De Australische chirurg Gary Fettke is op zijn vingers getikt voor het geven van voedingsadvies aan diabetespatiënten. Dat mag hij als dokter niet vindt de AHPRA, een instantie die gedrag van gezondheidsprofessionals reguleert. Hij moet zich bij zijn vak houden als dokter.
Als orthopedisch chirurg ziet Gary Fettke regelmatig diabetespatiënten bij wie een ledemaat afgezet moet worden als gevolg van hun ziekte. Fettke is op de hoogte van het succes van een koolhydraat-arm dieet (Low Carb High Fat of LCHF) bij diabetespatiënten en adviseerde daarom patiënten hun eetpatroon te veranderen. "Ik raad", zegt hij, "mensen aan vooral geraffineerde suikers te laten staan, veel groente te eten en gezonde vetten te gebruiken."
'Handelen buiten het vakgebied'
Fettke ondernam ook pogingen om het voedselbeleid in het ziekenhuis waar hij werkte te veranderen. Na een anonieme klacht van een diëtist heeft de Australian Health Practitioner Regulation Agency (AHPRA) een onderzoek ingesteld naar Fettke. De agency oordeelt dat Fettke "buiten zijn vakgebied heeft gehandeld en niet gekwalificeerd was om specifiek voedingsadvies te geven." Het is hem nu dus officieel verboden zijn patiënten te adviseren over hun voeding.
Voeding als aanvullende therapie
De AHPRA blijkt ook bezorgd dat Fettkes berichten op sociale media verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden en ertoe leiden dat mensen onterecht kunnen denken dat voeding een reguliere behandeling kunnen vervangen. Fettke vindt dit onterecht: "Ik zeg nooit dat een aanpassing in het eetpatroon andere behandelingen kunnen vervangen. Het is een aanvullende therapie naast de bestaande. LCHF is een bewezen effectieve interventie bij diabetes."
"Dit heeft grote gevolgen voor andere gezondheidsprofessionals", zegt Fettke. "Ook verpleegkundigen, tandartsen, apothekers, cardiologen en internisten geven voedingsadvies, terwijl niemand van hen een uitgebreide training in voeding heeft gehad."
Daar heeft Fettke gelijk in. Ook in Nederland geven bewogen artsen dieetadviezen omdat ze ervaren dat ze hun patiënten beter als vernieuwende diëtisten en leefstijlbegeleiders dan als dokter kunnen helpen. Bekende voorbeelden zijn de internisten Hanno Pijl (LUMC) en 'dr. Frank' van Berkum. Hun adviezen werden zeker aanvankelijk niet gedekt door protocollen of andere goed beschreven praktijken waarover consensus binnen beroepsgroepen bestaat, maar blijken in de praktijk duidelijk succesvol.
Dit artikel afdrukken
'Handelen buiten het vakgebied'
Fettke ondernam ook pogingen om het voedselbeleid in het ziekenhuis waar hij werkte te veranderen. Na een anonieme klacht van een diëtist heeft de Australian Health Practitioner Regulation Agency (AHPRA) een onderzoek ingesteld naar Fettke. De agency oordeelt dat Fettke "buiten zijn vakgebied heeft gehandeld en niet gekwalificeerd was om specifiek voedingsadvies te geven." Het is hem nu dus officieel verboden zijn patiënten te adviseren over hun voeding.
Voeding als aanvullende therapie
De AHPRA blijkt ook bezorgd dat Fettkes berichten op sociale media verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden en ertoe leiden dat mensen onterecht kunnen denken dat voeding een reguliere behandeling kunnen vervangen. Fettke vindt dit onterecht: "Ik zeg nooit dat een aanpassing in het eetpatroon andere behandelingen kunnen vervangen. Het is een aanvullende therapie naast de bestaande. LCHF is een bewezen effectieve interventie bij diabetes."
"Dit heeft grote gevolgen voor andere gezondheidsprofessionals", zegt Fettke. "Ook verpleegkundigen, tandartsen, apothekers, cardiologen en internisten geven voedingsadvies, terwijl niemand van hen een uitgebreide training in voeding heeft gehad."
Daar heeft Fettke gelijk in. Ook in Nederland geven bewogen artsen dieetadviezen omdat ze ervaren dat ze hun patiënten beter als vernieuwende diëtisten en leefstijlbegeleiders dan als dokter kunnen helpen. Bekende voorbeelden zijn de internisten Hanno Pijl (LUMC) en 'dr. Frank' van Berkum. Hun adviezen werden zeker aanvankelijk niet gedekt door protocollen of andere goed beschreven praktijken waarover consensus binnen beroepsgroepen bestaat, maar blijken in de praktijk duidelijk succesvol.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Misschien gaan we met zijn allen aan vlijtigheid ten onder?
O.K.; hier hebben we een professionele 'beroepsgroep' voor.
Maar er is al wel heel wat algemeen bekend over goede voeding m.b.t. voorkomen of verminderen van diabetes.
Als een 'ander' arts info kan geven + daarna doorverwijst naar de 'specialist' is het toch alleen maar goede info, die de patient krijgt?
Vooral geen holistische aanpak proberen...
Een timmerman mag ook niets adviseren over het soort metaal spijker, dat is voor de ijzersmid..
Een merkwaardig geval dit. In het bron-artikel staat een hier niet genoemd, maar interessant gegeven: de Australische senaat is een onderzoek gestart naar de regulerende instantie, de AHPRA. Ook daar is deze uitspraak met fronsende wenkbrauwen ontvangen.
Ook opvallend zijn de punten uit de 'code of conduct' die de AHPRA in een persbericht noemt. Ze benadrukken dat persoonlijke overtuiging of commercieel belang niet boven het patiëntenbelang mag gaan. Dat laatste noemen zelfs twee keer (waarom?). Ook halen ze aan dat de code een expliciete standaard zet voor de verantwoordelijkheid van een arts om de volksgezondheid te bevorderen door preventie en screenings, waarbij ze zeggen: "This includes providing appropriate dietary advice, when this is indicated."
In het bron-artikel wordt de specifieke tekst uit de AHPRA uitspraak in de zaak Fettke geciteerd: "The committee does not accept that your medicine studies of themselves provide sufficient education or training to justify you providing specific advice or recommendations to patients or the public about nutrition and diet, such as the LCHF lifestyle concept.
De twee citaten tezamen betekenen nogal wat, namelijk dat de AHPRA kennelijk vind dat het LCHF advies niet 'appropriate' is. De arts mag dus wel advies geven, maar niet afwijken van wat als 'standaard' geldt. Het is de vraag of de patiënt daarmee het beste advies krijgt.
Blijkbaar wordt zelfstudie door artsen dus niet acceptabel geacht, wat idioot is, want daarmee ontneem je hen het motief om te zoeken naar betere behandelingen. Uiteraard moet een arts zijn behandelkeuzes wel kunnen onderbouwen, maar dat moet in dit geval geen probleem zijn gezien de literatuur over LCHF.
Dennis, denk je dat die Senaat verstand van voeding heeft en als inhoudelijk expert serieus genomen kan worden?
Zo nee (wat ik verwacht dat je zult antwoorden), wie moet dan op basis van welk type argumentatie beslissen wat wijsheid is in deze zaak?
Dick, dat denk ik inderdaad niet, maar dat is m.i. het punt niet. Wat die Senaat wel ziet is dat een arts de ruimte en verantwoordelijkheid moet krijgen om de patiënt de beste behandeling te bieden. Als een arts enkel en alleen mag doen wat een protocol voorschrijft, dan hoeft hij ook geen academische denkniveau te hebben. Behandelen komt dan neer op het uitvoeren van een uitgeschreven instructie. Nogmaals, uiteraard moet hij/zij de behandelkeuzes wel kunnen verantwoorden.