Twee verhalen van het streekfront. Het eerste gaat al een tijdje door de markt. Een van Neerland's' eerste succesvolle 'streekprodukten' is door Albert Heijn de nek omgedraaid. Flink mishandeld in ieder geval. Dat leuke, door zijn troebelheid onderscheidende Flevosap moet voortaan Boomgaardsap naast zich dulden. Dat sap is 2 dubbeltjes goedkoper en kost € 1,15 in plaats van de € 1,35 van Flevo. AH appelsap kost € 0,79.

Waarom is dat nou zo zuur?

Albert laat Flevo 'troebelsap' aan de consument verkopen. Zodra dat lukt - hoera, want het product ligt in prijs ver boven het gewone sap - pikt AH het terug onder een eigen merk. Veel duurder dan gewoon sap, maar goedkoper dan wat je inmiddels bent gaan willen en (bijna) even goed. Daar sta je dan als Flevo die z'n productie-apparaat heeft uitgebreid om op dat schap te mogen en door te groeien. Speciaal voor en op verzoek van de grootgrutter die nu opeens z'n eigen troebele sapje laat bottelen bij een Belgisch bedrijf dat er appels uit Polen in stopt, al moet je denken dat Boomgaardsap twee boerderijen verder uit de Flevopolder komt. We hopen dat streekproducenten en streekmerkenmakers voortaan goed opletten. De super gebruikt je om je buiten de markt te prijzen en zichzelf erin. Ze hebben eerst een zgn. referentieproduct nodig

Het tweede verhaal gaat over een streekproductenmaker die Poolse aardbeien in een potje doet en ze hier onder de rivieren verkoopt onder verschillende streeknamen, w.o. "Brabants Genot". Nou schijnt er ook rietsuiker in te zitten. Helaas hebben ze in Brabant alleen suikerbieten. Geen riet.

Belazert dus de super z'n leverancier, de leverancier belazert z'n klant, jou als consument. De super, zo blijkt in het geval van Flevosap, vindt dat prima, zo lang het maar verkoopt.

Dat wordt nog wat. Huismerkstreken uit alle windstreken als het maar uit Polen komt.

Rotstreken, dat zijn het.
Dit artikel afdrukken