Precies 200 dagen voor het jaar 2020 begint, herinnert Greenpeace de grote voeding- en verzorgingsmiddelenconcerns van deze wereld aan hun belofte van 10 jaar geleden. Die komen ze, zegt de organisatie, bij lange niet na. Er wordt nog volop ontbost.
In 2010 beloofden de deelnemers aan het Consumer Goods Forum (CGF) - multinationals als Nestlé, Danone, IKEA, Unilever, McDonald's, Ahold Delhaize en FrieslandCampina - dat zij per 2020 overgestapt zouden zijn op een verantwoorde productieketen. Daarmee zouden ze een einde maken aan de ontbossing die het gevolg is van de productie van vlees, palmolie, houtpulp en soja.
'1 x Spanje, 2 x Groot-Brittannië, 8 x België'
Greenpeace nam de proef op de som. De NGO ging na hoe het sinds 2010 met ontbossing is gegaan. In het rapport 'Countdown to Extinction' stelt Greenpeace dat er tussen 2010 en 2020 wereldwijd zeker 50 miljoen hectare bos verloren zal gaan ten behoeve van veeteelt (soja), papierproductie of palmolieplantages. Dat is een oppervlakte die overeenkomt met heel Spanje, meldt Greenpeace. Of twee Groot-Brittannië's danwel acht keer België, schrijven media uit die landen. Die 50 miljoen hectare vernietigd bos veroorzaakt een geschatte extra CO2-uitstoot ter grootte van de gecombineerde jaaruitstoot van Japan, Duitsland en Groot-Brittannië.
Begin dit jaar vroeg de NGO 50 van de grote spelers wie hun leveranciers waren en hoe ver ze waren met het verduurzamen van hun productieketen om ontbossing tot staan te brengen. De antwoorden, voor zover de bedrijven reageerden, noemt Greenpeace 'alarmerend'.
Bedrijven weten niet of onvoldoende waar hun grondstoffen vandaan komen en hoe ze geproduceerd worden. Dat wil de NGO veranderen: "De grote wereldmerken moeten hun productie onder controle krijgen," citeert De Tijd.
Europese wetgeving
Een mogelijke oplossing ziet Greenpeace in wetgeving op Europees niveau. "Europa is de tweede grootste consumentenmarkt ter wereld en een belangrijke importeur van producten als soja en palmolie. Daarom kan Europa voortrekker zijn in de omslag naar een meer duurzame economie, waarbij er geen natuurvernietiging plaatsvindt voor de winning van grondstoffen." Bedrijven moeten volledig transparant worden in hun keten, zodat daarin geen ontbossing meer voorkomt. Daarnaast moet er een radicale omslag plaatsvinden in de landbouw- en voedselketen. Charlotte van der Tak, projectleider Greenpeace: "De tijd is op. [..] We moeten deze planeet redden. Daar passen geen halfslachtige maatregelen bij, maar keiharde wetgeving die de bedrijven dwingt om alleen duurzame producten op de Europese markt te verkopen.” Frankrijk nam recent het voortouw met een voorstel in die richting.
'Complexer dan voorzien'
In een reactie liet het Consumer Goods Forum weten dat de aangesloten leden hun rol erkennen en nauw samenwerken om ontbossing terug te dringen. "De leden van de CGF zijn vandaag de dag aanzienlijk dichter bij onze doelstelling van 100% duurzame inkoop van de vier grondstoffengroepen gekomen. Maar de afgelopen negen jaar hebben we ook geleerd dat de factoren die de ontbossing in de hand werken complexer zijn dan bijna alle belanghebbenden in 2010 konden overzien."
Omdat de CGF inmiddels van mening is, net als Greenpeace overigens, dat alleen het inkopen van gecertificeerde grondstoffen niet voldoende is om ontbossing te stoppen, werkte het CGF de afgelopen anderhalf jaar met externe belanghebbenden aan een effectievere strategie. Die strategie staat deze week tijdens de wereldtop op de agenda en zal in september, tijdens de VN-klimaatweek, gepresenteerd worden, aldus The Guardian.
Dit artikel afdrukken
'1 x Spanje, 2 x Groot-Brittannië, 8 x België'
Greenpeace nam de proef op de som. De NGO ging na hoe het sinds 2010 met ontbossing is gegaan. In het rapport 'Countdown to Extinction' stelt Greenpeace dat er tussen 2010 en 2020 wereldwijd zeker 50 miljoen hectare bos verloren zal gaan ten behoeve van veeteelt (soja), papierproductie of palmolieplantages. Dat is een oppervlakte die overeenkomt met heel Spanje, meldt Greenpeace. Of twee Groot-Brittannië's danwel acht keer België, schrijven media uit die landen. Die 50 miljoen hectare vernietigd bos veroorzaakt een geschatte extra CO2-uitstoot ter grootte van de gecombineerde jaaruitstoot van Japan, Duitsland en Groot-Brittannië.
Begin dit jaar vroeg de NGO 50 van de grote spelers wie hun leveranciers waren en hoe ver ze waren met het verduurzamen van hun productieketen om ontbossing tot staan te brengen. De antwoorden, voor zover de bedrijven reageerden, noemt Greenpeace 'alarmerend'.
Bedrijven weten niet of onvoldoende waar hun grondstoffen vandaan komen en hoe ze geproduceerd worden. Dat wil de NGO veranderen: "De grote wereldmerken moeten hun productie onder controle krijgen," citeert De Tijd.
Europese wetgeving
Een mogelijke oplossing ziet Greenpeace in wetgeving op Europees niveau. "Europa is de tweede grootste consumentenmarkt ter wereld en een belangrijke importeur van producten als soja en palmolie. Daarom kan Europa voortrekker zijn in de omslag naar een meer duurzame economie, waarbij er geen natuurvernietiging plaatsvindt voor de winning van grondstoffen." Bedrijven moeten volledig transparant worden in hun keten, zodat daarin geen ontbossing meer voorkomt. Daarnaast moet er een radicale omslag plaatsvinden in de landbouw- en voedselketen. Charlotte van der Tak, projectleider Greenpeace: "De tijd is op. [..] We moeten deze planeet redden. Daar passen geen halfslachtige maatregelen bij, maar keiharde wetgeving die de bedrijven dwingt om alleen duurzame producten op de Europese markt te verkopen.” Frankrijk nam recent het voortouw met een voorstel in die richting.
'Complexer dan voorzien'
In een reactie liet het Consumer Goods Forum weten dat de aangesloten leden hun rol erkennen en nauw samenwerken om ontbossing terug te dringen. "De leden van de CGF zijn vandaag de dag aanzienlijk dichter bij onze doelstelling van 100% duurzame inkoop van de vier grondstoffengroepen gekomen. Maar de afgelopen negen jaar hebben we ook geleerd dat de factoren die de ontbossing in de hand werken complexer zijn dan bijna alle belanghebbenden in 2010 konden overzien."
Omdat de CGF inmiddels van mening is, net als Greenpeace overigens, dat alleen het inkopen van gecertificeerde grondstoffen niet voldoende is om ontbossing te stoppen, werkte het CGF de afgelopen anderhalf jaar met externe belanghebbenden aan een effectievere strategie. Die strategie staat deze week tijdens de wereldtop op de agenda en zal in september, tijdens de VN-klimaatweek, gepresenteerd worden, aldus The Guardian.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Waarom zouden ze ook? Dat kost geld en het is niet verplicht. Het is inderdaad heel complex om zulke kansen aan je neus voorbij te laten gaan en toch meer geld binnen te krijgen/je marktpositie niet kwijt te raken.
Flink lullen over groen en verder niks doen, zo is het kapitalistische systeem.
It is far worse. Het is veel erger. Oprichter Blue Economy en ZERI Gunter Pauli zou ons aller voorbeeld moeten zijn in zijn principiële radicale stellingname in alle problematiek, ook die hier op Foodlog voorbijkomt. Zijn uitgangspunt: er is altijd een betere oplossing, er zijn altijd inclusieve oplossingen, waar iedereen bij welvaart, alleen wij moeten ze wel willen zien en moeten hiervoor durven buiten de bestaande kaders te treden.
Inmiddels, met de urgentie waarmee we te maken hebben, is er geen excuus meer om dit niet te doen.
En hier ligt de crux: gevestigde belangen houden vernieuwing, creativiteit, tegen. Gunter Pauli was CEO van Ecover begin jaren '90. Hij had het meest vooruitstrevende bedrijf ter wereld als het gaat om duurzaamheid: 100% duurzaam product, dacht hij, houten gebouw, op het dak begroeiing, werknemers droegen door hem verstrekt lang ondergoed van Patagonia, zodat de verwarming drie graden lager kon, hij betaalde zijn medewerkers een hoge kilometervergoeding als ze met de fiets kwamen. Zijn parkeerplaats was nagenoeg leeg... Bezoekers kwamen van over de hele wereld om het bedrijfspand te zien. CNN had interesse voor een item. Totdat hij er tijdens een bezoek aan Maleisië achter kwam dat voor de palmolie die hij gebruikte voor zijn Ecoverproducten, tropisch regenwoud, de habitat van de Orang Oetan, gekapt werd. Op dat moment besefte hij dat er verschil is tussen 'biologisch afbreekbaar' en 'duurzaam'.
Hij wilde Ecover verkopen, maar na een juridische strijd besloot hij het bedrijf gratis weg te geven aan zijn partner, en sindsdien is hij bezig zijn fouten goed te maken door radicaal duurzaam ondernemerschap, de Blue Economy, uit te dragen. Zijn adagium, met Nelson Mandela: 'it always seems impossible until it is done.' en: 'Doing less bad isn't good enough, we have to do better.'
Wat hebben we nodig voor blauw ondernemerschap? Academic knowledge (vooral natuurkunde, biologie, biochemistry), creative intelligence, emotional intelligence, ecoliteracy (systems thinking, willen doorgronden hoe ecosystemen functioneren), en capacity to implement, ondernemerschap dat uitgaat van doen(!), en haar bedrijfsmodellen enkel binnen de grenzen van de 'levensondersteunende kracht van de natuur' vormgeeft. 'Nature's capacity to sustain life.' Voor meer informatie, zie www.theblueeconomy.org en www.zeri.org.
ZERI is opgericht begin jaren '90 met steun van de Japanse overheid, Blue Economy rond 2003. ZERI, Zero Emissions Research Initiatives, zoekt met 3000 wetenschappers wereldwijd naar duurzame oplossingen waarmee ondernemers aan de slag kunnen, met name systeemoplossingen. Inmiddels zijn er meer dan 200 oplossingen beschikbaar, die in theorie kunnen leiden tot 100 miljoen banen. Pauli is lid van de Club van Rome en zijn boek The Blue Economy is Report to the Club of Rome.
Belangrijkste opdracht die Pauli zichzelf geeft: de kinderen inspireren om de natuur weer te leren zien en zich te verwonderen. Hiertoe schrijft hij 365 fabels, waarvan er meer dan 1 miljard al gratis verspreid zijn door de Chinese overheid, onder Chinese schoolkinderen. https://www.thefableshop.com
Hieronder een blog van Gunter Pauli van oktober 2018, over palmolie en houtkap door en voor met name multinationals, ook Unilever, dat zich graag voorstaat op duurzaamheid, en met name, over vermoedelijk gecorrumpeerde instanties, zoals The International Union for Conservation of Nature (IUCN), Syngenta... En, zoals altijd, over de alternatieven die er altijd zijn, en vaak vele malen beter zijn dan wat we kennen. Wel moeten we dan durven de gevestigde belangen los te laten en vanuit de wetenschap weer onbevangen op zoek durven gaan naar die oplossingen.
Een fragment uit de blog:
"There are an estimated 5,000 species of macro-algae, and scientists agree that at least 3,000 species have not yet been studied or described. The species that we already know of are capable of producing a multiple of the 2.7 tons of palm oil per hectare per year, which IUCN claims is the most productive on Earth. This claim is, unfortunately, unsubstantiated, as the most productive oil crop is derived from seaweed._ _This high level of oil productivity of seaweed, of minimum 10 tons of oil per hectare, is easily explained: firstly, photosynthesis in the water focuses on growth – without a gravity counterforce. Secondly, kelp forests grow in three dimensions, easily reaching 25 meters in height, in a high population concentration. Thirdly, the rich Arctic and Tropical currents provide a food density that is 700 times higher than if grown in air and soil on land."
Zeewier, macro-algae dus, als duurzaam alternatief voor palmolie. Ongetwijfeld zitten ook hier haken en ogen aan, maar als je wilt verduurzamen moet je durven onderzoeken.
Er zijn bedrijven mee bezig, zoals het Inrada uit Schiedam, voorheen werkzaam in de oliebusiness, http://seatechenergy.com. Met de kennis die nodig is om olieplatforms te bouwen kan men ook zeeowierplatforms bouwen. En zeewiervelden kunnen tussen de windmolenparken op zee, waar geen schepen mogen komen. Hoe simpel kan het zijn? Hoe goedkoop kan het zijn? Alleen: je moet het willen.
Het is de totale onwil die nog steeds regeert op alle fronten. Alles voor de korte termijn, alles voor behoud van de status quo. En de schone schijn ophouden dat 'stappen gemaakt worden' maar het 'toch ingewikkelder is dan het lijkt.'
Hier lijken geen 10.000 Gretha Thunbergs tegen opgewassen.
Maar we houden hoop. Want 'if David fights Goliath, you know who wins.'
En ondertussen gaat ontbossing in ons eigen landje ook vrolijk door, terwijl wij toch al wat kleiner zijn dan België en weinig oppervlak hebben voor bossen en ander groen.................
Astrid, Nederland is 11 000 vierkante kilometer groter dan Belgie (41 500 tegen 30 500). Maar dat is muggeziften.
Beetje lastig te interpreteren, dat rapport van Greenpeace: meer plaatjes dan tekst. De tabel ziet er deprimerend uit, maar geeft in feite alleen maar weer dat de verschillende bedrijven allerlei data niet publiceren op hun website en/of per ommegaande vrijgeven op verzoek van Greenpeace. Dat betekent niet dat de bedrijven zelf geen inzicht hebben in de oorsprong van hun grondstoffen.
Mijns inziens dus moeilijk om hierop conclusies te baseren over al dan niet ontbossingsvrije producten of over de mate van terugdringing van ontbossing in de supply chain.