Een dag of wat geleden opwinding in de foodblogosphere over diefstal van artikelen. Recepten dus. Omdat koken.nl (inmiddels helemaal uit de lucht) helemaal werd leeggeroofd - ik heb eerlijk gezegd geen zin om het te controleren - zou de site er mee op zijn gehouden. Ik denk stiekum dat de inspiratie op was.
Recepten zijn er al miljoenen. Allemaal varianten van elkaar. Soms met gedeeltelijk dezelfde zinnen, soms met helemaal dezelfde zinnen. Soms met een paar verdacht veel op elkaar lijkende tips.
Google op 'eend' plus 'kikkererwt' en 'canard' plus 'pois chiches' en je ontdekt dat je een Nederlands gat kunt opvullen door leentjebuur bij de Fransen te spelen. Geen hond die het merkt.
Kopiëren van recepten is zo oud als de wereld. Sterker nog: zo geven wij mensen de manier waarop we met voedsel om kunnen gaan aan elkaar door. Waar komt toch die drang naar 'ik heb het zelf uitgevonden' vandaan?
Los van beleefdheids- en commerciële auteursrechtelijke vragen, zie ik er dus niet zo'n probleem in. Zelfs de auteur met het vermeende auteursrecht is grotendeels schatplichtig aan anderen die haar voorgingen ;-)
Laten we de vraag eens heel anders stellen: wanneer voegt schrijven over voedsel iets toe?
Want laten we wel wezen, er valt zoveel nieuws, leuks, grappigs en inspirerends over eten te vertellen dat ik echt niet begrijp waarom receptenplagiaat een probleem zou moeten zijn.
Leuk kookboek trouwens hierboven. Meteen met je advocaat aan tafel en die op heterdaad betrappen ;-)
Dit artikel afdrukken
Recepten zijn er al miljoenen. Allemaal varianten van elkaar. Soms met gedeeltelijk dezelfde zinnen, soms met helemaal dezelfde zinnen. Soms met een paar verdacht veel op elkaar lijkende tips.
Google op 'eend' plus 'kikkererwt' en 'canard' plus 'pois chiches' en je ontdekt dat je een Nederlands gat kunt opvullen door leentjebuur bij de Fransen te spelen. Geen hond die het merkt.
Kopiëren van recepten is zo oud als de wereld. Sterker nog: zo geven wij mensen de manier waarop we met voedsel om kunnen gaan aan elkaar door. Waar komt toch die drang naar 'ik heb het zelf uitgevonden' vandaan?
Los van beleefdheids- en commerciële auteursrechtelijke vragen, zie ik er dus niet zo'n probleem in. Zelfs de auteur met het vermeende auteursrecht is grotendeels schatplichtig aan anderen die haar voorgingen ;-)
Laten we de vraag eens heel anders stellen: wanneer voegt schrijven over voedsel iets toe?
Want laten we wel wezen, er valt zoveel nieuws, leuks, grappigs en inspirerends over eten te vertellen dat ik echt niet begrijp waarom receptenplagiaat een probleem zou moeten zijn.
Leuk kookboek trouwens hierboven. Meteen met je advocaat aan tafel en die op heterdaad betrappen ;-)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Een woordgrap met 'gerecht' was voor die boektitel 'te vet'?
Ik geloof er ook niets van dat een site moet stoppen vanwege kopieerproblemen. Elk café heeft bier, maar toch ga je niet naar elk café.
Elk recept is een kopie. Uitvindingen bestaan er uit dat je naliet wat het recept voorschreef. En sta je daar trots met je vondst te pronk, blijkt dat je hebt uitgevonden wat ze al voor gristus deden.
Voorbeeld: laat saffraan weg uit Bouillabaise. J. van Dam schiet meteen in een woedekoliek maar de eerste vissoep van de architectuur van bouillabaise was zonder saffraan.
De leukste dieven van recepten zijn overschrijvers die fouten mee jatten. En we hebben in Nederland spijtiglijk, nogal wat vertalers van kookboeken die van hun gezond niet weten. In een visboek van Jane Grigson is een zeewolf een zoetwatervis. Pas als je goed kijkt en combineert kom je er achter dat de vertaler/ster een meerval had moeten bedoelen.
Precies, zoals ik in de link bovenaan deze post ook al heb aangegeven: Wat is een origineel recept eigenlijk?
Echt nieuw is iets zelden. Ik las net Werumeus Buning weer eens en die propageerde al in 1934 het Zuid Franse dieet. De Franse paradox moest toen toch echt nog uitgevonden worden.
Toevoegen is dus wat veel gevraagd, maar als je er mede vermaakt wordt lijkt het voedselschrijven me in orde, toch?
Goed dat je het aansnijdt, Dick. Ik ben het weer eens hartstikke met je eens. Welke kok of huisvrouw bedenkt nou echt, echt iets heel nieuws als hij of zij gaat koken? Ik heb het dan niet over echte topkoks natuurlijk, maar gewone koks in een doorsneerestaurant, gewone kookhobbyisten en zelfs over kookboekenschrijvers. Kijk eens naar Jamie Oliver. Die kopieert wat af, al is het ook veel van zichzelf, dat wel. Het is meer de aanpak van zijn recepten dan de vernieuwende combinaties die het bij hem doen. En Nigella Lawson's recepten stoelen ook vaak op oma, oude kookboeken etc...
Inderdaad, zo geven we aan elkaar door wat we met ons eten doen.
En koken.nl kun je al niet meer raadplegen, er is niets meer te zien. Had ik ook al geprobeerd.
Recepten overnemen is zoals dat spelletje waarin je een zin fluisterend doorgeeft van oor tot oor in een kring. Wanneer de zin weer terugkomt bij de beginner is die helemaal veranderd. Soms zo erg dat de informatie geheel nieuw lijkt. Zo'n recept dus ook. En het geldt eveneens voor de wonderdiëten die dames van elkaar overschrijven. Elke maand ontstaat op die manier een nieuw dieet.
Voor de ernstigen onder ons: daarom loont het de moeite om steds naar de vroegste bronnen terug te keren. Sommige mensen maken immers fouten en noemen dat creativiteit.