De discussie over voedselbeleid en een voedselminister zwelt aan. Dat komt omdat er na de komende verkiezingen mogelijk een voedselminister komt óf helemaal geen departement meer zal bestaan waar landbouw als aparte activiteit nog een rol speelt. Het ministerie van EZ sorteerde al voor op die situatie met de presentatie van 10 voedselvisies, begin dit jaar in Rotterdam. Ook Dick Veerman schreef er een. Vanmorgen schreef hij over zijn bedenkingen bij een eventuele minister van Voedsel. Reden voor hem om een column over de presentatie van de EZ-voedselvisie, die verscheen in de printeditie van Vork, alsnog ook online te plaatsen. Vraag: wat verwachten we van een voedselminister? Staatssecretaris Van Dam lijkt te antwoorden marketing. Dat moet de burger gezonder maken en de boer duurzamer en klantgerichter (en weer rendabel natuurlijk).
Nederland krijgt een ‘voedselbeleid’. Het ministerie van EZ zette dat feit luister bij met een diner pensant in een morsige oude loods in de Rotterdamse haven. Er hingen vrouwen met van die prachtige prille borsten aan de muur. Net als in een oude garage met Pirelliposters, maar dan een beetje meer Helmut Newton. Dat hoort bij het hipsterdom.
Pet met broccoli
Inmiddels betaalt ook een ministerie grif voor een etentje in zo’n bedenkelijke tent. De kok kwam als een artiest on stage. Pet op z’n kop. Ik ben het vergeten, maar hij had natuurlijk zo’n strakke baard. Hij vertelde dat zijn restaurant heet naar zijn pa Posse en niet naar de politie van de sheriff. Koken moest ‘puur’ en ‘hard’ zijn. Daar kon hij lang over praten. Dat deed’ie gelukkig niet.
Ik zakte onderuit en zette m'n verstand op nul. De rel rond professor Van Boekel was nog warm. Die had gezegd dat je helemaal niet puur en zelf hoeft te koken. Een topkok noemde hem een ‘oetlul’, een andere wou hem ‘ophangen’. Fabriekseten, zei Van Boekel, is veel veiliger. Ik zag net voor ik bij kookloods Posse aankwam het koekblik op poten van Unilever, maker van onder meer soepen in blikken en zakken die veilig en voedzaam een paar jaar meegaan in je voorraadkast.
Maar EZ wou het hip. Volgens de staatssecretaris moest het hele voedselsysteem op de schop om duurzaam te worden. Zijn kinderen mogen niet meer aan de pannenkoeken. Ze moeten vers gekookte broccoli leren eten. Dat spul werd ooit door de reclamecampagne Big Bang Broccoli gehyped. Mensen gingen het kopen en besloten natuurlijk definitief dat nooit meer te doen. Ook reclame maakt niet lekker wat je vies vindt.
De ochtend voorafgaand aan het feestje vertelde de staatssecretaris op NOS TV dat er een App moet komen waarmee een consument kan tracken van welke boer het gehakt in zijn bal, lasagne of op zijn pizza komt. Dat wordt nog wat. Tien gram gehakt kan afkomstig zijn van karkassen van tien slachters, die van nog veel meer boeren en van heel veel meer varkens kwamen. Het kan uit vele landen komen en bestaan uit varkens die al drie jaar geleden werden geslacht, aangevuld met een stel van vorige week. Wees gerust: daar is niets mis mee, want het is echt voedselveilig. Zeker als het op de pizza van Dr. Oetker of de Lidl zit. Voor een hip restaurant met pet en een eigen varken is dat stukken minder duidelijk. Niet voor niets moest recent de Amerikaanse hippe slow snel-eten-keten Chipotle besluiten wat minder ‘puur & hard te gaan koken. Bergen klanten werden ziek van het gerommel in die lokale keukens van baardmansen met pet. Terug dus naar de centrale keuken en cleane witte pakken. Chipotle lijkt inmiddels wat meer op McDonald’s. Ook hippe klanten snappen snel wat racekak is.
Marketing
Toch krijgt Nederland een voedselbeleid met baard en pet. Ik probeerde de aanwezigen te vertellen dat ik niet zou weten waarom we alles zouden moeten weten van de herkomst van een snipper gehakt of het melkpoeder - van litertjes uit de hele wereld - dat wordt toegevoegd aan je Griekse yoghurt. Waarom zou ik minder moeten weten over de grondstoffen, vervuiling, arbeid en reis achter mijn T-shirt, (onder)broek, trui, mijn iPhone, de onderdelen van mijn auto, de inrichting van mijn huis en ga-zo-maar-door?
Helpt het de aarde of mezelf als ik voortaan gehakt van 1 varken eet of weet van welke boer mijn spruiten komen? Doe normaal. Da’s niks anders dan marketing.
Voedsel heeft een baard met blote tieten én is nog economisch beleid ook. De voedselbende zorgt met lokaal, puur, vers en ‘hard’ koken voor het perfecte alibi om alles te vergeten. Doe mee. Zet je duurzame verstand op nul. Let’s party!”
NB: (naschrift 5 mei, 11:50 uur) wie dit stukje niet meteen begrijpt, leze reactie #13 in antwoord op Huib Stam
Dit artikel afdrukken
Pet met broccoli
Inmiddels betaalt ook een ministerie grif voor een etentje in zo’n bedenkelijke tent. De kok kwam als een artiest on stage. Pet op z’n kop. Ik ben het vergeten, maar hij had natuurlijk zo’n strakke baard. Hij vertelde dat zijn restaurant heet naar zijn pa Posse en niet naar de politie van de sheriff. Koken moest ‘puur’ en ‘hard’ zijn. Daar kon hij lang over praten. Dat deed’ie gelukkig niet.
Ik zakte onderuit en zette m'n verstand op nul. De rel rond professor Van Boekel was nog warm. Die had gezegd dat je helemaal niet puur en zelf hoeft te koken. Een topkok noemde hem een ‘oetlul’, een andere wou hem ‘ophangen’. Fabriekseten, zei Van Boekel, is veel veiliger. Ik zag net voor ik bij kookloods Posse aankwam het koekblik op poten van Unilever, maker van onder meer soepen in blikken en zakken die veilig en voedzaam een paar jaar meegaan in je voorraadkast.
Maar EZ wou het hip. Volgens de staatssecretaris moest het hele voedselsysteem op de schop om duurzaam te worden. Zijn kinderen mogen niet meer aan de pannenkoeken. Ze moeten vers gekookte broccoli leren eten. Dat spul werd ooit door de reclamecampagne Big Bang Broccoli gehyped. Mensen gingen het kopen en besloten natuurlijk definitief dat nooit meer te doen. Ook reclame maakt niet lekker wat je vies vindt.
Waarom zou ik minder moeten weten over de grondstoffen, vervuiling, arbeid en reis achter mijn T-shirt, (onder)broek, trui, mijn iPhone, de onderdelen van mijn auto, de inrichting van mijn huis en ga-zo-maar-door? Helpt het de aarde of mezelf als ik voortaan gehakt van 1 varken eet of weet van welke boer mijn spruiten komen? Doe normaal. Da’s niks anders dan marketingRacekak
De ochtend voorafgaand aan het feestje vertelde de staatssecretaris op NOS TV dat er een App moet komen waarmee een consument kan tracken van welke boer het gehakt in zijn bal, lasagne of op zijn pizza komt. Dat wordt nog wat. Tien gram gehakt kan afkomstig zijn van karkassen van tien slachters, die van nog veel meer boeren en van heel veel meer varkens kwamen. Het kan uit vele landen komen en bestaan uit varkens die al drie jaar geleden werden geslacht, aangevuld met een stel van vorige week. Wees gerust: daar is niets mis mee, want het is echt voedselveilig. Zeker als het op de pizza van Dr. Oetker of de Lidl zit. Voor een hip restaurant met pet en een eigen varken is dat stukken minder duidelijk. Niet voor niets moest recent de Amerikaanse hippe slow snel-eten-keten Chipotle besluiten wat minder ‘puur & hard te gaan koken. Bergen klanten werden ziek van het gerommel in die lokale keukens van baardmansen met pet. Terug dus naar de centrale keuken en cleane witte pakken. Chipotle lijkt inmiddels wat meer op McDonald’s. Ook hippe klanten snappen snel wat racekak is.
Marketing
Toch krijgt Nederland een voedselbeleid met baard en pet. Ik probeerde de aanwezigen te vertellen dat ik niet zou weten waarom we alles zouden moeten weten van de herkomst van een snipper gehakt of het melkpoeder - van litertjes uit de hele wereld - dat wordt toegevoegd aan je Griekse yoghurt. Waarom zou ik minder moeten weten over de grondstoffen, vervuiling, arbeid en reis achter mijn T-shirt, (onder)broek, trui, mijn iPhone, de onderdelen van mijn auto, de inrichting van mijn huis en ga-zo-maar-door?
Helpt het de aarde of mezelf als ik voortaan gehakt van 1 varken eet of weet van welke boer mijn spruiten komen? Doe normaal. Da’s niks anders dan marketing.
Voedsel heeft een baard met blote tieten én is nog economisch beleid ook. De voedselbende zorgt met lokaal, puur, vers en ‘hard’ koken voor het perfecte alibi om alles te vergeten. Doe mee. Zet je duurzame verstand op nul. Let’s party!”
NB: (naschrift 5 mei, 11:50 uur) wie dit stukje niet meteen begrijpt, leze reactie #13 in antwoord op Huib Stam
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Weet je nu, luttele jaren na het paardenrund en de EHEC écht niet meer waarom het
nuttig is te weten waar dat gehakt allemaal vandaan komt, Dick?
Een belangrijk verschil tussen T-shirts en gehakt is dat je van T-shirts niet zo snel ziek wordt.
Sex sells... Hoor ik nu na de kutvinkjes, in de verte het gerommel van de eerste met
vereende krachten opgetuigde, inleidende beschietingen voor een tietenvoedselbeleiddebat?
BTW: heb je gezien dat de achternaamgenoot van Liesbeth bezig is een discussie over een Europees voedselbeleid aan te zwengelen?
Lieve Dick, dat heeft niets met Ehec of paardenvlees te maken.* Weet jij wel zeker dat je een ethisch correcte telefoon op zak hebt (je weet onder welke arbeidsomstandigheden die dingen misschien wel gemaakt kunnen zijn)? Of moeten we wachten tot een affaire om dan ook een mobiele telefoontjes ministerie op te richten?
Voedselbeleid en voedingsbeleid zijn nodig. De vraag is hoe je het bestuurlijk inricht. Lees eens wat verder, als je zin hebt, ipv steeds achter de mode aan te lopen.
* wel biedt de paardenvleesaffaire, overigens net als TTIP, een geweldig marketingpotentieel voor boeren en verwerkers die het vertrouwen kunnen winnen en verder niets bijzonders aan hun grondstof hoeven te 'innoveren'.
Mooi verhaal Dick V.. Smakelijk om te lezen. Heel wat hipster-kleren-van-de-keizer met baard met tieten worden benoemd. Kleren van de keizer waar zij zelf een verdienmodel aan hangen voor zichzelf. Logisch dat ze boos worden als iemand als van Boekel dat doorprikt. Het raakt hun portemonnee. Dat maakt velen link of wanhopig. Ofwel men gaat om zich heen slaan en roepen dat de tegenstander gehangen moet worden ofwel men hangt zichzelf.
Een vraag nog aan Dick Belderbos die het nieuwe Ministerie van Voedsel het liefst zou opbouwen uit de resten van Justitie en Volksgezondheid: waarom vertrouw jij op de inhoud van je medicijnen en was daar een ministerie van medicijnkwaliteit voor nodig?
Ik kan je niet meer volgen, Dick. Het ene moment verkondig je dat de 2e Kamer bevolkt is door een stel domme nitwits, en even later acht je diezelfde nitwits in staat om een voedselbeleid te "bekrachtigen door het te borgen, budgetteren en handhaven".
Voedsel heeft meerdere aspecten. Het nut van beleidsafstemming lijkt nogal evident, maar of dat onder één ministerie moet? Waar hebben we mee te maken?
De consumentenkant: beschikbaarheid, prijs, kwaliteit, voedselveiligheid, dierwelzijn (Hoezo, gehakt heeft niets met EHEC te maken, Dick?) Lijkt me prima om daar meer aandacht aan te besteden, en bijvoorbeeld de NVWA, de GD, het RIVM en het CVI - voor zover ze eigenlijk niet a la ACM en IGZ geheel onafhankelijk zouden moeten zijn - daar (deels) onder te laten vallen. (Staats? ) onder VWS. Inclusief zoönosen, toelating bestrijdingsmiddelen, epidemiologie en beroepsziekten als o.m. besmettingen en COPD. De effecten van preventie en besparingen op kosten van zoönosen en voedselinfecties vallen op de goede plek en leiden tot lagere zorgkosten. Is het niet van de zotte hogere voedselveiligheidseisen van de Russen te accepteren dan voor onze eigen bevolking?
Zou - i.t.t. tot wat nu dikwijls het geval is (Q-koorts!) - leidend en sturend dienen te zijn.
Verplichte WA tegen zoönosen. De vervuiler betaalt. Het kan niet langer zo zijn dat een geitenboer in nota bene Herpen gecompenseerd is, en zelfs weer zomaar gigantisch kan gaan uitbreiden, terwijl Q-koortspatiënten en nabestaanden nog steeds in de kou staan.
De producentenkant wil wel eens - nogal! - bijten met de consumentenkant. Waarvoor ik overigens - mede gezien de beperkte en afkalvende grootte van de sector - de noodzaak van een apart minister of staatssecretaris niet zo zie: die hebben we tenslotte evenmin voor de schoonmaak- of de autobranche. Hoog tijd om eindelijk een keer een écht integraal kosten/batenplaatje van de sector te maken overigens. Weten we eindelijk waar we het, inclusief externaliteiten, per saldo over hebben.
Lijkt me ook nogal een spagaat om beide onder één minister of staatssecretaris te brengen, zoals we nu al jaren hebben kunnen zien. EZ, inclusief exportbevordering, en sanering & herstructurering.
De milieuaspecten van voedselproductie zouden wel eens meer aandacht kunnen krijgen bij I & M.
Global warming. En het is van de zotte dat omwonenden van bij nieuwe vergunningen en strontfabrieken nog steeds zo ongeveer vogelvrij zijn.
Daarnaast hebben we een geopolitieke kant: voedsel autonomie, boycots, voedselhulp, ontwikkelingssamenwerking. Het afwijzen van TTIP, alleen al wegens de uitermate geringe effecten op onze groei. Lijken me onder BZ vallen.
Tenslotte lijkt het me hoog tijd de WUR gewoon onder Onderwijs te brengen.
Ik zie niet waarom anders bijvoorbeeld ook Delft of Eindhoven met hun "gouden driehoeken" niet eveneens onder EZ zouden moeten vallen.
Kortom: te veel - deels tegenstrijdige - facetten om in één ministerie onder te brengen.
Groot risico dat dat dan ook weer oude wijn in nieuwe Landbouwzakken wordt.
P.S.: Medicijnen zouden onder Schippers moeten vallen. Dat er aan de kwaliteit van de toelating nogal wat te verbeteren valt is evident. Zo worden antidepressiva zonder fatsoenlijk onderzoek aan jongeren gegeven, en wordt geen onderscheid gemaakt tussen mannen en vrouwen.
Ook aan de marges die gemaakt kunnen worden valt nog wel wat te sleutelen.
Krankzinnig dat - in principe duurdere - magistrale bereiding van ADHD-medicatie verboden zou worden en vervangen door - in principe goedkoper te bereiden - industrieproducten, waar woekerprijzen voor gerekend worden, terwijl daar geen enkele onderzoeks- of registratieopslag meer voor van toepassing kan zijn.