Dat laat de Maleisische deelstaat Sarawak zien. De op het eiland Borneo gelegen deelstaat zet volop in op waterkracht en wil in 2025 alle benodigde elektriciteit in waterkrachtcentrales opwekken.

Uitstootvrij
Sarawak telt meer dan 55 rivieren - gevoed door jaarrond voldoende regenval plus monsoenregens - en inmiddels 3 grote waterkrachtcentrales in dammen die 3,452 megawatt aan capaciteit leveren. Dat is evenveel als de 3 nieuwste kolencentrales van Nederland, de in 2016 geopende Engie en Uniper-centrales op de Maasvlakte en de Eemshavencentrale. Maar die centrales stootten per jaar 16,2 megaton CO2 uit, becijferde Greenpeace in 2017. Waterkrachtcentrales zijn uitstoot- en afvalvrij. Sinds 2009 is de CO2-uitstoot van Sarawak met 77% gedaald en de waterkrachtcentrales leveren inmiddels 75% van Sarawaks energiemix.

Rolmodel
Dankzij deze ontwikkelingen is Sarawak inmiddels een drijvende kracht in het Zuid-Aziatische energienetwerk ('power grid')van de Association of Southeast Asian Nations. Sinds 2016 exporteert het staatsbedrijf Sarawak Energy stroom naar buurland west-Kalimantan. Samen met Brunei, Sabah en Kalimantan, de overige staten op Borneo, werkt Sarawak aan een Borneo energienetwerk. Op langere termijn zou Sarawak zijn waterkrachtenergie ook naar andere landen kunnen exporteren, zoals de Filipijnen, Java, Singapore en west-Maleisië. Zo wil Sawarak andere landen in de regio tot voorbeeld dienen en de weg vrijmaken voor minder afhankelijkheid van kolen en gas. Tegelijk draagt de deelstaat zo bij aan een aantal van de Sustainable Development Goals van de Verenigde Naties: schone energie en klimaatactie door het verminderen van CO2-emissies.

"Als ik naar de toekomst van waterkracht kijk", zegt Eddie Rich, ceo van International Hydropower Association in de South China Morning Post, "hoop ik nog veel meer waterkracht te zien. Het zal veel van de fossiele brandstoffen-productie kunnen vervangen en andere vormen van duurzame energie aanvullen."
Dit artikel afdrukken