Daar hadden we het over toen afgelopen week Vrumona bekend maakte in knel te zitten in AH's superinkoperstang.
Vorige week schoot ik uit m'n slof toen bekend werd dat AH binnenkort in eigen dierwelzijnsvlees gaat. In het zogenaamde middensegment, zeg maar Volwaard als het om kip gaat en Milieukeur in varkens.
Of ik wel zo fel moest zijn, werd me meteen gevraagd. Het was immers goed voor de beesten. Ook al had AH Volwaard jarenlang alleen voor de goede sier op de schappen, nu zou het toch ontegenzeggelijk beter worden voor de dieren. Jazeker. Dat valt niet te ontkennen. Maar, schreef ik, wat ook niet te ontkennen valt is het feit dat AH iedere verdere verbetering verder gaat ophouden. Het pikt ff gauw in, wat een paar moedige pioneers tegen de dwaze oppositie van Wakkere Dieren en hun concurrenten toch probeerden. De supermacht die AH uitoefent tegen Vrumona, zal het straks ook uitoefenen tegen Volwaard die gedwongen wordt om onder huismerk te gaan leveren. Volwaard is het afgelopen jaar door zijn nieuwe eigenaar, grootslachter Plukon, al wat uitgekleed. Het slachten gebeurt al anders. De verpakking is al aangepast.
Het moet allemaal goedkoper. Niet beter. Nog steeds is alleen de goede sier mooi zat, al worden de beesten er beter van. Plukon, hofleverancier van AH, verkoop zijn volume uit aan Albert Heijn. Wanneer straks ergens in Europa een Volwaard-achtig concept ontstaat - en dat is meer dan een denkbeeldig risico, want de geruchten gaan al - wordt Plukon straks uitgespeeld tegen die leverancier. Precies zoals AH het deed met Flevosap.
Gevolg? Er komt geen verder doorontwikkeling van dierwelzijn, maar een verdere beknibbeling daarop. Maar het imago en die mooie Dierenbeschermings-
ster blijven. De beweging naar een betere toekomst is weer voor minstens een decennium afgeremd.
Iemand uit boerenkring met een goeie neus voor nep en echt, stuurde me deze week een artikel over het welzijnsvlees van Albert Heijn. Het is niet van gisteren. Zelfs niet van eergisteren. Het is al van meer dan 10 jaar geleden. "AH wil alleen nog verantwoord varkensvlees in schap" kopte Trouw op 30 mei 1998. Er zouden afspraken gemaakt zijn met
Vrijdagmiddag werd bekend dat AH met een nieuw huismerk komt. Puur & Eerlijk gaat het heten. Het was nog niet bekend of m'n mailbox stroomde vol: hoezo puur & eerlijk?
Nou reken maar, huismerk diervriendelijk vlees wordt de pure eerlijkheid zelve. De vermoorde onschuld van AH die het zo goed doet bij zijn klanten, die dol zijn op dat bedrijf dat ze als goed en maatschappelijk verantwoord beschouwen. AH is geen supermarkt maar een supermacht. Het heeft zelfs geen concurrenten meer en speelt god zelf. Wat AH behaagt gebeurt. Ik hoop dat Plukon nog even goed nadenkt, want straks heet Volwaard Flevosap. Maar misschien gaat AH te ver, zoals donderdag op molblog bleek. De goedmoedige sympathie van het consumentenleger begint te keren.
Onderwijl kletsen het bedrijf en de borrelcircuit duurzaamheidslieden nog gezellig verder. Dezelfde boerenman stuurde me een link. De sluwe 'corporate lawyer' Peter Wakkie van AH moeder Ahold staat binnenkort de duurzame passie te preken op een mooi congresje in gezellig ons-kent-ons Wassenaar. Boer pas op je kippen. Nee niet Dick Boer. Dat is die andere vos, de baas van Albert Heijn die beslist wat we eten. Daar heeft Wakkie niet eens verstand van.
Geen ruimte laten voor eerlijke initiatieven, iedereen uitspelen, iedereen uitknijpen en er zelf uitstekend van leven. Da's puur & eerlijk volgens de enige echte supermacht. Hoogste tijd dat meneer en mevrouw consument hun middelvinger in de lucht steken.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
A-(huis)merken, begonnen als ‘private-label’, zetten per definitie de winst van een fabrikant onder druk. Produceren voor een het ‘private label’ van AH kan omzetvergrotend voor een fabrikant werken, maar juist de extreme prijsdruk op het te produceren private label, vermindert de mogelijkheid om flexibel met de verkoopprijs van het ‘brand label’ om te gaan.
Met andere woorden: als 40% van de productie zonder label de deur uit gaat tegen een rock bottom prijs, dan kun je niet meer flexibel opereren met de andere 60% productie.
Het blijft een keuze die een fabrikant zelf moet maken. Omzetvergroting op basis van grote afhankelijkheid levert bijna altijd problemen.
Samen rond tafel zitten en AH in de tang nemen kan wel, maar mag niet. Dan krijg je problemen met de Nma. Maar omgekeerd zou de Nma veel harder moeten optreden tegen een machtsconcentratie als Albert Heijn , die nu (maart 2009) Met 824 filialen een marktaandeel van 31,3% heeft.
Misschien moet Smit Kroes op haar oude dag de boel maar bij de Nma aansturen.
Typerend is, dat bv in de sector petrochemie/offshore, een leverancier of contractor tijdens een serieuze prequalification procedure de samenstelling van zijn omzet moet duidelijk maken. Waarom ? Stel dat door grote orders van een internationale olieboer hun aandeel in jouw omzet meer dan 30% bedraagt, dan zien ze terecht hun opdrachtgrootte als een aantasting van je onafhankelijkheid als producent/leverancier. Ze willen sterke partners, zeker omdat de technologie hoogwaardig is en veiligheid en betrouwbaarheid essentieel zijn, en veelal back-to-back qua aansprakelijkheid wordt gewerkt.
Daar heeft gekke Appie geen last van. Tot er misschien eens een gezondheidsschandaal opdoemt met navenante claims. Dat valt dus op bij AH. Het is géén bedrijf dat uit is op een sterke positie met partnerships die back-to-back mee gaan in economische slechtere tijden, maar wekt de indruk op een haast Machiavelliaanse wijze met een ‘divide et impera’ politiek leveranciers met hun eigen ‘private label , of een ‘private label’ van concurrenten (*) te misbruiken voor winstoptimalisatie.
Business ethics spelen daarbij in de Ahold groep al sinds lang geen rol meer. Daarvan getuigen de rechtszaken in de VS en Nederland in het recente verleden.
Het wachten is op een verder wakker worden van Europa en de Belgen en Fransen een markt zien voor hun formules. De Duitsers zijn er al.
(*) Het is een bekend gegeven, dat wanneer een sterk merk als D.E. (is maar een voorbeeld) wordt uitgenodigd zijn product als ‘private label’ aan te leveren (huismerk), op het moment, dat de consument zegt “Ik proef/zie geen verschil meer”, het voor AH (ook voorbeeld) de tijd wordt andere, nog goedkopere leveranciers te zoeken, onder voorwaarde dat die de kwaliteit van het zogenaamde ‘eigen’ (!) huismerk leveren, en dan heeft D.E. het nakijken. Het is aan de intelligentie van de huismerkfabrikant om veiligheden in te bouwen, zoals b.v. een gedeponeerde receptuur, beperkte aansprakelijkheid etc. etc. Private labeling is ook juridisch een complexe materie. De vraag is of de AH-leveranciers dat voldoende onder controle hebben. Misschien wel, misschien niet.
Ik ben in bovenstaande nogal scherp op duurzaam kletsen door mensen die verstand van geld en juridische constructies hebben. Ze lijken ongenuanceerd. Het is goed dat te plaatsen in het licht van de opmerkingen over kennis van producten en de processen waaruit ze resulteren zoals ik die van de week maakte.
Guillaume, mevr. Kroes (ze is al eeuwen geleden gescheiden van dhr. Kroes) zou daar zeker goed aan doen. Het percentage van nog geen 32% wat je daar noemt, ligt in werkelijkheid op ca. 35%. AH trukeert dat percentage - ze hebben franchisers niet meegenomen, want dat zijn immers geen eigen winkels - om uit de klauwen van Kroes te blijven.
Er zijn retailwatchers met veel verstand van zaken die voorspellen dat AH met gemak op 40% van de markt zal uitkomen. Precies vanwege wat hierboven staat: het bedrijf brengt een dermate veel groter volume op de been als zijn concurrenten dat die niet anders kunnen dan fuseren om zich tegen AH op te stellen. En dat doen ze niet. Het zou ook niet goed zijn, omdat het zou resulteren in nog minder aandacht voor de belangen van consumenten. Nu al zijn de supers uitsluitend met elkaar bezig. In zo'n fusie-scenario zou dat alleen maar verhevigen.
Ook zouden ze creatiever kunnen zijn en een pact sluiten met de Vrumona's en andere leveranciers, zoals ik vrijdag suggereerde. Een steeds groter volume en een uitgeholde marge zijn immers minder aantrekkelijk dan een kleiner volume (wat overigens niet eens hoeft) en een betere marge. Kennelijk ontbreekt het hen aan creativiteit, cq. zien de andere retailers en hun leveranciers niet dat via een positief uitgespeeld prisoner's dilemma de macht van AH kunnen breken. In die zin zou Kroes dus niets hoeven te doen.
'Gekke Appie', zeg je. Nee, dat ben ik niet eens. Onder Verhoeven ging Ahold bijna kopje onder. Toevallig zat ik die middag met een stel bankiers aan tafel. Ik zei toen dat AH er nog meer kracht door zou ontwikkelen dan het al had. AH is een uitstekend bedrijf dat uitstekend geleid wordt, zowel financieel als strategisch. Het probleem is dat het zo goed is, dat het te goed is geworden. Het bedrijf is er niet meer voor z'n klanten. De klanten zijn er voor het bedrijf.
Het is ongelofelijk knap als je dat kunt bereiken. Het is ook ongelofelijk gevaarlijk.
Gelukkig is Nederland maar een klein landje.
Mijnheer Smit, zal je bedoelen, Dick ;-)
Je schrijft dat de consument de middelvinger omhoog moet steken. Nu, ik doe graag mee. Ik vrees alleen dat de marketing-verhalen op Foodlog boven de pet gaan van de 'gemiddelde' consument, die verlangend uit kijkt naar de nieuwste editie van Allerhande.
Het begon eens met een stel ijsbergsla-telers -ik meen al 25 jaar geleden - die hun veilplicht verruilden voor een contract met de grootgrutter. Ook toen wist iedereen in tuinbouwland welke kant het op zou gaan. Lever je nooit met je volledige omzet over aan AH. Toch gebeurde het. De rest van het verhaal ken je. De veilingklok verdween. Producenten zouden hun krachten bundelen en één grote, machtige afzetorganisatie opzetten: The Greenery. Ik hoef jou niet te vertellen hoe sterk deze organisatie vandaag is.
De relatief kleine producenten van groenten en fruit lukt het niet hun verdeeldheid opzij te zetten om een groter doel te dienen. Dus wat aan leverancierszijde niet lukt, moet dan maar aan afnemerszijde?
De bezoekers van de Libelle zomerweek durven niet eens hun middelvinger omhoog te steken. En dat is toch de grootste groep die dagelijks AH bezoekt. Dick, hoe wil je in vredesnaam het tij keren?
Pieternel,
Ik ben bang dat de consument het tij niet kan keren. En wij ook niet. Dat moet het tot op zeker hoogte het gecontroleerde (NMa) vrije marktmechanisme (met andere supers) doen. En als dat niet lukt, en Ahold tot een monsterconstructie komt met ander Europeese super supers, dan wordt dat een regringszaak of een zaak voor de betreffende Eurocommissaris. Een te grote geconcentreerde private controle over de voedselvoorziening is, met de woorden van Dick, ongelofelijk gevaarlijk. Voor productiemethoden, kwaliteit en bestedingsafhankelijkheid van een bevolking. Voor de goede orde: ik ben niet voor eenzijdige staatscontrole, mocht iemand dat concluderen, maar ik zie juist geen verschil tussen een eenzijdige staatscontrole op voedseldistributie of een controle op distributie door een staat (AH) in een staat. Vergelijk het Intel of Microsoft.
In dit soort discussies blijft - naar mijn gevoel - altijd weer onbenoemd waar het werkelijk om draait. Is het interessant of AH erg machtig is? Ik gun het z'n macht van harte.
Is het interessant of het veel verdient? Ik gun het z'n rendement. Is het interessant of consumenten zo suf zijn om in de fuik te lopen? Nee, zelfs dat niet. Ze zijn er nl. niet ongelukkig door. AH heeft er hard, keihard zelfs, voor gewerkt om zover te komen. En het is uitstekend gelukt.
Waarom dan toch deze toon? Waarom voelt wat ik hierboven schreef als logisch en terecht?