Volksverlakkerij?
Aardappelverwerker Aviko probeert een commodity te maken met toegevoegde waarde.
Iets dat bulk is maar toch bijzonder.
Met innovatieve producten die aangepast zijn aan de landelijke smaak en die lokaal worden ontwikkeld, probeert het bedrijf in te spelen op de wens van de consument. Immers, de Europese consument bestaat niet, betoogt Peter Dekker, lid van de groepsdirectie van Aviko Groep. Daarom is er in Polen een 'dumpling' met vulling en gaat er in Scandinavië suiker bij de frites. "Bij de productontwikkeling proberen we en relatie te leggen tussen macrotrends en een lokale invulling", zegt Dekker. De Poolse dochter van Aviko doet bijvoorbeeld de productontwikkeling zelf, met Poolse consumentenpanels. In Groot-Brittannië wil men blanke frites en loogt Aviko de suikers uit in een blancheur. In Scandinavië worden juist wat suikers toegevoegd en wil men donkere frites.
Naast openstaan voor consumenten is openstaan voor lokale netwerken van belang om innovaties te ontwikkelen. Aviko wil vooral geen 'me too' producten. De Stuurgroep Innovatie keurt elk nieuw product af dat geen intrinsieke meerwaarde heeft voor de consument, aldus Dekker.
Aviko wil verder groeien in koelvers en het toevoegen van waarde aan aardappelproducten. Dat is wel een duidelijk andere wereld dan commodities, die je bij je personeel gescheiden moet houden. Onder luid gejoel vanaf dit blog, kreeg Aviko de Jaarprijs van het Voedingscentrum voor Fridéale frites die 33% minder vet opnemen. In de foodservicemarkt is SteamFresh goed aangeslagen, een door het bedrijf zelf ontwikkelde stoomtechnologie waarmee natuurlijke vitaminen en mineralen behouden blijven. Dat is ook de basis voor de nieuwe stampotten.
Aviko heeft sinds 1990 ook meerdere kantoren in Oost-Europa. Dekker ziet daar grote kansen voor verwerkte aardappelproducten, nu de koopkracht groeit en er een middenklasse begint te ontstaan.
Dit artikel afdrukken
Aardappelverwerker Aviko probeert een commodity te maken met toegevoegde waarde.
Iets dat bulk is maar toch bijzonder.
Met innovatieve producten die aangepast zijn aan de landelijke smaak en die lokaal worden ontwikkeld, probeert het bedrijf in te spelen op de wens van de consument. Immers, de Europese consument bestaat niet, betoogt Peter Dekker, lid van de groepsdirectie van Aviko Groep. Daarom is er in Polen een 'dumpling' met vulling en gaat er in Scandinavië suiker bij de frites. "Bij de productontwikkeling proberen we en relatie te leggen tussen macrotrends en een lokale invulling", zegt Dekker. De Poolse dochter van Aviko doet bijvoorbeeld de productontwikkeling zelf, met Poolse consumentenpanels. In Groot-Brittannië wil men blanke frites en loogt Aviko de suikers uit in een blancheur. In Scandinavië worden juist wat suikers toegevoegd en wil men donkere frites.
Naast openstaan voor consumenten is openstaan voor lokale netwerken van belang om innovaties te ontwikkelen. Aviko wil vooral geen 'me too' producten. De Stuurgroep Innovatie keurt elk nieuw product af dat geen intrinsieke meerwaarde heeft voor de consument, aldus Dekker.
Aviko wil verder groeien in koelvers en het toevoegen van waarde aan aardappelproducten. Dat is wel een duidelijk andere wereld dan commodities, die je bij je personeel gescheiden moet houden. Onder luid gejoel vanaf dit blog, kreeg Aviko de Jaarprijs van het Voedingscentrum voor Fridéale frites die 33% minder vet opnemen. In de foodservicemarkt is SteamFresh goed aangeslagen, een door het bedrijf zelf ontwikkelde stoomtechnologie waarmee natuurlijke vitaminen en mineralen behouden blijven. Dat is ook de basis voor de nieuwe stampotten.
Aviko heeft sinds 1990 ook meerdere kantoren in Oost-Europa. Dekker ziet daar grote kansen voor verwerkte aardappelproducten, nu de koopkracht groeit en er een middenklasse begint te ontstaan.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
'Toevoegen van waarde'. Een consultant van een van Ndl's gerespecteerde high brow adviesbureau's zei eind vorig jaar: "VROEGER, noemden we dat TW, nu is TW back-to-basics."
Je ziet ze trouwens zelfs bij AH oprukken: de Rattes, de Chéries, de Opperdoezen etc. Met nauwelijks werktijd trouwens zo klaar als 'pommes boulangères' in de oven, in 100% olijfolie ;-)
Hoezo 'volksverlakkerij' ?
Ik proef een vat negativisme in de berichtgeving. Wat is er nou mis met lokaal georienteerde producten - zelfs al zijn ze van een bulkverwerker en is het onderscheid op landelijk niveau, niet echt fijnmazig dus? Maar wie weet wordt het beter en krijgen we zelfs regionale variaties. Ik eet graag 'Drentse' droge worst van een vleesfabriek in Groningen - is dat volksverlakkerij ? 'k ben blij dat ze gemaakt worden.
'Lokaal' betekent hier vooral 'aanpassen aan de smaak van een andere natie'. Zelfde onderstel, andere auto erop. Ford Focus wordt Volvo V40 etc. Zweden houden van zoet, dus we maken de aardappels zoeter.
Het is de industrialisering van 'nepping' tot in het hart van - overal en altijd - hetzelfde product. Semantiek is altijd aardig: marketingwise goed gekozen woord, dat 'lokaal'. Er had nl. ook 'internationaal' kunnen staan.
Waar heb je dit bericht vandaan Ailko en worden de woorden daar zo gebruikt?
... dus in plaats van een mondiaal eenheidsproduct krijg ik iets dat (enigszins) is aangepast op de lokale smaak ? Wat is daar nou mis mee ?
Het 'nep-aspect' is juist als het product een zelfde mondiale naam zou krijgen en de zielige argeloze consument denkt overal hetzelfde te krijgen. McDonaldisering en zo. Hier zie ik echt geen kwaad in.
Je vergelijking met auto's gaat trouwens niet (helemaal) op : zowel de Ford als de Volvo woden internationaal gemarket en zijn niet zozeer verschillend omdat ze aangepast zijn aan de lokale Engelse / Zweedse smaak maar omdat er marketingtechnisch verschillende doelgroepen mee bediend worden. Ik heb (uit bovenstaande) begrepen dat Aviko het juist wel lokaal houdt.
Met zoiets is nooit iets mis, als het maar lekker is. Drie kleuren Actimel vind ik prima. De basisvariant is het lekkerst, omdat puur het in dat soort processen meestal het beste doet (goeie aroma's die 'complexiteit' geven zijn duur).
De nep is het global van 'act local, think global', maar dan nog: je hebt volstrekt gelijk als je zou zeggen 'dat is een door romantiek ingegeven, volstrekt persoonlijk oordeel'.
'Local' is in onze tijd tenslotte niet meer dan een 'naam'. Het is de tijdgeest, maar ook een verarming van smaakdiversiteit. In dat laatste zit wel een argument. Zoals een Amerikaan die ik wel eens zie in Frankrijk zegt: een gemiddelde Amerikaan kiest uit drie kleuren kaas die er prachtig en heel anders uitzien, maar allemaal hetzelfde smaken. Alleen goeie proevers proeven het verschil, maar kopen hun kaas wel ergens anders.
Laten we het maar Klootwijk's Bami-argument noemen: wat geeft een fabrikant het recht om ons van smaak te beroven omdat het een paar centen goedkoper kan? Maar inderdaad: onze kinderen merken er straks niks meer van als het verdwenen is. Ze zullen niet beter weten.
Daarom heb je toch gelijk.