Menig bewoner en bezoeker van het Nederlandse platteland fronst dezer dagen zijn wenkbrauwen: overal verschijnen weer de jaarlijkse geel-oranje weilanden, kapotgespoten met onkruidbestrijdingsmiddelen. Extra opmerkelijk en pijnlijk omdat de Tweede Kamer die praktijk heeft verboden, vindt auteur en adviseur Michiel Bussink.
Een grote meerderheid van de Nederlanders maakt zich zorgen over ons kaler wordende landschap en de gestage afname van de aantallen bloemen, planten, insecten en vogels. Bleek vorige week uit een enquête. Juist op het moment dat op het Nederlandse platteland weer geel-oranje weilanden verschijnen: door agrariërs kapotgespoten met het controversiële middel glyfosaat, ter voorbereiding op het inzaaien met een nieuw gewas. Als een soort opgestoken middelvinger naar de zorgen van de Nederlanders.
De minister weigert
Extra opmerkelijk en pijnlijk omdat de meerderheid van de Tweede Kamer deze praktijk vorig jaar heeft verboden. Die nam in april een motie van Kamerlid De Groot (D66) aan, waarin minister Schouten van landbouw werd opgedragen om het in het voorjaar kapotspuiten van weilanden met glyfosaat te verbieden. Blijkbaar weigert de minister die motie uit te voeren. Kamerlid De Groot herinnerde haar twee weken geleden per twitter nog eens aan zijn motie, tot nu toe zonder effect.
Glyfosaat, vooral bekend onder de merknaam Roundup, is een veel gebruikt onkruidbestrijdingsmiddel. Onschuldig volgens de producent en een deel van de agrariërs, ‘waarschijnlijk kankerverwekkend’, volgens het International Agency for Research on Cancer (IARC).
Kringlooplandbouw
Minister Schouten wekt de indruk serieus werk te willen maken van kringlooplandbouw. Nu is Nederland binnen Europa nog een van de landen die de meeste bestrijdingsmiddelen per hectare gebruiken. De oprechte intenties van de minister wachten op concrete stappen. Blijven die uit, dan is haar geloofwaardigheid in het geding.
Dus minister alstublieft, zet nu gewoon dat kleine stapje in de richting van een natuurrijk, mooi en productief landschap, voer de wens van de Tweede Kamer uit en verbiedt het kapotspuiten van weilanden. De bezorgde Nederlanders zullen u dankbaar zijn.
Deze opinie van Michiel Bussink, auteur en adviseur, verscheen op 21 maart ook op Trouw.
Dit artikel afdrukken
De minister weigert
Extra opmerkelijk en pijnlijk omdat de meerderheid van de Tweede Kamer deze praktijk vorig jaar heeft verboden. Die nam in april een motie van Kamerlid De Groot (D66) aan, waarin minister Schouten van landbouw werd opgedragen om het in het voorjaar kapotspuiten van weilanden met glyfosaat te verbieden. Blijkbaar weigert de minister die motie uit te voeren. Kamerlid De Groot herinnerde haar twee weken geleden per twitter nog eens aan zijn motie, tot nu toe zonder effect.
Glyfosaat, vooral bekend onder de merknaam Roundup, is een veel gebruikt onkruidbestrijdingsmiddel. Onschuldig volgens de producent en een deel van de agrariërs, ‘waarschijnlijk kankerverwekkend’, volgens het International Agency for Research on Cancer (IARC).
De oprechte intenties van de minister wachten op concrete stappen. Blijven die uit, dan is haar geloofwaardigheid in het gedingWaterleidingbedrijven beklagen zich over het middel omdat het veel te veel in het grond- en drinkwater voorkomt. De grote sterfte onder bijen heeft waarschijnlijk ook van doen met glyfosaat omdat het de darmflora van insecten aantast. Tegelijkertijd is het schadelijke behandeling van weilanden helemaal niet nodig. Milieuvriendelijke boeren laten zien dat het oude vertrouwde onderploegen prima werkt.
Kringlooplandbouw
Minister Schouten wekt de indruk serieus werk te willen maken van kringlooplandbouw. Nu is Nederland binnen Europa nog een van de landen die de meeste bestrijdingsmiddelen per hectare gebruiken. De oprechte intenties van de minister wachten op concrete stappen. Blijven die uit, dan is haar geloofwaardigheid in het geding.
Dus minister alstublieft, zet nu gewoon dat kleine stapje in de richting van een natuurrijk, mooi en productief landschap, voer de wens van de Tweede Kamer uit en verbiedt het kapotspuiten van weilanden. De bezorgde Nederlanders zullen u dankbaar zijn.
Deze opinie van Michiel Bussink, auteur en adviseur, verscheen op 21 maart ook op Trouw.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Zo lekker stukje groene linkse propaganda, lekker ongenuanceerde aannames, wetenschappelijk moeras maar wat maakt het uit. Kalk het lekker op Foodlog, even de boel op scherp zetten niet?
Dit is een middelvinger naar de gangbare landbouw, een van de velen.
#1 Leg uit.
Ik zou me meer druk maken over Franse graan akkers, waar ons brood vandaan komt. Dat wordt massaal doodgespoten een dag of 14 voor de oogst, om er zeker van te zijn dat alles wat er op staat in een keer goed te dorsen is. Maar dat zie je niet, omdat het graan al grotendeels geel is dan. In Nieuw Zeeland wordt hooiland ook doodgespoten voor een betere kwaliteit hooi. Beiden ingrepen vind ik zeer discutabel. Waar ik land voor laat doodspuiten, is dat er in oud grasland teveel wortelonkruiden zitten, die alleen op deze manier makkelijk aan te pakken zijn. Dat kan ook anders, namelijk intensief grond bewerken enkele malen achtereen met tussenpozen. Daar staat dus hoger een brandstofverbruik van een factor 9 (spuiten 2 l diesel per ha, versus minimaal 3 keer culteren á 6/7 liter per ha) en een veel slechter resultaat, waardoor er weer veel eerder als gewild vaak weer opnieuw onkruid moet worden bestreden. Standaard doodspuiten van groenbemester zeer zeker wel te overwegen om dat mechanisch te doen, maar ook hier komt het brandstof verbruik weer om de hoek kijken. De co2 reductie van de landbouw heeft een keerzijde.
Precies Willem #3 , graan vlak voor de oogst behandelen met glyfosaat is mij ook een doorn in het oog. ( Vandaar ook residu van glyfosaat in bier) . Dat zou allang verboden moeten zijn. In noodgevallen zou dat ook met diquat kunnen in plaats van met glyfosaat.
Het doodspuiten van weilanden is een gevolg van de wetgeving rond in de herfst groenbemesters inzaaien na de oogst. Natte vinger beleid rond glyfosaat kun je dat noemen.
Voor mij wijst de samenleving met natte vingers naar boeren, en dat als tegenhanger van de opgestoken boeren middelvinger in bovengenoemd artikel.
Geel kleuren door paardenbloemen (en daarna wit door de pluisbolletjes) is er kennelijk niet meer bij. En de paardenbloem is niet eens zo moeilijk.