2 min
Saskia Sanders is tijdelijk rider bij een flitsbezorger. In een aantal afleveringen deelt ze haar ervaringen. Vandaag deel 1.
Ik leg mijn kinderen wel eens uit dat we vroeger een winkel binnen liepen en we bij de toonbank vroegen aan de man of vrouw in stofjas naar de producten die we nodig hadden. Op de toonbank stond dan een grote kassa en impulsartikelen voor de verleiding. Kijk maar naar de gemiddelde Western. Het bezoek aan zo’n winkel begon altijd met een gerinkel van de bel aan de deur. Tingelingeling. Geen self service. Persoonlijk contact en dialoog.
Het is nu eigenlijk niet anders - old school in een nieuw jasje, opgestuwd door coronamaatregelen (toen de niet-essentiële winkels nog dicht waren). Nu heet het click&collect, bel dit nummer, of scan deze QR-code. Uiteindelijk kun je naar de provisorische toonbank en vragen naar de artikelen die je nodig hebt. In mijn geval was dat deze week een regenpak en waterdichte handschoenen. Het bleken de beste uitgaven van die week te zijn. Want ik begon op de guurste dag van 2022 - regen, wind en kou - aan mijn baantje als rider bij een flitsbezorger.
Mijn nieuwe werkgever verwachtte mij niet. Ik zag lichte paniek in zijn ogen toen ik binnenliep en aankondigde dat dit mijn eerste werkdag was als rider. Een vrouw. Een redelijke oude vrouw ook nog, wit, blond en Nederlandssprekend. Een atypische afspiegeling van de riders bij deze flitsbezorger.
Op het scherm is realtime te zien welke bestellingen geplaatst zijn, welke gepickt worden, welke klaar staan voor bezorging, welke onderweg en welke bezorgd zijn. In de laatste kolom staat het aantal riders, wie dat zijn en op basis van een kleur wordt aangegeven of je onderweg heen of terug bent en of je binnen bent. En als je binnen bent gaat er een teller lopen die aangeeft hoe lang je “inactief” bent.
Ik werd dus niet verwacht. maar zoals een echte hands-on retailer ging mijn supervisor mij onboarden – hij stelde verder geen vragen. Ik werd aan het personeelsbestand toegevoegd (via naam, telefoonnummer en email-adres), en moest vervolgens twee apps downloaden. Eentje om de fiets open en op slot te doen, en eentje om de bestellingen te kunnen scannen en vervolgens de route te kunnen krijgen.
De werking van de fiets werd uitgelegd, ik kreeg een grote tas voor op mijn rug en klaar was Kees. Ik griste nog een helm uit een kast - dat leek mij wel zo veilig, scande ‘t eerste tasje, drukte op de route en hoppa, ik was onderweg.
Mijn eerste shift was door de week en overdag. Het regende en het was koud. Wat mijn opviel was dat veel bestellers corona hadden, tussen de 20 en 30 waren en bijna unaniem zich verontschuldigden bij de snelle levering. “Sorry, ik had geen zin om naar de winkel te lopen”. “Sorry dat je voor mij door de kou en regen moest”. Ja, de snelheid waarmee we de bestelling van vaak minder dan een tientje leveren, is wel wat wennen voor de Nederlandse klant.
Ik fietste de eerste shift van 5 uur zo’n 50 km kriskras door Amsterdam-Oost. Meestal via Google maps, een route van 4 tot 8 minuten heen op basis van een gewone fiets. Met inpakken, op de fiets stappen doe ik er denk ik ook zolang over, dankzij de E- van de e-bike. Dus met een inpaktijd van 3-6 minuten en 5-9 minuten fietstijd kom je op een maximale levertijd van circa 10 à 15 minuten, vierhoog trappenlopen niet meegerekend.
De belofte ‘binnen 10 minuten leveren’ is dus niet geheel waar te maken, gebiedt de eerlijkheid te zeggen.
Dit artikel afdrukken
Het is nu eigenlijk niet anders - old school in een nieuw jasje, opgestuwd door coronamaatregelen (toen de niet-essentiële winkels nog dicht waren). Nu heet het click&collect, bel dit nummer, of scan deze QR-code. Uiteindelijk kun je naar de provisorische toonbank en vragen naar de artikelen die je nodig hebt. In mijn geval was dat deze week een regenpak en waterdichte handschoenen. Het bleken de beste uitgaven van die week te zijn. Want ik begon op de guurste dag van 2022 - regen, wind en kou - aan mijn baantje als rider bij een flitsbezorger.
Mijn nieuwe werkgever verwachtte mij niet. Ik zag lichte paniek in zijn ogen toen ik binnenliep en aankondigde dat dit mijn eerste werkdag was als rider. Een vrouw. Een redelijke oude vrouw ook nog, wit, blond en Nederlandssprekend. Een atypische afspiegeling van de riders bij deze flitsbezorger.
Sorry, ik had geen zin om naar de winkel te lopen. Sorry dat je voor mij door de kou en regen moestDe dark store - ofwel winkel zonder ramen, is een ruimte met hoge stellingen omringd door koelingen. Bij binnenkomst is er een ruimte waar riders zich kunnen bewegen, een keukenblok, het toilet, een rij stoelen, een tv-scherm en een toonbank. Achter de toonbank zit de supervisor en daarachter is de winkel zonder ramen. De supervisor zit achter zijn laptop. Naast zich krijgt hij steeds tasjes geplaatst met bestellingen die klaar zijn om te bezorgen. De supervisor is de spin in ‘t web - die persoon verdeelt de tasjes onder de riders. Soms krijgen riders er twee, als de bestellingen in nabijheid van elkaar afgeleverd moeten worden. Hij lost issues op van riders maar ook van klanten als er artikelen missen of verkeerd zijn afgeleverd.
Op het scherm is realtime te zien welke bestellingen geplaatst zijn, welke gepickt worden, welke klaar staan voor bezorging, welke onderweg en welke bezorgd zijn. In de laatste kolom staat het aantal riders, wie dat zijn en op basis van een kleur wordt aangegeven of je onderweg heen of terug bent en of je binnen bent. En als je binnen bent gaat er een teller lopen die aangeeft hoe lang je “inactief” bent.
Ik werd dus niet verwacht. maar zoals een echte hands-on retailer ging mijn supervisor mij onboarden – hij stelde verder geen vragen. Ik werd aan het personeelsbestand toegevoegd (via naam, telefoonnummer en email-adres), en moest vervolgens twee apps downloaden. Eentje om de fiets open en op slot te doen, en eentje om de bestellingen te kunnen scannen en vervolgens de route te kunnen krijgen.
De werking van de fiets werd uitgelegd, ik kreeg een grote tas voor op mijn rug en klaar was Kees. Ik griste nog een helm uit een kast - dat leek mij wel zo veilig, scande ‘t eerste tasje, drukte op de route en hoppa, ik was onderweg.
Mijn eerste shift was door de week en overdag. Het regende en het was koud. Wat mijn opviel was dat veel bestellers corona hadden, tussen de 20 en 30 waren en bijna unaniem zich verontschuldigden bij de snelle levering. “Sorry, ik had geen zin om naar de winkel te lopen”. “Sorry dat je voor mij door de kou en regen moest”. Ja, de snelheid waarmee we de bestelling van vaak minder dan een tientje leveren, is wel wat wennen voor de Nederlandse klant.
Ik fietste de eerste shift van 5 uur zo’n 50 km kriskras door Amsterdam-Oost. Meestal via Google maps, een route van 4 tot 8 minuten heen op basis van een gewone fiets. Met inpakken, op de fiets stappen doe ik er denk ik ook zolang over, dankzij de E- van de e-bike. Dus met een inpaktijd van 3-6 minuten en 5-9 minuten fietstijd kom je op een maximale levertijd van circa 10 à 15 minuten, vierhoog trappenlopen niet meegerekend.
De belofte ‘binnen 10 minuten leveren’ is dus niet geheel waar te maken, gebiedt de eerlijkheid te zeggen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Leuk idee. Je hebt mij binnen met een zin als deze
Mijn nieuwe werkgever verwachtte mij niet. Ik zag lichte paniek in zijn ogen toen ik binnenliep en aankondigde dat dit mijn eerste werkdag was als rider. Een vrouw. Een redelijke oude vrouw ook nog, wit, blond en Nederlandssprekend. Een atypische afspiegeling van de riders bij deze flitsbezorger.
#1 yuppen? Nee totaal niet. Dat is ook voor mij n verrassing. Ik zal daar in een volgende blog aandacht aan besteden. Dank voor je reactie.
Saskia Sanders Leuk, want ik ben zeer nieuwsgierig welke mensen van zo'n dienst gebruik maken. Heb toch nog een beetje het vooroordeel dat het een stel luie yuppen zijn, die teveel geld hebben en te beroerd zijn om zelf even naar de supermarkt te gaan. En inmiddels gewend zijn aan een tijd waarin als we wat bestellen geen geduld meer hebben, en het daarom ook zo snel mogelijk in huis willen hebben.
Maar, de mensen schamen er zich nog een beetje voor. Corona is natuurlijk een goede reden dat als je pak melk leeg is dat die binnen 10 minuten weer op je aanrecht moet staan. Kijk uit naar je volgende artikel uit om eens verder mijn vooroordeel te onderzoeken ;)