Afrikaanse landen worden onevenredig zwaar getroffen door de klimaatverandering, ondanks het feit dat ze het minst bijdragen aan de wereldwijde uitstoot. Afrika stoot amper 4% van het wereldwijde totaal aan broeikasgassen uit. Dat doet het continent met 17,9% van de wereldbevolking, verspreid over 54 landen.

De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen voor de eerste Afrikaanse klimaattop, die maandag van start gegaan is in de Keniaanse hoofdstad Nairobi. Het is de bedoeling dat tijdens de top een gemeenschappelijk Afrikaans standpunt ontwikkeld wordt in de aanloop naar de VN-klimaatconferentie volgende maand in New York en de COP28 in de Verenigde Arabische Emiraten in november. Op de agenda voor de aanwezige Afrikaanse staatshoofden, vertegenwoordigers van andere regeringen en de Verenigde Naties staan 'groene groei' en vooral: financiering voor klimaatvriendelijke projecten op het continent.

Maar dat gemeenschappelijke standpunt is nog niet zo gemakkelijk geformuleerd, volgens The Guardian. Splijtpunt is de vraag of Afrikaanse landen, die over het algemeen niet ruim bedeeld zijn met fossiele brandstofinfrastructuur, de fossiele fase zouden kunnen 'overslaan' en voluit voor hernieuwbare energie kunnen gaan.

Sommige landen, zoals Ethiopië, Kenia, Egypte en Zuid-Afrika, hebben die keus al gemaakt en lopen voorop met de hernieuwbare energietransitie in Afrika, aldus het Internationale Agentschap voor Hernieuwbare Energie. Zonne-energie is de goedkoopste energiebron in de meeste Afrikaanse landen en naarmate de kosten van hernieuwbare energie dalen, wordt toegang tot groene energie steeds toegankelijker, zeggen energie-experts. Nog altijd hebben 600 miljoen Afrikanen geen toegang tot elektriciteit.

Maar Afrikaanse landen met grote olie- en gasreserves, zoals Nigeria en Senegal, vinden dat investeringen juist ten goede moeten komen aan economische groei en meer energietoegang op fossiele basis. Weer andere landen, zoals Namibië, wedden op beide paarden en trekken zowel investeringen in hernieuwbare energie als in de exploratie van olievelden voor de kust.

Afrika lijdt bovengemiddeld onder de gevolgen van de klimaatcrisis: van de ergste droogte in de Hoorn van Afrika in 40 jaar tijd, tot honger in de Sahelregio. Orkanen, overstromingen (Nigeria) en andere extreme weersomstandigheden treffen het continent steeds vaker. Afrikaanse leiders willen tijdens de top rijke landen eraan herinneren dat nog veel meer geld nodig is om de klimaatcrisis het hoofd te bieden. Meer nog willen ze duidelijk maken dat 'groene groei' niet alleen een klimaatvereiste is, maar tegelijk ook miljarden dollars aan economische mogelijkheden biedt voor Afrika én de wereld.

Die economische mogelijkheden beperken zich niet tot hernieuwbare energie. Ook de jonge werkende bevolking en aanwezige natuurlijke hulpbronnen (40% van de wereldreserves aan kobalt, mangaan en platina, belangrijke grondstoffen voor de productie van batterijen en waterstofcellen, bevinden zich in Afrika) maken van Afrika een reservoir vol potentie. Daarnaast zijn er in Afrika volop kansen om de voedselproductie op te voeren. Buitenlandse investeerders kunnen daar belangrijk aan bijdragen, maar aarzelen vanwege politieke instabiliteit.
  • Deel
Druk af