Consumenten proeven geen verschillen tussen A-merken en winkelmerken. Dat zou blijken uit een onderzoek van de Universiteit van Gent.
“Toen huismerken opkwamen, was de kwaliteit van deze producten aanzienlijk lager dan die van de A-merken", zegt onderzoeker Joachim Schouteten van de de Universiteit van Gent. Mensen zouden daarom de huismerken van winkelformules nog altijd minder waarderen. Toch hebben huismerkproducten een enorme evolutie doorgemaakt op het vlak van kwaliteit. "Vaak zelfs tot op het niveau van A-merken’’, beweert Schouteten.
Hij ging daarom na of consumenten het verschil tussen A-merk- en huismerkproducten kunnen proeven of dat de merknaam er slechts voor zorgt dat ze A-merken als smakelijker beoordelen. Schouteten liet 100 proefpersonen 3 keer yoghurt proeven: één keer zonder dat het merk zichtbaar was, één keer nadat ze hun smaakverwachtingen hadden aangegeven en een laatste keer met het merk duidelijk zichtbaar.
Product, merk
Uit de smaaktest bleek dat consumenten de A-merk yoghurt minder lekker vonden dan ze zelf verwachtten. Schouteten vindt dat logisch. Volgens hem ontstaat er een band tussen consumenten en het product naarmate ze het vaker ervaren. A-merken proberen die band door middel van reclame te versterken. Daardoor ontstaat een sterke gevoelde band, maar hoeft die in de smaakpraktijk niet positief uit te vallen.
Hoe sterker de band tussen het beeld van een merkproduct en jou, hoe meer je smaakbeleving er door word beïnvloedt. Over wat je fysiek in je mond proeft, zegt het niets volgens Schouteten. De smaak van merken zou dan ook een reclamisch effect zijn dat helemaal tussen je oren zit.
Dit artikel afdrukken
De smaak van merken is een reclamisch effect dat tussen je oren zitVerwachting klopt niet
Hij ging daarom na of consumenten het verschil tussen A-merk- en huismerkproducten kunnen proeven of dat de merknaam er slechts voor zorgt dat ze A-merken als smakelijker beoordelen. Schouteten liet 100 proefpersonen 3 keer yoghurt proeven: één keer zonder dat het merk zichtbaar was, één keer nadat ze hun smaakverwachtingen hadden aangegeven en een laatste keer met het merk duidelijk zichtbaar.
Product, merk
Uit de smaaktest bleek dat consumenten de A-merk yoghurt minder lekker vonden dan ze zelf verwachtten. Schouteten vindt dat logisch. Volgens hem ontstaat er een band tussen consumenten en het product naarmate ze het vaker ervaren. A-merken proberen die band door middel van reclame te versterken. Daardoor ontstaat een sterke gevoelde band, maar hoeft die in de smaakpraktijk niet positief uit te vallen.
Hoe sterker de band tussen het beeld van een merkproduct en jou, hoe meer je smaakbeleving er door word beïnvloedt. Over wat je fysiek in je mond proeft, zegt het niets volgens Schouteten. De smaak van merken zou dan ook een reclamisch effect zijn dat helemaal tussen je oren zit.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Naast dat huismerken beter zijn geworden, is de industrie er vooral jaren op uit geweest om de productiekosten van A-merken te verlagen en zo de winstmarge te verhogen. Kostenreductie was immers veilig en weinig uitdagend en zo kon je wel veel gemakkelijker je bonus halen. Ik heb mijn baas bij Unilever ooit gezegd dat "We are the best in incremental steps towards quality deterioration". Het testen van een goedkopere variant ging zo. Je doet een smaaktest van het prototype en het bestaande product. Als er geen significant verschil is ga je over naar de nieuwe variant. Daar kijk je daar ook weer hoe het goedkoper kan, maar dan test je de nieuwste variant alleen nog maar tegen de nieuwe variant. En zo gaat het natuurlijk bergaf in kwaliteit. Ik heb begrepen van een scherpe secretaris van de OR dat we op een gegeven moment bij Ice-tea was het geloof ik, slechter scoorden dan het huismerk van ALDI. De filosofie was ook altijd dat je slechte kwaliteit kan compenseren door superieure marketing/dus meer geld uitgeven aan reclame, het doen geloven van de simpele consumenten. We leven nu eenmaal in een samenleving van vrijheid van meningsuiting. Dus wie veel geld heeft om zijn mening (reclamespots) te uiten en dus ook de topguns in marketing kan inhuren om burgers te manipuleren kan veel gelovige volgers krijgen. Daar zijn Coca Cola (geniet u ook van die idealistische, feel good spots) en Heineken (Heineken scoort maar een 6 op kwaliteit) ook goed in. De rekening neem de 1,300,000 probleemdrinkers in Nederland komt bij de maatschappij
Die scherpe secretaris van de OR in Vlaardingen kon Unilever overigens alleen maar kwijtraken door zijn dienst over te doen aan cateraar Sodexo, die bijv. wit brood bruin kleurt, zodat mensen denken dat ze gezond bruin eten of waarbij je bij je broodje Unox rookworst een zegeltje kan sparen (Nederlanders doen alles voor een zegeltje) en bij drie zegeltjes je vorig jaar zelfs een Unox-muts voor je telefoon kon krijgen. Een soort Unox-condoom bij een bioindustrie, te zoute, en vette rookworst.
Misschien is het nu allemaal veel beter. Ik spreek natuurlijk letterlijk uit een bruin verleden waar HR bij Unilever het niet meer nodig vond dat wetenschappers sterk waren in Objective Analytical Power en Self-confident Integrity maar vooral ondernemerszin en praktische creativiteit moesten vertonen. Je werd gerankt op je score op competenties en de onderste 15% zat al vrijwel meteen in een functionerings- en exittraject. Klinkt goed, hè! Maar ja, als je die slechte 15% kwijt bent, komt het volgende jaar de volgende categorie aan de beurt en zo hou je uiteindelijk alleen de Übermenschen over, die weten hoe ze bij een beoordelingsgesprek samen met hun baas voorbeelden van gewenst gedrag op hun formulier kunnen invullen. Maar of die nog in staat zijn om een A-merk te verbeteren? Want daar heb je andere kwaliteiten voor nodig. Bewustzijn voor wat beter, niet minder, minder, kan.
Denken in kwaliteit en passie en niet in geld. Mijn verhaal geldt natuurlijk niet alleen voor de voedingsindustrie. Vanavond ga ik naar het Appeltheater naar Hamlet, waar de waanzin in Shakespeares koningsdrama toeslaat. De Appel krijgt geen subsidie meer omdat de opbrengst van kwaliteit niet altijd op korte termijn te meten is en we vergeten dat de vele facetten van en aandacht voor kwaliteit je hersenen, je intuïtie stimuleren, je vermogen om complexe problemen aan te passen.
Door A te pretenderen, maar B te doen en A ondertussen te vernietigen, slopen we de ziel, de verrassing, of het nu theater of producten, uit ons leven. Het kan anders. Kiezen voor kwaliteit en we hebben straks alleen maar A-producten. We hoeven dus onze hoop niet alleen maar op een waanzinnig goede nieuwe Pokemon-game te zetten om deze donkere dagen door te komen.
Mooie reactie over die race to the bottom Pieter, duim van mij.
Toch vind ik het een beetje raar. Ik meen namelijk wel verschil tussen A-merken te proeven. Waarom dan niet tussen huismerken en A-merken?
Ik drink het nog zelden, maar nog steeds kan ik het verschil tussen Pepsi en Coca Cola proeven. (Pepsi is namelijk nóg viezer dan Coca Cola Light) En 15 jaar terug wist iedereen dat 3Es het beste discountmerk Cola was. Proefde bijna hetzelfde als Coca Cola.
Huismerken willen op A-merken lijken maar A-merken willen niet te veel op elkaar lijken, behalve dat Cola en Pepsi natuurlijk beide bruin zijn.
Ooit was er sinaasappelsap dat Appelsientje heette (tegenwoordig heet allerlei sap uit dezelfde aanlengerij van stropen Appelsientje, taalvervuiling van jewelste). De eerste Appelsientje werd een soort standaard. Een ingewijde bij Albert Heijn vertrouwde me toe dat voor huismerk appelsap uit een pak tenminste de smaak van Appelsientje moest worden gehaald en als het even zou kunnen een smaakpuntje meer, maar het moest in de buurt blijven van A-merk.
Appelsientje was niet echt lekker, maar Albert Heijn durfde niet pontificaal een veel lekkerder te laten maken, want het A-merk was standaard.
En Appelsientje werd een succes, samen met Goudappeltje, omdat ze de eerste vruchtensappen waren in een kartonnen pak (met veel ruimte voor opdruk en makkelijk weg te gooien en lichter) Vooral bij sinaasappelsap belangrijk (rommel onderin), dat tot dan toe in glazen flessen, vooral die lelijke vierkante werd verkocht. En misschien nog belangrijker: Appelsientje en c.s. werden van stevige reclamecampagnes voorzien 'Het beste onder de zon'.
Later met echt vruchtvlees, dat niet van sinaasappel kwam, maar kokos snippers waren.