Biologisch levert minder opbrengsten per hectare. Klopt dat wel als je rekent vanuit de productie van stikstof? Die vraag stelt tuinder en agronoom Jopie Duijnhouwer naar aanleiding van een serie artikelen op Grist.
Het is al lang stil in de bio-gangbaar discussie. Dat is op zich geen probleem. Veel van de discussies op dit terrein waren in het gunstigste geval gesprekken tussen doven. Iedereen zit in zijn/haar kamp en verdedigt de stellingen alsof het leven ervan af hangt. Ik zou dat ook graag zo gelaten hebben als Nathanael Johnson op Grist er geen prachtige beschouwing aan gewijd zou hebben.
Het begint met de vraag hoe de mens met zo weinig mogelijk grond zoveel mogelijk mensen voedt.
Doe je dat met groot/kleinschalige landbouw of met bio/gangbaar?
Leguminosen
De eerste vraag is eigenlijk niet te beantwoorden. Een aantal kleinschalige bedrijven haalt buitengewoon hoge opbrengsten, andere (in Afrika) hele lage. Ecomodernisten pleiten voor een zo intensief mogelijke landbouw op een zo klein mogelijk oppervlak, zodat er zoveel mogelijk grond overblijft voor natuur. Dat klinkt logisch, maar de omzetting van landbouwgrond in natuur is zeldzaam. Hooguit worden in jaren met lage prijzen de meest marginale gronden niet ingezaaid en in het omgekeerde geval wordt de grond weer in gebruik genomen.
In het Nederlandse denken is dat altijd dierlijke mest. Johnson stelt het echter helder: stikstof is óf gebonden door bacteriën meestal in symbiose met planten óf is industriële stikstof gemaakt uit gas. Een klein beetje komt als depositie als gevolg van bliksem of als vervuiling uit verbrandingsmotoren (Volkswagen diesel).
Mest is een afleidingsmethode want ook de stikstof uit mest is óf plantaardig óf industrieel en elk biologisch akker/tuinbouwbedrijf die niet zelf via leguminosen stikstof bindt, moet zich serieus afvragen waar die dan wel vandaan komt, omdat bedrijven die netto stikstof produceren uitermate schaars zijn.
copyright: Pictgram XYZ
Meer door minder
Johnson gaat mee in de hypothese dat bio een 20 tot 30% lagere opbrengst heeft dan gangbaar. Maar dat verlies slaat om als je zelf stikstof moet “telen” in plaats van het via lange omwegen uit de industriële Haber-Bosch machine te stelen.
Een groter beslag op landbouwgrond is uitermate ongewenst, gezien de kaalslag die onze soort al op de planeet heeft toegepast. Minder verspillen, efficiënter boeren, minder vlees én hogere opbrengsten per hectare zijn allemaal nodig om de extra monden van de komende decennia te voeden.
Een prachtig uitgebalanceerd artikel van Johnson, in lijn met zijn serie over GMO. Eén punt wordt alleen maar zijdelings aangetipt: doorgaan op de huidige weg is nauwelijks een optie.
PS: Even inspirerend als de bijdrage van Johnson zijn de reacties op Grist.
Fotocredits: Nitrogen/Stikstof, Emdot
Dit artikel afdrukken
Het begint met de vraag hoe de mens met zo weinig mogelijk grond zoveel mogelijk mensen voedt.
Doe je dat met groot/kleinschalige landbouw of met bio/gangbaar?
Leguminosen
De eerste vraag is eigenlijk niet te beantwoorden. Een aantal kleinschalige bedrijven haalt buitengewoon hoge opbrengsten, andere (in Afrika) hele lage. Ecomodernisten pleiten voor een zo intensief mogelijke landbouw op een zo klein mogelijk oppervlak, zodat er zoveel mogelijk grond overblijft voor natuur. Dat klinkt logisch, maar de omzetting van landbouwgrond in natuur is zeldzaam. Hooguit worden in jaren met lage prijzen de meest marginale gronden niet ingezaaid en in het omgekeerde geval wordt de grond weer in gebruik genomen.
Eén punt wordt alleen maar zijdelings aangetipt: doorgaan op de huidige weg is nauwelijks een optie.Bij de vraag bio-gangbaar besteedt Johnson veel aandacht aan de vraag die op Foodlog regelmatig langswaait: waar komt stikstof vandaan?
In het Nederlandse denken is dat altijd dierlijke mest. Johnson stelt het echter helder: stikstof is óf gebonden door bacteriën meestal in symbiose met planten óf is industriële stikstof gemaakt uit gas. Een klein beetje komt als depositie als gevolg van bliksem of als vervuiling uit verbrandingsmotoren (Volkswagen diesel).
Mest is een afleidingsmethode want ook de stikstof uit mest is óf plantaardig óf industrieel en elk biologisch akker/tuinbouwbedrijf die niet zelf via leguminosen stikstof bindt, moet zich serieus afvragen waar die dan wel vandaan komt, omdat bedrijven die netto stikstof produceren uitermate schaars zijn.
copyright: Pictgram XYZ
Meer door minder
Johnson gaat mee in de hypothese dat bio een 20 tot 30% lagere opbrengst heeft dan gangbaar. Maar dat verlies slaat om als je zelf stikstof moet “telen” in plaats van het via lange omwegen uit de industriële Haber-Bosch machine te stelen.
Een groter beslag op landbouwgrond is uitermate ongewenst, gezien de kaalslag die onze soort al op de planeet heeft toegepast. Minder verspillen, efficiënter boeren, minder vlees én hogere opbrengsten per hectare zijn allemaal nodig om de extra monden van de komende decennia te voeden.
Een prachtig uitgebalanceerd artikel van Johnson, in lijn met zijn serie over GMO. Eén punt wordt alleen maar zijdelings aangetipt: doorgaan op de huidige weg is nauwelijks een optie.
PS: Even inspirerend als de bijdrage van Johnson zijn de reacties op Grist.
Fotocredits: Nitrogen/Stikstof, Emdot
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Toevallig las ik gisteravond hetzelfde artikel op Grist, een mooi overzichtelijk stuk.
In hoeverre is er breed genoeg gekeken naar allerlei onderzoeken op dit terrein of zijn er echt zo weinig die wat dieper graven?
Wiebren, wat zijn voor jou - die wat weet van N en P-kwesties - de consequenties van dit artikel en de vraag die Jopie stelt?
Op zich interessante vraag van Jopie. Maar alleen de N kringloop onder de loep te nemen, lijkt mij weinig zinvol. Want fosfaat, CO2 en CH4, fotosynthese, assimilatie, dissimilatie, enz, enz doen ook mee.
Ik vindt dit een zeer interessant stuk en ga er grotendeels wel in mee behalve dan dat het alternatief voor de huidige systematiek biologische productie zou zijn. Ik zou zeggen ecologische productie, dus kunstmest die met veel fossiele energie geproduceerd niet helemaal uitsluiten maar sterk reduceren. En de stelling: " Een groter beslag op landbouwgrond is uitermate ongewenst, gezien de kaalslag die onze soort al op de planeet heeft toegepast" lijkt mij ook te absoluut. Er is nog voldoende voor landbouw redelijk geschikte grond die nu niet benut wordt omdat de alternatieven beter renderen. De alternatieven zijn: van beter geschikte grond ( vruchtbaardere grond) meer opbrengst halen met gebruik van teveel kunstmest en teveel onkruidbestrijdingsmiddelen en bomen in tropisch regenwoud vervangen door gewassen omdat dat de meest vruchtbare grond is. De alternatieven ontmoedigen geeft vanzelf meer vraag naar next-best landbouwgrond zonder dat dat ten koste gaat van waardevolle en essentiële natuur.
Die 20 tot 30% lagere opbrengst is natuurlijk je reinste kletskoek, volledig in strijd met de pre Haber/Bosch data en wat moet ik met "The great strength of organic agriculture is in building up and restoring soil. Better soil structure, in turn, means less erosion and pollution." Fantastisch als het waar zou zijn maar dat laatste is gewoonweg onwaar. Restoring some land kan alleen maar door elders te jatten. Dat deden mijn voorouders met magere resultaten. Wat mij keer op keer verbaasd is deze discussie gevoerd wordt langs alle data heen.