Met veel geraas maakte afgelopen week enfant terrible Mark van den Oever, de voorzitter van de Farmers Defence Force, de facto een einde aan de relevantie van zijn organisatie. Hij blokkeerde zijn medebestuurder Jeroen van Maanen op de Facebookpagina van de FDF.
Van Maanen, de brains waarmee de FDF als sterk activistische nieuwkomer het optreden van de klassieke één-front-boerenlobby van het Landbouw Collectief grotendeels wist te bepalen, was duidelijk geweest. De laatste gril en oprisping van Van den Oever was er één te veel. Van den Oever verweet LTO, Agractie, NAJK en Netwerk Grondig dat zij het Landbouw Collectief (LC) onder voorzitterschap van oud-WUR-baas Aalt Dijkhuizen wilden opblazen.
Voor Van Maanen was de maat vol. De slimme strateeg snapt wel hoe hij met die partijen meer dan als FDF alleen zou kunnen bereiken. Voor het Facebook-front van de FDF-aanhang zei hij doelbewust dat de FDF-achterban Van den Oever naar huis zou moeten sturen. Het was een 'hij-eruit-of-ik-eruit'. Gistermorgen trad Van Maanen af. De FDF verliest zijn hersenen.
Eerder deze maand trok LTO Nederland zich terug uit het Landbouw Collectief. Kort daarop vertrok voorzitter Marc Calon van LTO omdat hij geen draagvlak meer constateerde onder zijn achterban. LTO Nederland was decennia het oude boerenbastion. Voor het ontstaan van de 1-oktober protesten die werden geïnitieerd door de nieuwe boerenorganisaties Farmers Defence Force en het gematigder Agractie, vertegenwoordigde LTO de stem van de boer in politiek Den Haag. De achterban van LTO blijkt echter niet achter het beleid van de organisatie te staan; er is sympathie voor het Landbouw Collectief met een dominant FDF stempel.
De achterban wil veel duidelijker gehoord worden. Dat bleek afgelopen week uit een enquête van Boerenbusiness onder 2.400 boeren. Het lijkt erop dat de achterban zelf een nieuwe organisatiestructuur zal moeten bedenken om zich te laten vertegenwoordigen. Maar zo werkt dat niet in boerenland. Boeren willen verzorgd worden en wachten af tot iemand dat doet.
Zo ging het ook in de aanloop naar het eerste Malieveld-protest op 1 oktober vorig jaar. De nieuwe leiders van Agractie en FDF bliezen met het 1-oktober protest de matigende kracht van LTO op. Na 1 oktober won FDF aan heimelijke steun van vele boeren die hoopten op een betere vertegenwoordiging van hun belang in de niet te winnen strijd om grond in Nederland. Zij willen óf ruim financieel gecompenseerd worden voor de belangen die ze in het na-oorlogse Nederland hebben opgebouwd óf hun buurman kunnen overnemen. Voor het eerste heeft de regering veel te weinig geld en het tweede kan economisch nauwelijks meer uit door alle regels die Den Haag heeft gemaakt in de hoop dat voldoende boeren zouden stoppen. Om het boerenbelang toch te realiseren werd het Landbouw Collectief geformeerd als vervanger van de oude LTO-eenheid; het lijmde alle brokken aan elkaar in een even geniaal als kwetsbaar verband.
De hoop op compensatie of haalbare overnames is nu vervlogen, tenzij Van Maanen zo gek zou zijn om een nieuwe FDF op te richten. Dat is weinig waarschijnlijk. Ook hij is een desillusie rijker.
Daarmee is het spel terug in handen van LTO, maar die organisatie heeft ernstig aan draagvlak onder boeren ingeboet. Het klassieke conservatieve Nederlandse boerenfront is daarmee definitief verleden tijd.
Het is tijd voor een nieuwe progressieve boerenorganisatie, die niet de belangen uit het verleden verdedigt, maar die de lijnen van de toekomst praktisch en haalbaar uitzet. Zo'n organisatie heeft geen last van het verleden en heeft wél kans van slagen.
Dit artikel afdrukken
Voor Van Maanen was de maat vol. De slimme strateeg snapt wel hoe hij met die partijen meer dan als FDF alleen zou kunnen bereiken. Voor het Facebook-front van de FDF-aanhang zei hij doelbewust dat de FDF-achterban Van den Oever naar huis zou moeten sturen. Het was een 'hij-eruit-of-ik-eruit'. Gistermorgen trad Van Maanen af. De FDF verliest zijn hersenen.
Eerder deze maand trok LTO Nederland zich terug uit het Landbouw Collectief. Kort daarop vertrok voorzitter Marc Calon van LTO omdat hij geen draagvlak meer constateerde onder zijn achterban. LTO Nederland was decennia het oude boerenbastion. Voor het ontstaan van de 1-oktober protesten die werden geïnitieerd door de nieuwe boerenorganisaties Farmers Defence Force en het gematigder Agractie, vertegenwoordigde LTO de stem van de boer in politiek Den Haag. De achterban van LTO blijkt echter niet achter het beleid van de organisatie te staan; er is sympathie voor het Landbouw Collectief met een dominant FDF stempel.
De achterban wil veel duidelijker gehoord worden. Dat bleek afgelopen week uit een enquête van Boerenbusiness onder 2.400 boeren. Het lijkt erop dat de achterban zelf een nieuwe organisatiestructuur zal moeten bedenken om zich te laten vertegenwoordigen. Maar zo werkt dat niet in boerenland. Boeren willen verzorgd worden en wachten af tot iemand dat doet.
Zo ging het ook in de aanloop naar het eerste Malieveld-protest op 1 oktober vorig jaar. De nieuwe leiders van Agractie en FDF bliezen met het 1-oktober protest de matigende kracht van LTO op. Na 1 oktober won FDF aan heimelijke steun van vele boeren die hoopten op een betere vertegenwoordiging van hun belang in de niet te winnen strijd om grond in Nederland. Zij willen óf ruim financieel gecompenseerd worden voor de belangen die ze in het na-oorlogse Nederland hebben opgebouwd óf hun buurman kunnen overnemen. Voor het eerste heeft de regering veel te weinig geld en het tweede kan economisch nauwelijks meer uit door alle regels die Den Haag heeft gemaakt in de hoop dat voldoende boeren zouden stoppen. Om het boerenbelang toch te realiseren werd het Landbouw Collectief geformeerd als vervanger van de oude LTO-eenheid; het lijmde alle brokken aan elkaar in een even geniaal als kwetsbaar verband.
De hoop op compensatie of haalbare overnames is nu vervlogen, tenzij Van Maanen zo gek zou zijn om een nieuwe FDF op te richten. Dat is weinig waarschijnlijk. Ook hij is een desillusie rijker.
Daarmee is het spel terug in handen van LTO, maar die organisatie heeft ernstig aan draagvlak onder boeren ingeboet. Het klassieke conservatieve Nederlandse boerenfront is daarmee definitief verleden tijd.
Het is tijd voor een nieuwe progressieve boerenorganisatie, die niet de belangen uit het verleden verdedigt, maar die de lijnen van de toekomst praktisch en haalbaar uitzet. Zo'n organisatie heeft geen last van het verleden en heeft wél kans van slagen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik ben bang dat 'een progressieve boerenorganisatie' een contradictio in terminis is, Dick. Want welke betekenis je ook aan de term 'progressief' geeft: van een bevolkingsgroep waarvan in 2017 de helft CDA stemde, 17% VVD, 10% SGP en 8% PVV of CU (samen dus 85%), valt met de beste wil van de wereld niet te beweren dat die progressief is. En dat was 2017: het is nu waarschijnlijk nog erger vanwege de opkomst van T. Baudet, de boerenvanger van Hamelen.
Natuurlijk zijn er ook progressieve boeren, en die kunnen zeker een organisatie opbouwen, maar omdat boeren in meerderheid conservatief zijn (zie bovenstaande) zal dat een minderheidsclub zijn - en dat moet het ook zijn. Organisaties moeten nu eenmaal de weerspiegeling van hun leden zijn. De meeste boeren (>85%!) zullen nog liever hun hooivork inslikken dan dat ze lid worden van een zich als progressief afficherende organisatie, die daarom slechts een klein deel van de boeren zal vertegenwoordigen, weinig in de melk te brokkelen zal hebben, en al helemaal niet aan de wieg van een nieuw boerenfront zal staan.
Jur, het zal je misschien verrassen, maar ik ben het helemaal met je eens. Juist daarom zou LTO (of juist ZLTO?) of de NAV (die ik er ook toe in staat acht) anders moeten inzetten en alleen gaan voor de boeren met toekomst. Wie dat zijn is volstrekt duidelijk: niet de brede boze middengroep. Die staat buiten spel nu.
Voor de grote boeren enerzijds en de niche boeren anderzijds is echter een fatsoenlijke representatie nodig in de beleidsburelen die veel fantasie, maar te weinig kennis van de praktijk hebben. Vandaar. Strijd de strijd die nuttig is en trek niet aan dode paarden. Je hoeft niet iedereen te vertegenwoordigen als je de toekomst draagt. Eigenlijk zeg ik dat misschien wel: maak niet weer de fout iedereen mee te willen nemen, want dat kan helemaal niet. Het is een tijd van oriënteren en kiezen. Zorg dat je bij de keuze bent, anders wordt er voor je gekozen.
"Boeren willen verzorgd worden en wachten af tot iemand dat doet". is dat een ABN vertaling van het Achterhoekse (?) " 'ne boer en 'ne zog hebben nooit genog " ?
Peter dat is dus niet het zelfde
#2 Ik denk dat elke boer zich zorgen moet maken om de door jouw genoemde zin:
'de beleidsburelen die veel fantasie, maar te weinig kennis van de praktijk hebben.'
Hierbij maakt het volgens mij niet uit of je progressief of behoudend bent.