Trouw komt met een bericht over duurzame visserij: zelfs de Amerikaanse supermarkt gigant Walmart - niet de beste reputatie als het aankomt op werknemer-welzijn - blijkt binnen 3 tot 5 jaar alleen nog maar duurzame vis te willen verkopen. Volgens Wikipedia heeft Unilever - een van de sponsors achter de MSC én de grootste bevroren visinkoper ter wereld - zich verbonden om al in 2005 alleen nog duurzame vis te gebruiken!
De MSC (Marine Stewartship Council) is terecht blij. De organisatie vraagt al jaren aandacht voor de consequenties van overbevissing. Op dit moment wordt slechts 4 tot 6% van de vis duurzaam gevangen, d.w.z. zodanig dat de vissoorten kunnen overleven en hun natuurlijke habitat niet wordt verstoord (zoals bijv. sleepnetten dat doen bij de vangst van de populaire Jacobsschelpen). Gevolgen daarvan: 32% van de beste witvis is inmiddels zeldzaam. Hetzelfde geldt voor wilde zalm: 42%. Treffend in het bericht is het nieuws dat Zwitserland - niet aan zee en géén eigen visserijvloot - het meest duurzame visland ter wereld blijkt in termen van het aantal verkochte duurzame visproducten.
Reden: de 2 grootste supers van het land, Digros en Coop, beconcurreren elkaar op duurzaamheid! Nu met Walmart erbij, lijkt het nog slechts een kwestie van tijd: het gaat de goeie kant op.
Zou het? Er zit een 'fishy' staartje aan de duurzaam-claim: de MSC-vis mag dan wel duurzaam zijn voor de visstand, maar hoe zit het met ons? Om toch maar eens een stoeptegel in de duurzame visvijver te gooien: duurzaam betekent goed nieuws voor de industriële viskwekers!
Immers, als de consumptie doorgroeit maar de visstand en het milieu gespaard worden, dan moet de vis wel ergens anders vandaan komen dan uit de wilde baren van de zee. Uit grote kwekerijen van (niet zelden grote, beursgenoteerde) ondernemingen. Daar worden ze - net als bio-industriele varkens en kippen - zo snel mogelijk grootgebracht op basis van onnatuurlijke voeding en flinke doses antibiotica om de ziekterisico's van intensieve teelt tegen te gaan.
Let wel, ik ben erg voor de intentie van de MSC, maar het vrolijke blauwe visje dat wordt gehanteerd als kenmerk voor duurzame vis suggereert echt iets anders dan een belangrijk deel van de realiteit die achter dat visje schuilgaat!
Wie had het ooit gedacht: duurzaam als de grote promotor van industrieel? (enne ... we moeten wel, maar laten we er wel meteen aandacht aan besteden voor de uitwassen over 10 jaar pas weer publiek worden)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Hi Carla, zoals Heyermans zijn Kniertje liet piepen 'de vis wordt duur betaald': lijn gevangen wordt onbetaalbaar en de visboer moet concurreren met z'n buurman of de markstal naast zich. Als ik nog een keer rot mag doen: we doen het - als consumenten - zelf, m.n. in Ndl.)
Denk aan de ook hier inmiddels te krijgen Dorades (populair vanwege hun stevige en sappige vlees en en grote graatstructuur). Vroeger - tot een jaar of 10 geleden - kocht je die in Italië en Frankrijk uit de Middellandse Zee voor de deur. Inmiddels vind je bijna alleen maar kweekdorade.
Die wordt gekweekt in Griekenland. Toen ik daar een tijdje geleden een opmerking over maakte tegen onze visboer in Frankrijk, kregen we 2 Dorades: een wilde en een kweek. Prijsverschil: bijna 100%. Hij zei: let eens op de maaginhoud en de structuur van de darmen. Die was duidelijk: blurrie bij de kweekvis, stevig bij de wilde. En eenmaal gebakken? De wilde was stevig en sappig, een genot in je mond. De kweek was best OK, maar veel slapper en papperiger.
Dus: dan maar minder ervan eten en er meer van genieten. Kennelijk weten de resto's daar gelukkig nog weg mee.
Daar schrik ik van zeg: slechts 4 tot 6 % wordt momenteel duurzaam gevangen. Als ik zie hoeveel lijngevangen vis ik tegenkom bij mijn restaurantescapades moet ik haast wel gaan twijfelen aan de keurige bordjes die de visboer hier hanteert voor de vis die ik zelf op het bord breng....
Ik kan het niet laten de gedachte er even uit te gooien: zou er zoiets zijn als Überfisch en Unterfisch? Die eerste zwemt in zee, wordt gelukkiger en weet gelukkig niet hoe die inventieve mensen aan land wikken én beschikken.