De voorraden ondergronds zoet water in de wereld krimpen. In bijna een derde van de aquifers (natuurlijke ondergrondse waterreservoirs) neemt de krimp de afgelopen decennia toe. Soms met wel meer dan een meter per jaar. Niet alle grondwaterlagen in de wereld verliezen water. Succesverhalen laten zien dat proactief beheer de trend kan keren.
Watervoerende lagen zijn essentieel voor ecosystemen en ons levensonderhoud. Overmatige onttrekkingen kunnen grondwaterniveaus laten dalen en problemen veroorzaken zoals zeewaterindringing, bodemdaling, afname van grondwaterstromingen en droogvallende putten.
Al jaren registreren satellieten grondwaterdalingen. Voor het eerst is een poging gedaan om grondwatergegevens die lokaal zijn verzameld op mondiale schaal te analyseren, in plaats van ze te beoordelen via satellietgegevens. Onderzoekers van UC Santa Barbara onderzochten grondwaterstanden in 170.000 meetputten in regio's die ongeveer 75% van de wereldwijde grondwateronttrekkingen vertegenwoordigen. Ze concentreerden zich op putten waarvan ze sinds 2000 minstens 8 jaar gegevens hadden. Dat bood een kijkje in de staat van bijna 1.700 van ‘s werelds grootste aquifersystemen. De resultaten zijn gepubliceerd in Nature.
In 12% van de watervoerende lagen daalt het waterpeil met meer dan een halve meter per jaar. En in 36% van de aquifersystemen daalt het waterpeil met een tiende meter per jaar. De snelste dalingen zagen de onderzoekers in enkele van de droogste gebieden ter wereld, zoals in centraal Chili, Iran en het westen van de Verenigde Staten. In 30% van de aquifers is een versnelling van de daling van grondwaterniveaus over de afgelopen 4 decennia waargenomen.
Overmatige grondwateronttrekkingen door mensen en een veranderend klimaat (met minder regenval) zijn volgens onderzoekers de belangrijkste schuldigen dat snelle dalingen van grondwaterniveaus wijdverbreid zijn. Vooral in droge regio's met uitgebreide landbouwgrond die irrigatie nodig heeft.
Toch is het onderzoek niet het zoveelste rampenverhaal. Het biedt ook hoop. In een aantal gebieden is sprake van herstel of stabilisatie, zelfs na een daling aan het einde van de 20e eeuw.
In 16% van de aquifersystemen waarover de auteurs historische gegevens hadden, sloeg de daling van het grondwater in de jaren '80 en '90 om in een positieve trend. In alle gevallen was de omkering vermoedelijk te danken aan verbeteringen in het regionale waterbeheer.
"Grondwater wordt vaak gezien als een spaarrekening voor water," zegt mede-hoofdauteur Scott Jasechkouit. "Het doelbewust aanvullen van aquifers stelt ons in staat dat water op te slaan tot een moment van nood." Dit toont aan dat gemeenschappen, met gerichte inspanningen, grondwaterbronnen effectief kunnen beheren.
De onderzoekers benadrukken dat de ondergrondse opslag van grote hoeveelheden water vaak goedkoper, minder verstorend en minder gevaarlijk is dan het bouwen van bovengrondse wateropslagen. Opgeslagen grondwater voedt bovendien de hele omgeving en is daarom voordelig voor de ecologie van de regio. Hoofdonderzoeker Debra Perrone berekende in 2014 dat het vullen van aquifers in vergelijking met oppervlaktereservoirs zes keer zo goedkoop is.
Dit artikel afdrukken
Al jaren registreren satellieten grondwaterdalingen. Voor het eerst is een poging gedaan om grondwatergegevens die lokaal zijn verzameld op mondiale schaal te analyseren, in plaats van ze te beoordelen via satellietgegevens. Onderzoekers van UC Santa Barbara onderzochten grondwaterstanden in 170.000 meetputten in regio's die ongeveer 75% van de wereldwijde grondwateronttrekkingen vertegenwoordigen. Ze concentreerden zich op putten waarvan ze sinds 2000 minstens 8 jaar gegevens hadden. Dat bood een kijkje in de staat van bijna 1.700 van ‘s werelds grootste aquifersystemen. De resultaten zijn gepubliceerd in Nature.
In 12% van de watervoerende lagen daalt het waterpeil met meer dan een halve meter per jaar. En in 36% van de aquifersystemen daalt het waterpeil met een tiende meter per jaar. De snelste dalingen zagen de onderzoekers in enkele van de droogste gebieden ter wereld, zoals in centraal Chili, Iran en het westen van de Verenigde Staten. In 30% van de aquifers is een versnelling van de daling van grondwaterniveaus over de afgelopen 4 decennia waargenomen.
Overmatige grondwateronttrekkingen door mensen en een veranderend klimaat (met minder regenval) zijn volgens onderzoekers de belangrijkste schuldigen dat snelle dalingen van grondwaterniveaus wijdverbreid zijn. Vooral in droge regio's met uitgebreide landbouwgrond die irrigatie nodig heeft.
Toch is het onderzoek niet het zoveelste rampenverhaal. Het biedt ook hoop. In een aantal gebieden is sprake van herstel of stabilisatie, zelfs na een daling aan het einde van de 20e eeuw.
In 16% van de aquifersystemen waarover de auteurs historische gegevens hadden, sloeg de daling van het grondwater in de jaren '80 en '90 om in een positieve trend. In alle gevallen was de omkering vermoedelijk te danken aan verbeteringen in het regionale waterbeheer.
"Grondwater wordt vaak gezien als een spaarrekening voor water," zegt mede-hoofdauteur Scott Jasechkouit. "Het doelbewust aanvullen van aquifers stelt ons in staat dat water op te slaan tot een moment van nood." Dit toont aan dat gemeenschappen, met gerichte inspanningen, grondwaterbronnen effectief kunnen beheren.
De onderzoekers benadrukken dat de ondergrondse opslag van grote hoeveelheden water vaak goedkoper, minder verstorend en minder gevaarlijk is dan het bouwen van bovengrondse wateropslagen. Opgeslagen grondwater voedt bovendien de hele omgeving en is daarom voordelig voor de ecologie van de regio. Hoofdonderzoeker Debra Perrone berekende in 2014 dat het vullen van aquifers in vergelijking met oppervlaktereservoirs zes keer zo goedkoop is.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Al dat grondwater komt uiteindelijk in zee terecht. Dat veroorzaakt dus ook een stijging van de zeespiegel.
En uit zee verdampt het weer. Watercyclus.
Nee Frank, bij de meeste aquifers daalt het grondwaterpeil. Er wordt meer grondwater onttrokken dan er met verdampt zeewater (regen) weer in het grondwater terug komt. Een verbroken watercyclus = zeespiegelstijging.
Het vermogen van grond om water op te nemen, vast te houden en weer af te geven wordt in hoge mate bepaald door waar die grond uit bestaat. Als dat alleen “schoon” zand is, zoals in een zandverstuiving en in de duinen is die water opname capaciteit heel laag. Zand met daarin biologisch materiaal en helemaal wanneer het gevuld is met micro-organismen doet dat heel veel beter. Wat er op en vooral in die grond groeit is daarmee bepalend voor dat ondergrondse ecosysteem dat qua C en energie gevoed wordt door wat er op die grond groeit. Wanneer je alleen 1 jarig goed poot wordt die grond tot slechts 30 cm gevoed, maar met heesters en bomen voed je de grond tot wel 3 meter. Daarmee vergroot je het vermogen om water op te nemen, vast te houden en bij droogte weer af te geven met een factor 10. Bovendien valt boven grond met veel vegetatie meer regen dan boven kale grond. Wij zouden veel aan de waterhuishouding van de grond kunnen verbeteren door niet alleen 1 jarige planten te kweken. Bovendien sla je dan ook nog veel meer C op in die grond. Ik vind het jammer dat hier niet meer aandacht voor is. Hier ligt een kans voor de WUR om een mooie rol te pakken.
Een overzicht van grondwater in Nederland. Dat gaat over grondwater tot 200m diepte.