Lees ook
imageIn De Morgen vandaag een artikel over de nieuwe eco-consument op basis van onderzoek door reclamebureau Think/BBDO. De nieuwe eco-consument is geen oude geitenwollensok maar jong en op comfort gericht. Zoals Fons van Dycke van Think/BBDO het uitdrukt: "Hij is begaan met de wereld en hij verlangt van ondernemingen dat zij hun maatschappelijke verantwoordelijkheid opnemen. Hij wil daarvoor echter niet inleveren op vlak van comfort of gebruiksgemak. Een consument verwacht vandaag dat wat goed is voor hem ook goed is voor de hem omringende wereld."

Maar liefst een kwart van de jonge consumenten kiest voor producten die ecologisch, duurzaam of bio zijn. De jonge consumenten zijn bereid hun koopgedrag aan te passen, op voorwaarde dat ze niet meer moeten betalen voor duurzame producten en niet moeten inleveren op het vlak van comfort of gebruiksgemak. "Jonge consumenten staan open voor merken die ernstig omspringen met het milieu, maar het geitenwollensokkengedoe van vroeger is aan hen niet besteed", zegt Van Dyck. Als een van de geslaagste voorbeelden noemt hij (Product)Red van zanger en supermarketeer Bono van U2.

Staat de voorwaarde die deze jonge mensen stellen - niet hoeven inleveren aan besteedbaar inkomen of lifestyle - nou op gespannen voet met de realiteit van duurzame en ecologische productie? We zeggen hier nogal eens dat natuurlijke kwaliteitsproducten nu eenmaal een meerprijs hebben die betaald moet worden. Dat is ook waar als het om ambacht gaat. Maar natuurlijk niet als het om massa-industriële toepassingen gaat. Ergo: duurzaamheid is industrialiseerbaar geworden omdat er massale vraag naar is. Dàt lijkt me fantastisch, want daar valt het meeste te winnen. Die ambachtelijke en 'echte' producten houden we lekker voor diegenen die er wel voor willen betalen omdat ze de meerwaarde ervan proeven.

Onderwijl overwegen Procter & Gamble, Nestlé en Unilever ongetwijfeld Bono te benaderen om (Product)Red Food op de markt te brengen. Wat mij betreft maken ze er haast mee.
Dit artikel afdrukken