Na het invullen van de online sollicitatieformulieren, werd ik de dag erna gelijk vroeg gebeld voor mijn eerste gesprek. Bij flitsbezorger nummer 1 werd ik te woord gestaan door Iris, een vriendelijk enthousiaste Nederlandse recruiter. Bij flitsbezorger nummer 2 belde een Engelse vrouw vanuit Engeland die haar script afdraaide. Duidelijk was wel dat de belangrijkste vragen consistent waren: “Of ik een E-bike kon bedienen? Of ik in bezit was van een smartphone met internet? Of ik onbeperkt data abonnement had?“

Bij flitsbezorger 1 werd er ook nog tijd besteed aan mijn motivatie - we moesten er samen wel een beetje om glimlachen - maar bij flitsbezorger 2 niet. Snel was ik door de 2 rondes heen, ontving ik de arbeidscontracten en kreeg ik een proefdag aangeboden.

Het contract was bij flitsbezorger 1 twee A4tjes lang en bij flitsbezorger 2 vier. Beiden waren ongeveer hetzelfde opgebouwd en inhoudelijk identiek. Tot ik bij Flitsbezorger 2 een clausule tegenkwam met titel “Non concurrentie- en relatiebeding”. Ik zou dit artikel hier willen citeren maar dan ben ik even bezig. Laat ik het er maar op houden dat mijn maag een salto maakte van weerzin toen ik het las: lijsten van ondernemingen waar een jaar na afloop van het contract niet direct of indirect mee gewerkt mocht worden. Boetebedragen van 1.000 euro per overtreding. En dat de hoogte van de boete expliciet genoemd NIET wordt beperkt door mijn loon voor een halve dag. Zo ging het maar door. Alsof ik voor de positie van CEO had gesolliciteerd.

Ik zou ik niet zijn als ik daar toch niet een vraag over zou stellen. Nou ja, het was meer een verzoek dan een vraag overigens. Ik vroeg mijn contact in Engeland of zij de bewuste clausule zou kunnen verwijderen. Daarbij voegde ik toe: “It's the same as telling a 15 year-old working at Albert Heijn for the first time that he can't work at Jumbo for 12 months if he becomes too expensive or quits.” Het stond gewoon niet in verhouding.
Haar reactie luidde: “I got the answer from HR and unfortunately it is not possible to remove this part of the contract. Though they won´t track that closely if someone joins a competition after flitsbezorger 2, it is not something that they want to promote. Let me know how you feel about that.”

Hoe ik me daarover voel? Nou, ik voel van alles. Afgezien van mijn persoonlijke ambitie en situatie kon ik alleen maar denken aan de jongens die tot de kruin ingepakt, vaak vanuit Bangladesh afkomstig, door de stad fietsen om pakketjes van 10 euro te bezorgen. Die een inkomen voor hun studie of gezin op deze manier moeten verdienen. Wisten zij wel wat er boven hun hoofd hing?

Ik reageerde als volgt: “I’m sorry, unless they send me a letter stating that in writing then I am unfortunately not taking the risk. Good luck finding riders. Let's hope they don't read the small print.”

Het werd flitsbezorger 1.


De eerste bijdrage van Saskia vind je hier.


Dit artikel afdrukken