Jaarlijks gaat 24 miljard ton vruchtbare aarde verloren. Zelfs Europa verliest jaarlijks bijna 1 miljard ton vruchtbare aarde. Tenzij we wereldwijd inzetten op verminderde vleesconsumptie, betere regels voor landgebruik en verbeterde efficiëntie in de landbouw, zijn conflicten als in Soedan onvermijdelijk. Dat zou blijken uit een nieuw rapport van de VN.
Diepploegen, meerdere oogsten per seizoen en het gebruik van landbouwchemicaliën hebben de voedselproductie verhoogd, maar dat gaat ten koste van duurzaam bodembeheer. Een derde van het aardoppervlak blijkt gedegradeerd. Als er geen maatregelen worden genomen zal de competitie om landbouwgrond alleen maar toenemen, niet alleen in of tussen buurlanden, maar ook wereldwijd.
Die waarschuwing sprak Monique Barbut van het VN-orgaan UN Convention to Combat Desertification (UNCCD) uit bij de lancering van het rapport Global Land Outlook. Het rapport geldt als het meest complete overzicht tot dusver. Het legt verbanden tussen de impacts die zowel verstedelijking, klimaatverandering, erosie als ontbossing hebben. De grootste impact blijkt de intensieve landbouw te hebben. "Industriële landbouw is te vergelijken met een mijnbouw", aldus Louise Baker van UNCCD.
Gedurende de afgelopen 20 jaar is de landbouwproductie verdrievoudigd en de hoeveelheid geïrrigeerd land verdubbeld. Maar door de intensieve landbouw neemt de bodemvruchtbaarheid af en kan het land uiteindelijk in onbruik raken en zelfs verwoestijnen. Het rapport beschrijft een dalende productiviteit op 20% van 's werelds akkerland, 16% van het bosareaal, 19% van het grasland en 27% van het 'graasland' (waar geen gewassen kunnen groeien, maar wel geschikt voor extensieve veeteelt).
De gevolgen (conflicten, klimaatvluchtelingen) van de bestaande landbouwpraktijken zullen het ergst zijn in sub-Sahara Afrika, zuidoost-Azië, het Midden-Oosten en Noord-Afrika, voorspellen de auteurs.
Dit artikel afdrukken
Die waarschuwing sprak Monique Barbut van het VN-orgaan UN Convention to Combat Desertification (UNCCD) uit bij de lancering van het rapport Global Land Outlook. Het rapport geldt als het meest complete overzicht tot dusver. Het legt verbanden tussen de impacts die zowel verstedelijking, klimaatverandering, erosie als ontbossing hebben. De grootste impact blijkt de intensieve landbouw te hebben. "Industriële landbouw is te vergelijken met een mijnbouw", aldus Louise Baker van UNCCD.
Gedurende de afgelopen 20 jaar is de landbouwproductie verdrievoudigd en de hoeveelheid geïrrigeerd land verdubbeld. Maar door de intensieve landbouw neemt de bodemvruchtbaarheid af en kan het land uiteindelijk in onbruik raken en zelfs verwoestijnen. Het rapport beschrijft een dalende productiviteit op 20% van 's werelds akkerland, 16% van het bosareaal, 19% van het grasland en 27% van het 'graasland' (waar geen gewassen kunnen groeien, maar wel geschikt voor extensieve veeteelt).
De gevolgen (conflicten, klimaatvluchtelingen) van de bestaande landbouwpraktijken zullen het ergst zijn in sub-Sahara Afrika, zuidoost-Azië, het Midden-Oosten en Noord-Afrika, voorspellen de auteurs.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Jopie slaat de spijker op zijn kop. In plaats van "extensief" en "intensief" moeten we weer als vroeger over geen of weinig externe inputs versus hoog extern input gebruik praten (LEIA & HEIA), dat is duidelijk. In geval van overexploitatie door overbevolking is LEIA een heel erg mijnende vorm van landbouw, doordat wind- en watererosie "export" van nutriënten door landbouw versterkt. HEIA is in een land als het onze eerder verrijkend dan mijnend geweest door de enorme aanvoer van veevoeders, etc. Het is de gier injectieplicht, die gepaard gaat met scheiden vaste en vloeibare mest en met export van de vaste vorm, die onze HEIA mijnend maakt. Dan moet je vooral denken aan die voedingsstoffen die niet via kunstmest op het land komen.
Zoals gezegd, Jopie slaat de spijker op zijn kop. Bij HEIA denk ik nog steeds meer aan vergiftigen van de bodem dan aan uitputting.
Intensief/extensief is moeilijk te definiëren. Voor het behouden van bodemvruchtbaarheid op langere termijn gaat het niet om de hoeveelheid kunstmest, bestrijdingsmiddelen of mechanisatie die per hectare gebruikt worden. In Nederland zijn grote oppervlaktes aan heide en zandverstuivingen (in 1900 was er alleen aan stuifzand 79.000 hectare, nu nog 1400), die deels ontstonden door overexploitatie zonder al die inputs, weer in cultuur gebracht mét kunstmest en machines. En Henk Breman heeft volledig gelijk: extensieve overexploitatie is overal, in een recente Chinese film zie je mensen in een volstrekt desolaat landschap, waar niets meer groeit.
Evengoed kun je met intensieve landbouw de bodem ook naar zijn grootje helpen. De achteruitgang van de bodemkwaliteit in de Flevopolder is daar een mooi voorbeeld van: het is onvoorstelbaar dat in zo weinig tijd een zo mooie en jonge bodem in kwaliteit achteruitgaat, zeker in een land en tijd waarin zoveel kennis over bodem en bodembiologie beschikbaar is. Ook de Dustbowl is een voorbeeld van het vernielen van een bodem mét mechanisatie en kunstmest.
Landbouw zal zich dus niet alleen moeten richten op de productie van dit jaar, maar evenzeer op de produktie in toekomstige jaren, of zelfs voor toekomstige generaties.
Henk, is extensief = goed een verblindend frame geworden?
"De gevolgen van de bestaande landbouwpraktijken zullen het ergst zijn in sub-Sahara Afrika" Dat kan zo zijn, maar het gaat juist daar niet om intensieve landbouw. Zo is kunstmestgebruik in sub-Sahara Afrika minder dan 1/10 van het wereld gemiddelde, uitgedrukt in kg/ha/jaar. De uitputtende extensieve landbouw is er veel destructiever dan intensieve landbouw. Bij gebruik van geïntegreerd bodemvruchtbaarheid beheer hoeft die intensieve landbouw niet zo mijnend te zijn.
‘‘A clump of soil from a heavily tilled and cropped field was dropped into a wire mesh basket at the top of a glass cylinder filled with water. At the same time, a clump of soil from a pasture that grew a variety of plants and grasses and hadn't been disturbed for years was dropped into another wire mesh basket in an identical glass cylinder.
The tilled soil – similar to the dry, brown soil on Cobb's farm – dissolved in water like dust. The soil from the pasture stayed together in a clump, keeping its structure and soaking up the water like a sponge.’’
Vergelijken met roofbouw lijkt me nog duidelijker. Hulde mevrouw Barbut. Maar het is tegen dovemansoren gezegd. ‘Als je gevarieerd eet krijg je alle benodigde voedingsstoffen binnen’ luidt het misplaatste VC sprookje tenslotte nog steeds. Steevast onder de nimmer aflatende bijval van het al dan niet met emeritaat zijnde Neerlands voedingspatriarchaat met vertakkingen in alle universiteiten.
Het staat nooit ter discussie in de landbouw-, gezondheids- en voedingswereld. Nog zoiets. De stijging van CO2 is alleen maar bedreigend omdat de zeespiegel stijgt is de leidende gedachte. Misplaatste juichkreten van domme politici omdat extra CO2 ook de fotosynthese helpt waardoor de gewassen voller en groter worden. Sneller groeien ook, waardoor misschien zelfs wel een oogst extra van de uitgeputte akkers mogelijk is: wat goed is voor de planten is goed voor ons! Turbogroei, met meer koolhydraten zoals glucose, ten koste van nutrienten als eiwitten, ijzer en zink.
Junkfood: patent verlopen bij Snackbar & Co. Nu ook in alle kassen en op alle akkers.