Een Noord-Koreaanse sergeant liep over naar Zuid-Korea. Vele media melden de parasieten in zijn darmen. De Zuid-Koreaanse arts die zijn leven redde, reageerde geschokt. Het geval is interessant als voorbeeld van de essentie van een landbouw zonder kunstmest.
Afgelopen maandag vluchtte een sergeant van het Noord-Koreaanse leger naar Zuid-Korea. Hij werd neergeschoten bij het oversteken van de gedemilitariseerde zone tussen beide landen en raakte daarbij zwaar gewond. Op de operatietafel bleek dat zijn ingewanden tientallen parasitaire wormen bevatten, waaronder eentje van 27 centimeter lang.
"In mijn twintigjarige carrière heb ik zoiets alleen nog maar in mijn handboeken gezien", reageert chirurg Lee Cook-jong.
VRT noteert: De parasieten en de maïskorrels die de chirurg in de overloper zijn maag vond, kunnen inzicht geven in de voedselsituatie van het geïsoleerde land Noord-Korea. Wegens een gebrek aan kunstmest en vee bemesten de Noord-Koreanen de akkers met menselijke uitwerpselen. Als de geteelde groenten daarna ongekookt gegeten worden, dan kunnen de parasieten makkelijk in de mens geraken. Maïs, dat ook goedkoper is dan rijst, is een graan dat meer Noord-Koreanen eten sinds de grote droogte in hun land.
Het is een interessant voorbeeld van een biologisch, dat wil zeggen zonder mest van elders functionerend landbouwsysteem. Te verwachten valt dat de soldaat zo optimaal mogelijk is gevoed omdat hij een grensbewaker was. Noord-Korea heeft een schrale landbouw omdat het land te weinig deviezen heeft en geen kunstmest of andere bodemverrijkende stoffen kan aankopen. Daarom moet ook de recyclering van menselijke mest zo optimaal mogelijk worden ingezet om voedsel te produceren in het land. Zelfs in de dictatuur Noord-Korea blijkt echt biologische landbouw ingewikkeld om te realiseren. Die conclusie mag terecht getrokken worden.
WAARSCHUWING (toegevoegd 19/11, 9:00 uur): dit is een artikel in de stijl van De Speld. Het houdt serieus de spiegel voor. Op Foodlog is de laatste weken veel gegaan over biologische landbouw die de wereld wel of niet zou kunnen voeden. De discussie daarover wordt erg vanuit 'het kan' en 'het moet kunnen' gevoerd. Noord-Korea is in de recente geschiedenis een interessant voorbeeld van een landbouw die het in beginsel moet stellen zonder mest van buitenaf. Dat is immers de essentie van biologisch, al is die essentie zelfs uit de certificeringsprogramma's verdwenen en mag gangbare (met kunstmest gemaakte) mest worden aangevoerd.
Aan het nieuws zoals de media het brachten voegde ik niets toe, behalve het woord 'biologisch' in de betekenis die ik zojuist aangaf. De Noord-Koreaanse samenleving is wel degelijk een goede praktijkcase om te bestuderen hoe praktisch bruikbaar het type scenario's is dat afgelopen week door de Zwitserse onderzoeker Dr. Adrian Müller van het FiBL werd gepubliceerd. Ze zouden 'comprehensive' zijn, in die zin dat zowel productie als consumptie zijn meegenomen. Menselijke organistievormen en politieke keuzeprocessen (mate van individuele vrijheid, verdeling en herverdeling van welvaart) zijn er niet in meegenomen.
Müllers scenario's zouden laten zien dat de mensheid grotendeels biologisch kan worden gevoed als we inschikken. Een mengvorm met kunstmest en een forse reductie van vleesconsumptie is denkbaar, als de CO2 uitstoot maar wordt geminimaliseerd; de keerzijde van een dergelijk beleid is het opofferen van veel extra natuur.
Het bovenstaande bericht over Noord-Korea jokt expres in koor met de media. Noord-Korea gebruikt wel degelijk kunstmest; bij extreme schaarste importeert het kunstmest omdat het die zelf wegens energieschaarste niet kan maken.
De Speld-ironie van de oorspronkelijke tekst strekt zich niet uit tot de gedachte dat Noord-Korea een modern samenlevingsexperiment is waarin een rationale landbouw volgens de Müller-scenario's zo goed mogelijk in menselijke organisatievormen is geïmplementeerd op basis van de beschikbare kennis en technologie. Het land is een dictatuur en kan dan ook het agronomische systeem maximaal sturen. Importen van zowel (chemisch samengestelde) meststoffen, maximale recyclering en importen van voedsel blijken nodig om de groeiende bevolking te voeden en met tegenvallende weeromstandigheden om te gaan.
NB: uiteraard zorgt niet alleen mensenmest voor wormen. Dat Noord-Korea mensenmest gebruikt, net zoals dat in niet op geldeconomieën draaiende rurale gemeenschappen in andere delen van de wereld ook nog altijd gebeurt, staat echter vast. De reden waarom ook. Het land moet zichzelf echt maximaal autonoom zien te redden. Dat moet de wereld ook als hij voornamelijk overschakelt op biologisch en berekent dat het kan. Er is geen enkele reden om te denken dat het Noord-Koreaanse regime er niet voortdurend alles aan doet om zijn bevolking zo goed mogelijk te voeden, ook al gaat de glorie van de staat voor de rechten van individuele onderdanen. Het land gebruikt zelfs zware diplomatieke chantage en oefent permanente militaire dreiging uit om zijn behoeften gerealiseerd te krijgen.
Dit artikel afdrukken
"In mijn twintigjarige carrière heb ik zoiets alleen nog maar in mijn handboeken gezien", reageert chirurg Lee Cook-jong.
VRT noteert: De parasieten en de maïskorrels die de chirurg in de overloper zijn maag vond, kunnen inzicht geven in de voedselsituatie van het geïsoleerde land Noord-Korea. Wegens een gebrek aan kunstmest en vee bemesten de Noord-Koreanen de akkers met menselijke uitwerpselen. Als de geteelde groenten daarna ongekookt gegeten worden, dan kunnen de parasieten makkelijk in de mens geraken. Maïs, dat ook goedkoper is dan rijst, is een graan dat meer Noord-Koreanen eten sinds de grote droogte in hun land.
Het is een interessant voorbeeld van een biologisch, dat wil zeggen zonder mest van elders functionerend landbouwsysteem. Te verwachten valt dat de soldaat zo optimaal mogelijk is gevoed omdat hij een grensbewaker was. Noord-Korea heeft een schrale landbouw omdat het land te weinig deviezen heeft en geen kunstmest of andere bodemverrijkende stoffen kan aankopen. Daarom moet ook de recyclering van menselijke mest zo optimaal mogelijk worden ingezet om voedsel te produceren in het land. Zelfs in de dictatuur Noord-Korea blijkt echt biologische landbouw ingewikkeld om te realiseren. Die conclusie mag terecht getrokken worden.
WAARSCHUWING (toegevoegd 19/11, 9:00 uur): dit is een artikel in de stijl van De Speld. Het houdt serieus de spiegel voor. Op Foodlog is de laatste weken veel gegaan over biologische landbouw die de wereld wel of niet zou kunnen voeden. De discussie daarover wordt erg vanuit 'het kan' en 'het moet kunnen' gevoerd. Noord-Korea is in de recente geschiedenis een interessant voorbeeld van een landbouw die het in beginsel moet stellen zonder mest van buitenaf. Dat is immers de essentie van biologisch, al is die essentie zelfs uit de certificeringsprogramma's verdwenen en mag gangbare (met kunstmest gemaakte) mest worden aangevoerd.
Aan het nieuws zoals de media het brachten voegde ik niets toe, behalve het woord 'biologisch' in de betekenis die ik zojuist aangaf. De Noord-Koreaanse samenleving is wel degelijk een goede praktijkcase om te bestuderen hoe praktisch bruikbaar het type scenario's is dat afgelopen week door de Zwitserse onderzoeker Dr. Adrian Müller van het FiBL werd gepubliceerd. Ze zouden 'comprehensive' zijn, in die zin dat zowel productie als consumptie zijn meegenomen. Menselijke organistievormen en politieke keuzeprocessen (mate van individuele vrijheid, verdeling en herverdeling van welvaart) zijn er niet in meegenomen.
Müllers scenario's zouden laten zien dat de mensheid grotendeels biologisch kan worden gevoed als we inschikken. Een mengvorm met kunstmest en een forse reductie van vleesconsumptie is denkbaar, als de CO2 uitstoot maar wordt geminimaliseerd; de keerzijde van een dergelijk beleid is het opofferen van veel extra natuur.
Het bovenstaande bericht over Noord-Korea jokt expres in koor met de media. Noord-Korea gebruikt wel degelijk kunstmest; bij extreme schaarste importeert het kunstmest omdat het die zelf wegens energieschaarste niet kan maken.
De Speld-ironie van de oorspronkelijke tekst strekt zich niet uit tot de gedachte dat Noord-Korea een modern samenlevingsexperiment is waarin een rationale landbouw volgens de Müller-scenario's zo goed mogelijk in menselijke organisatievormen is geïmplementeerd op basis van de beschikbare kennis en technologie. Het land is een dictatuur en kan dan ook het agronomische systeem maximaal sturen. Importen van zowel (chemisch samengestelde) meststoffen, maximale recyclering en importen van voedsel blijken nodig om de groeiende bevolking te voeden en met tegenvallende weeromstandigheden om te gaan.
NB: uiteraard zorgt niet alleen mensenmest voor wormen. Dat Noord-Korea mensenmest gebruikt, net zoals dat in niet op geldeconomieën draaiende rurale gemeenschappen in andere delen van de wereld ook nog altijd gebeurt, staat echter vast. De reden waarom ook. Het land moet zichzelf echt maximaal autonoom zien te redden. Dat moet de wereld ook als hij voornamelijk overschakelt op biologisch en berekent dat het kan. Er is geen enkele reden om te denken dat het Noord-Koreaanse regime er niet voortdurend alles aan doet om zijn bevolking zo goed mogelijk te voeden, ook al gaat de glorie van de staat voor de rechten van individuele onderdanen. Het land gebruikt zelfs zware diplomatieke chantage en oefent permanente militaire dreiging uit om zijn behoeften gerealiseerd te krijgen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik dacht uit eerdere verhalen begrepen te hebben dat ze in Noord-Korea gras aten:
het gaat daar kennelijk al wat beter: nu eten ze er dus kennelijk zelfs al maïs...
Kim Jong-un eet gezien zijn figuur kennelijk niet biologisch?
Ik lees nu net overigens dat ze in Noord-Korea ook al problemen met Zwarte Piet hebben...
Raar en onsmakelijk, typisch koude-oorlogverhaaltje, en dan ook nog "biologisch" even framen alsof je daar wormen van krijgt...
Niet helemaal het niveau dat ik van Foodlog gewend was.
Wormen kunnen overigens net zo goed in dierlijke mest zitten. Zo kunnen varkens en honden bijvoorbeeld spoelwormen, lintwormen en haakwormen overbrengen.
Als ik verder nog zo vrij mag zijn: Zuid-Korea is geen dictatuur, en, zeker tweemaal:
"optimaal" is eigenlijk al "zo goed mogelijk" genoeg.
Hopelijk kan deze Ötzi ons binnenkort zelf meer vertellen over zijn menu, want er is duidelijk iets niet zo optimaal mogelijk (tautologie of pleonasme?) gegaan . Zelfs ... nou ja, mijn conclusie is dat dit een zwak verhaal is. Misschien wel een goed idee om het humanure handbook te gaan droppen in de dictatuur.
Hee Dick B., je was me net voor :).
Mest steriliseren is een optie? Afdekken en laten broeien bijvoorbeeld. Of met meer energie input in een tank een poosje op 70 graden houden. Gaan de wormen en de eitjes wel dood. Chemische stoffen variërend van cocaïne tot allerlei medicijnen is misschien lastiger. Ook kan een overmaat aan zware metalen bestaan in menselijke mest. Maar dat is ook te regelen?
Overigens: er zijn studies die uitwijzen dat bepaalde wormen/parasieten therapeutisch kunnen weken bij mensen. Het immuunsysteem zou verbeterd worden. Je kunt zelfs wormen eitjes kopen, omdat we in de westerse wereld nauwelijks meer in aanraking komen met wormen. De internationale term is "helminths". LINK.
Eenzijdige en/of ondervoeding - zoals in N.Korea - maakt je kwetsbaar voor infecties door o.a. wormen.
PS: de tips om menselijke mest te benutten staan keurig in een handboek zie ik bij Agnes #2.
Ook zeer lezenswaardig: Recycling animal and human dung is the key to sustainable farming. 'the key to', ik zou denken 1 van de keys.
Interessant die opmerkingen over het niveau. Mag ik eens vragen waarom? U licht ze nl. niet toe, terwijl dat het niveau zo interessant zou maken.