriften op het boerenerf om milieudoelen te halen, dan zijn we aan het muggenziften in plaats van het schetsen van lange strategische lijnen met de bijbehorende uitvoeringsacties van iedere partij binnen een structuur die dit mogelijk maakt. Zonde van onze tijd en niet in lijn met Remkes. Als het daar niettemin op uitdraait, weten wij jonge boeren en tuinders hoe laat het is, namelijk te laat!
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Goede vragen, hele goede vragen. Als je heldere uitgangspunten / doelstellingen formuleert, dan kun je de uitwerking, de manier waarop je de doelstellingen kunt halen redelijk snel invullen?
Daar hebben we de WUR en de Krijn Poppes voor?
Als je meteen over oplossingen gaan bakkeleien, dan verzand je, je komt geen steek verder?
Ach ja laten we over hoofdlijnen praten, die 'details' waardoor we hier zitten doen er niet toe.
#1 en Poppe de contouren laten maken? kom op zeg laat hij eerst rapport 'rurale gronden' eens rectificeren dit rapport is baarlijke nonsens en één van de redenen dat het praatvolk daar aan tafel zit.
- Aerius leugens en daaruit opgemaakte rapporten
- KRW leugens en daaruit opgemaakte rapporten
- KDW nonsens en daaruit opgemaakt 'monitoring'
Waar zijn 'Poppe' en co. in de discussie die Nico losmaakt; https://www.foodlog.nl/artikel/rockwool-laat-de-verstandsverbijstering-rond-stikstof-zien/allcomments/#comment-320834
Juist ja; nergens:...... wegduiken als de feiten boven tafel komen net als JV en VW
Maar laten we over hoofdlijnen praten, genoemde details doen niet ter zake.....
Gewoon ruilverkavelen, dan zien we nadien nog wel een keer waarom ook al weer.
René, een landbouwakkoord moet - lijkt mij - over de economie gaan: wat willen we als taak in de samenleving, welke ruimte moeten we daarvoor maken (lees: 'welke vuile handen vinden we gelegitimeerd?'), en hoe wordt dat financieel haalbaar?
Waar jij het over hebt, behoort tot een stikstofakkoord. Dat noemen we niet zo, maar is de klus van minister Van der Wal.
De pest is dat die twee dingen steeds maar niet ontward worden. Ik vind dat Meijer volkomen gelijk heeft door de goeie vragen te stellen en niet meteen iedereen weer tegen zich in het harnas te jagen door meteen de antwoorden te geven. Dat gebeurt al 30 jaar .... met als resultaat waar jij je zo tegen verzet.
Leg me uit wat ik verkeerd zie als ik de situatie zo presenteer.
Een sector, van redelijk formaat, waar geld valt te verdienen, passend binnen de lijnen van de toekomst (milieu en wetgeving). Wat ook wel tot uiting zal komen in de concurrentiepositie. In de top van de markt, althans dat lijkt me het doel. Aantrekkelijk genoeg om in te werken en te ondernemen.
Mijn vraag: hoe ver staan we hier van af?
Dick dat kan pas als die leugens waar we dus al 30 jr mee zitten, van tafel gaan.
Leugens die zo zijn vastgeroest dat je ze bijna zou geloven en daardoor alvast een 'akkoord' gaat sluiten.
Laten we de akte alvast passeren, dat de fundering niet deugt vertel ik je later.....
Hypotheek al rond of betaal je cash?
Akkoord?
Geneuzel van 2 ministers of betergezegd tactiek van 2 ministers moet je niet in trappen.
De ene makelaar verteld net als de andere dat het huis ok is en beide hebben ze de provisie binnen.
duidelijk?
Wat willen we en hoe wordt dat haalbaar; een goed huis zonder gebreken.
Hoe dom kun je zijn om dit doortrapte toneelstuk niet te doorzien, LNV werkt de ruilverkaveling alvast uit om 'redenen' uit het stikstof akkoord en die domme boertjes doen een voorstel om een 'landbouwakkoord' te maken.
Tijdens het landbouwakkoord mogen we niet op deze details ingaan en vervolgens worden de hoofdzaken EERST besproken (de leveringsakte dus)
Onzin en onzinnig om hierover te praten, je gaat nog niet eens kijken bij zo'n huis