Voedsel-temperatuur gevarenzone
Maar liefst 51% van de Australiërs weet niet goed wat de beste temperaturen zijn om voedsel veilig te bewaren, en zou daarmee het risico lopen zich te vergiftigen. Dat moet blijken uit onderzoek door het Australische bedrijf Thermos Australia. De 'voedsel-temperatuur gevarenzone' is de temperatuurrange waarbinnen bacteriën op en in voedsel lekker kunnen groeien. Voor het meeste eten is dat een temperatuur van 5 tot 60 graden Celsius, vooral als dat langer dan 2 uur duurt.
'Tikkende voedseltijdbom'
Van de ondervraagde Australiërs gaf 39% aan dat zij zonder problemen voedsel zouden eten dat in een dergelijke gevarenzone had gestaan, als dat maar eventjes was geweest, meldt het onderzoeksrapport. Paul Fitzgerald, Marketing Manager bij Thermos Australia (ja, die maken thermosflessen en bewaardozen), zegt op AFN dat het onderzoek 'een stevige waarschuwing zou moeten zijn voor veel Australiërs die - met de beste bedoelingen - hun geliefden naar school of werk sturen met een 'tikkende voedseltijdbom' in de vorm van een levensgevaarlijk van huis meegebracht lunchpakketje. Volgens de Australische NSW Food Authority loopt 1 op de 4 Australiërs jaarlijks een voedselvergiftiging op.
Voedselproducenten moeten beter informeren
Het Thermos rapport laat zien dat tweederde van de Australiërs een lunchpakketje van thuis meebrengt. Veel van het daarin voorkomende voedsel bereikt binnen 2 uur de voedselgevaarzone, terwijl het moment van eten dan nog zeker een paar uur op zich kan laten wachten. Maar de meeste Australiërs weten van geen gevaar. Kennis over bij welke temperatuur je je eten het beste kunt bewaren doet 74% van de Australiërs op bij hun ouders. 51% van de ondervraagden vond dat voedselproducenten wel een grotere rol zouden mogen spelen in het informeren van consumenten over temperatuurzones en gevaarlijke bacteriën. En natuurlijk hebben scholen, overheden, kinderdagverblijven en werkgevers een taak te vervullen op dit gebied, vindt 48% van de Australiërs.
'Voedselveiligheid is ieders individuele verantwoordelijkheid'
Maar, zegt Paul Fitzgerald, als het puntje bij het paaltje komt, “kunnen we de schuld niet op iemand anders schuiven. Ieder van ons is individueel verantwoordelijk voor wat hij in zijn mond steekt. Zeker weten dat het eten dat we eten op de juiste manier is bewaard, bereid en gekocht is ieders zorgplicht jegens degenen waar we voor zorgen" citeert AFN. En het enige dat daarbij gaat helpen is de voedselveiligheidsaspecten van ons eten publiekelijk aan de orde stellen.
Dit artikel afdrukken
Maar liefst 51% van de Australiërs weet niet goed wat de beste temperaturen zijn om voedsel veilig te bewaren, en zou daarmee het risico lopen zich te vergiftigen. Dat moet blijken uit onderzoek door het Australische bedrijf Thermos Australia. De 'voedsel-temperatuur gevarenzone' is de temperatuurrange waarbinnen bacteriën op en in voedsel lekker kunnen groeien. Voor het meeste eten is dat een temperatuur van 5 tot 60 graden Celsius, vooral als dat langer dan 2 uur duurt.
'Tikkende voedseltijdbom'
Van de ondervraagde Australiërs gaf 39% aan dat zij zonder problemen voedsel zouden eten dat in een dergelijke gevarenzone had gestaan, als dat maar eventjes was geweest, meldt het onderzoeksrapport. Paul Fitzgerald, Marketing Manager bij Thermos Australia (ja, die maken thermosflessen en bewaardozen), zegt op AFN dat het onderzoek 'een stevige waarschuwing zou moeten zijn voor veel Australiërs die - met de beste bedoelingen - hun geliefden naar school of werk sturen met een 'tikkende voedseltijdbom' in de vorm van een levensgevaarlijk van huis meegebracht lunchpakketje. Volgens de Australische NSW Food Authority loopt 1 op de 4 Australiërs jaarlijks een voedselvergiftiging op.
Voedselproducenten moeten beter informeren
Het Thermos rapport laat zien dat tweederde van de Australiërs een lunchpakketje van thuis meebrengt. Veel van het daarin voorkomende voedsel bereikt binnen 2 uur de voedselgevaarzone, terwijl het moment van eten dan nog zeker een paar uur op zich kan laten wachten. Maar de meeste Australiërs weten van geen gevaar. Kennis over bij welke temperatuur je je eten het beste kunt bewaren doet 74% van de Australiërs op bij hun ouders. 51% van de ondervraagden vond dat voedselproducenten wel een grotere rol zouden mogen spelen in het informeren van consumenten over temperatuurzones en gevaarlijke bacteriën. En natuurlijk hebben scholen, overheden, kinderdagverblijven en werkgevers een taak te vervullen op dit gebied, vindt 48% van de Australiërs.
'Voedselveiligheid is ieders individuele verantwoordelijkheid'
Maar, zegt Paul Fitzgerald, als het puntje bij het paaltje komt, “kunnen we de schuld niet op iemand anders schuiven. Ieder van ons is individueel verantwoordelijk voor wat hij in zijn mond steekt. Zeker weten dat het eten dat we eten op de juiste manier is bewaard, bereid en gekocht is ieders zorgplicht jegens degenen waar we voor zorgen" citeert AFN. En het enige dat daarbij gaat helpen is de voedselveiligheidsaspecten van ons eten publiekelijk aan de orde stellen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De Aussies hanteren het overgeleverde principe van: when in doubt, throw it out!
Zouden we allemaal moeten doen, scheelt miljoenen in allerlei flauwekul onderzoek en bij alle horeca-gelegenheden ijskoude appeltaart bij de koffie (mag niet boven de 7 graden C geserveerd worden)
#2 Voor een deel bangmakerij, maar her hangt ook erg af van het broodbeleg. Hagelslag: geen probleem, daarin groeit niets; in jam kunnen alleen gisten goeien (en schimmels, maar dat duurt langer dan een dag); rauw vlees en rauwe groenten, gerookte vis ... ja, dat kan besmet zijn, maar die besmetting ... als die er is ... is meestal laag). Je moet dan heel veel verkeerd doen om het gevaarlijk te maken.
#3 En als er dan iemand ziek wordt, is het één persoon (of enkele) met een lunchpakketje. Heel kleine kans dat zoiets gerapporteerd wordt.
Koken voor grote groepen is gevaarlijker. Die voedselvergiftiging die Staphylococcus aureus veroorzaakt wordt in Frankrijk wel maladie du banquet genoemd. Bij grote feestelike gelegenheden waar zo'n banquet wordt opgediend is er vaak veel handwerk (besmetting) en veel wordt (lang) van te voren klaargemaakt. Soms is er te weinig koelruimte. En dan gaat het mis. Meestal wordt dan meer dan de helft van de mensen ziek. Tijdens of vlak na het feest. Dan weet je meestal ook nog goed wat je gegeten hebt. En na een dag is de voedselvergiftiging weer over. Een voedselinfectie duurt langer ... paar dagen diarree en zo. Dan loop je ook sneller na de arts.
Het is logisch dat thermosflesverkoper waarschuwt tegen bederf van niet thermos-verpakte lunchpakketjes. Rijkelt (#1) heeft een mooi onderzoek weergegeven naar de werkelijke bacteriegroei op een broodje worst, waaruit blijkt dat dat hard meevalt. Ik zou wel eens willen weten of er cijfers bekend zijn over daadwerkelijke gevallen van voedselvergiftiging als gevolg van op omgevingstemperatuur bewaarde lunchpakketjes.
En: is er wel eens onderzocht of voedselvergiftiging vaker voorkomt bij mensen die hun eigen lunchpakketje klaarmaken, meenemen en nuttigen of bij mensen die door derden vervaardigende maaltijden nuttigen, het zij ter plekke in een restaurantkeuken of voorverpakt in kantines en dergelijke?
Bangmakerij dus, Rijkelt?
Dank voor die prachtige feitelijke info!
Even iets ter relativering. In het Thermos-rapport (wel een beetje verdacht) staat dat tweederde van de Australiërs een lunchpakketje van thuis meebrengt. Veel van het daarin voorkomende voedsel bereikt binnen 2 uur de voedselgevaarzone, terwijl het moment van eten dan nog zeker een paar uur op zich kan laten wachten. Suggestief, want er is niets gemeten aan groei van ziekteverwekkers.
Wij hebben in het kader van het 'tafelleven' van etenswaren onderzocht wat er gebeurt als boterhamworst ongekoeld meegenomen wordt op een broodje. We hebben de boterhamworst beënt met een cultuur van Staphylococcus aureus, een ziekteverwekker die op de handen van ca 50% van de mensen zit. En bij smeren en beleggen van brood daarop terecht kan komen. Deze ziekteverwekker moet uitgroeien tot aantallen boven de 100.000 kolonievormende eenheden (kve) per gram voordat er genoeg toxine is geproduceerd. Om 7 uur 's morgens werd de worst beënt, en op broodjes gelegd. Alles werd bij 30C bebroed. En elk uur werd een monster genomen om de ziektekiemen en andere bacteriën te tellen.
Resultaat: pas tegen een uur of drie werden aantallen van 100.000 kve per gram worst overschreden. Bederfverwekkers kunnen wel sneller groeien, maar daar wordt je (gelukkig) niet ziek van. Het smaakt hoogstens minder lekker.